همسفر واقعی، آسیب ها، ضررها و زیان‌های گذشته را نادیده گرفته و عاشقانه خدمت می‌کند، آن موقع است که می‌تواند برای درمان مصرف کننده یک بستری را آماده کند و یک فراپرستار باشد، یعنی وظایف خود را نه صرفاً در چهارچوب وظایف، بلکه با عشق و فداکاری انجام دهد، هر چقدر بیماری اعتیاد را بیشتر درک کند و بفهمد یک فرا بیماری است، می‌تواند رفتار بهتری داشته باشد.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: چرا اعتیاد فرابیماری است؟

استاد: همسفر غلامی

تاریخ: دوشنبه ۱۴۰۴/۹/۱۷

همانگونه که در جلسات شناخت اعتیاد گفته می‌شود، بیماری اعتیاد از اثر ترکیب انسان با مواد اعتیاد آور به وجود می‌آید. مواد اعتیادآور، یعنی؛ هرگونه ماده‌ای که انسان را از حالت طبیعی و تعادل خارج کند.

انسان هم موجودی بسیار پیچیده است که از صور آشکار و صور پنهان تشکیل شده است.

صور آشکار آن چیزی است که با چشم سر می‌توانیم ببینیم، مانند؛ دست، پا و …، حتی کلیه و معده که داخل بدنمان هست و با کالبد شکافی می‌توانیم آنها را ببینیم. صور پنهان عبارت است از نفس، ذهن، روح، عقل و … که آنها را با چشم ظاهری نمی‌توانیم ببینیم.

حال ابتدا بدانیم بیماری چیست تا بتوانیم در مورد فرابیماری صحبت کنیم.

هنگامی که یکی از اندام‌ها یا بخش‌های بدن نتواند، وظیفه خود را به درستی انجام دهد آن قسمت از بدن دچار بیماری می‌شود، مانند؛ ناراحتی معده که عملکرد هضم غذا مختل می‌شود. ولی زمانی که این بیماری گسترده و فراگیر شده و بخش‌های متعددی از بدن را درگیر کند به آن فرابیماری می‌گویند.

حال چرا اعتیاد یک فرا بیماری است؟

در بدن انسان سیستمی به نام سیستم تولید کننده مواد شبه افیونی (که به آن سیستم خمر یا سیستم ایکس هم گفته می‌شود)، وجود دارد، این سیستم شامل یک سری غدد درون ریز و برون ریز هست و هورمون‌هایی ترشح می‌کند که روی تمام اعضای بدن، شامل تک تک سلول‌ها، اندام‌ها و سیستم‌های بدن (سیستم گوارش و سیستم عصبی و …) اثرگذار بوده و وظیفه اصلی آن حفظ تعادل بدن می‌باشد. سیستم ایکس بدن، وقتی آسیب ببیند چنان بر تعادل و هارمونی بدن تاثیرگذار است که تخریب را به تک تک سلول‌های بدن که دارای شعور هستند وارد می‌کند.

هنگامی که فردی مواد اعتیادآور مصرف می‌کند، سیستم تولید کننده مواد شبه افیونی در بدن او آرام آرام از حالت تعادل و طبیعی خارج شده و برای حفظ تعادل، تولید طبیعی خود را به تدریج کاهش می‌دهد، در ادامه مصرف کننده روز به روز مصرف خود را بیشتر می‌کند و این سیستم دچار تخریب می‌شود و نمی‌تواند، وظیفه خود را به درستی انجام دهد و تمام اعضای بدن دچار اختلال شده و از تعادل خارج می‌شوند.

همه ما خانواده‌های مصرف کننده علائم را در فرد مصرف کننده می‌بینیم، مانند؛ به هم خوردن خواب، افسردگی، روحیه طلبکاری یا بسیار مهربان بودن، پنهان کاری و …، بنابراین بیماری اعتیاد هم روی صور آشکار (اعضای بدن) و هم روی صور پنهان انسان (حس، رفتار، تفکر و …)، اثر خواهد گذاشت و در نهایت مصرف کننده دچار تفکر افیونی می‌شود.

تفکر افیونی حالتی است که تمام تصمیمات و فعالیت‌های روزمره فرد، از فیلتر مواد مخدر می‌گذرد، چون سیستم تولید کننده شبه افیونی طبیعی بدن تخریب شده در نتیجه فرد برای داشتن اندکی تعادل مجبور است مواد مورد نیاز خود را از بیرون تهیه کند.

زمانی که تفکر افیونی بر فرد مصرف کننده غالب می‌شود به تدریج روی سایر افراد خانواده تأثیر می‌گذارد، آنها نیز ناخواسته دچار بیماری تفکر زائد افیونی می‌شوند، که در خانواده با افزایش تنش‌ها، برخوردها، بی تعادلی‌های مداوم خود را نشان می‌دهد، به همین علت است که این دستور جلسه برای ما همسفران گذاشته شده است.

همه ما نیازمند آموزش هستیم از این رو اولین قدم این است که بپذیریم در کنار مصرف کننده بیمار شده‌ایم و نیازمند درمان هستیم، با این پذیرش اولین مسئله مشترک بین مصرف کننده و خانواده به وجود می‌آید که هر دو بپذیرند بیمار هستند، پس از آن اجرای قوانین و فرامین جلسه است و رعایت پروتکل درمان که برای مسافران؛ داروی مناسب، آموزش مناسب و زمان مناسب و برای همسفران؛ پذیرش، آموزش مناسب و زمان مناسب است، تنها با رعایت هم زمان این موارد است که درمان به سرانجام می‌رسد.

متاسفانه برخی از خانواده‌ها به خاطر مصرف کننده در جلسات حاضر می‌شوند ولی هنوز بیماری خود را نپذیرفته‌اند و با آموزش گرفتن و تغییر حالت، ستیزه جویی دارند و در عمل به نتیجه نمی‌رسند.

برای اینکه همسفری واقعی و بال پرواز برای مصرف کننده باشیم، باید آموزش‌هایی که می‌گیریم دلی باشد، دل یا قلب جایگاه حس است. زمانی که حس‌های درون پاک باشد، آموزش‌ها در عمق وجود ما می‌نشیند آنها را با نیروی عقل می‌سنجیم و کاربردی می‌کنیم و در این حالت عقل و نفس در یک راستا قرار گرفته و با هم همسو و هماهنگ می‌شوند و می‌توانیم تأثیرگذار باشیم.

با توجه به صحبت‌های استاد امین؛ فاصله عقل و نفس از نظر مکانی به اندازه یک تار مو است ولی از نظر زمانی ممکن است سال‌ها طول بکشد، وقتی یک آموزشی را یاد می‌گیریم، مثلاً پرهیز از سرزنش؛ باید آن را با عقل خود بسنجیم و به یاد آوریم که سرزنش در گذشته چه تنش‌هایی ایجاد می‌کرد، اگر حس‌های آلوده، مثل؛ تنفر، توقع یا حق به جانبی در درون ما وجود داشته باشد، حتی با وجود اینکه حق با ما باشد نمی‌توانیم آموزش‌ها را کاربردی کنیم.

همسفر واقعی، آسیب‌ها، ضررها و زیان‌های گذشته را نادیده گرفته و عاشقانه خدمت می‌کند، آن موقع است که می‌تواند برای درمان مصرف کننده یک بستری را آماده کند و یک فرا پرستار باشد، یعنی وظایف خود را نه صرفاً در چارچوب وظایف، بلکه با عشق و فداکاری انجام دهد هر چقدر بیماری اعتیاد را عمیق‌تر درک کند و بفهمد یک فرا بیماری است، می‌تواند رفتار بهتری داشته باشد. و از آنجا که اعتیاد تمام سلول‌ها و اعضا و جوارح فرد مصرف کننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد، برای درمان آن به یک فرا دارو نیاز دارد، یک دارویی که از هر نظر کامل و اثربخش باشد و جسم او را ترمیم کند و حس‌های آلوده روحیات و صفاتی که در او شکل گرفته با آموزش گرفتن و تغییر جهان بینی به درمان می‌رسد.

آموزش گرفتن، به گونه‌ای باشد که تغییر صورت بگیرد و دیگر آن کسی که بوده‌ایم، نباشیم، یعنی؛ همراه با تصفیه، تسویه و تزکیه باشد.

افراد موفق و همسفران ارزشمند در مسیر درمان، کسانی هستند که اعتیاد را به صورت عمیق درک کرده‌اند، زیرا این درک عمیق تنها راه رسیدن به آرامش و تعادل در کنار یک مصرف کننده است. اولین پارامتر این موفقیت پذیرش این حقیقت است که خود بیمار هستیم و نیاز به درمان داریم تا بتوانیم در کنار یک مصرف کننده به آرامش و تعادل برسیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: غفاری- ابراهیمی- سبحانی- توانا- اکبری- عدنانی- حیدری- موسوی- کشاورز- مزروعی- حریری