در تمام سطوح جهان هستی، هیچ زن و شوهری نمی توانند یک جور فکر کنند و هر کدام یک زاویه فکری دارند. اما با همدلی احساس یکدیگر را درک می کنند و اگر احساس همدیگر را درک کردند، با همدیگر هماهنگ می شوند، هماهنگی یعنی دو طرف به فهم مشترک نزدیک می شوند، و می توانند با همکاری زندگی را پیش ببرند و این ویژگی خانواده های خوشبخت است.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: همدلی، هماهنگی و همکاری در خانواده

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1404/8/26

در ابتدا تولد ده سالگی همسفر استکی و مسافر رضا را خدمت همه دوستان تبریک عرض می کنم.

بارها گفته شده آموزشهای سفر دوم تمرینی است برای اجرای آن در خانواده و جامعه، هر آموزشی که اینجا می گیریم، برای این است که در خانواده بتوانیم آنها را انجام دهیم، چون بهترین شیوه آموزش، تجربه است.

اگر اینجا آموزش همدلی یعنی احساس همدیگر را درک کردن، می گیریم، برای این است که ببینیم در خدمت چقدر همدل هستیم، چقدر نسبت به خدمت مالکیت داریم؟! چقدر انجام کاری که به میل ما نباشد، در واکنش های ما اثر می گذارد؟ اگر احساس منفی به کسی دست می دهد، یعنی همدل نیست و با تکدر خاطر نمی تواند همکاری داشته باشد، یعنی دیگر نمی خواهد با آن گروه کار را ادامه دهد، پس نمی تواند هماهنگ شود و حتی ممکن است شنونده خوبی نباشد و چون این در وجودش هست، در بیرون و در خانواده هم با کوچکترین مشکلی به هم می ریزد و نمی تواند همکاری و همدلی داشته باشد و این باعث می شود انسجام و آرامش خانوادگی در سطح پایین باشد.

دلیل اینکه خیلی از سفر دومی ها هنوز می خواهند رفتارهای غیرمعمول گذشته خود را همچنان داشته باشند، برای این است که اینجا یاد نگرفته اند چطور با یک تیم هماهنگی و همدلی و همکاری داشته باشند. خدمت در جلسات، همیشه به صورت تیمی است: تیم سلامت، تیم سایت، تیم ورزش و…، پس کسی که خدمت را مختص خودش بداند و بخواهد خودش همه کارها را انجام دهد یا کار کسی را نپسندد، نشاندهنده سطح پایین همدلی است و این نشأت گرفته از نوع دیدگاه و جهانبینی او دارد که هنوز جای کار دارد.

اگر اینجا همدلی را یاد گرفتم، خود به خود در من هماهنگی ایجاد می شود و به همکاری می رسم. همکاری یعنی من هم در انجام کاری شریک می شوم، هرچند وظیفه برای دیگری تعریف شده باشد، چون فقط من نیست. کلید قفل ها با آموزه ها به دست می آید، هر قفلی باز می کنیم، قفل دیگری است که باید برای آن هم آموزش بگیریم و بزرگترین آموزش این است که مالکیت را از خود بگیریم. قرار است زکات رهایی خود را بدهیم، پس من و تویی وجود ندارد. زکات دادن شرط و شروط ندارد، اگر شرط گذاشتیم، دیگر زکات نیست.

در تمام سطوح جهان هستی، هیچ زن و شوهری نمی توانند یک جور فکر کنند و هر کدام یک زاویه فکری دارند. اما با همدلی احساس یکدیگر را درک می کنند و اگر احساس همدیگر را درک کردند، با همدیگر هماهنگ می شوند، هماهنگی یعنی دو طرف به فهم مشترک نزدیک می شوند، و می توانند با همکاری زندگی را پیش ببرند و این ویژگی خانواده های خوشبخت است.

اگر همدلی و هماهنگی و همکاری در جلسات ما هم نباشد، در ساعاتی که جلسه هستیم، حس خوبی نداریم و وقتی اینجا تمرین نمی کنیم نمی توانیم در خانواده هم عمل کنیم.

هماهنگی و همدلی در خانواده خیلی مؤثر است و باعث رشد و تقویت خانواده می شود. خانواده های موفق دارای همدلی زیادی با هم هستند. همدلی و هماهنگی و همکاری فقط فردی نیست، در جلسات هم اینگونه است، اگر هم دلی نباشد می شود من دلی، اگر هم کاری نباشد می شود من کاری و اگر همآهنگی نباشد، می شود من آهنگی؛ چنین کسی برایش مهم نیست چه بر سر تشکیلات بیاید، می خواهد فقط آنچه من می گویم باشد و این ضرر که به تشکیلات می خورد، برایش مهم نیست. و چنین کسی در خانواده هم شرایطی را به وجود می آورد که همکاری در خانواده نیست و این تأثیرگذار است، چه در جلسات برای کسانی که تازه وارد سفر دوم شده اند و چه در خانواده روی فرزندان اثر می گذارد.

والدین باعث تخلف فرزند خود می شوند، چون فرزند از آنها دیده و یاد گرفته و بعد او را نکوهش و سرزنش می کنند. اینها همه از خود والدین نشأت می گیرد و به وجود می آید و فقط و فقط اگر توانستیم اینجا به همدلی برسیم، مطمئناً در خانواده هم می توانیم پیام آور صلح و دوستی باشیم. کسانی که در خانواده قهر می کنند یعنی هنوز کنترل احساسات ندارند و می خواهند سریع خشم خود را به شکل قهر، نشان دهند و به همین دلیل در خانواده ها سر مسائل ریز، تشنج ایجاد می شود. و اگر به مرحله ای رسیده باشیم که همدل باشیم سکوت می کنیم و می دانیم شاید دلیل داشته که این رفتار را داشته است.

در اغلب اوقات، زنی که به خاطر مسائل اقتصادی، بیرون از خانه مشغول به کار می شود، از زندگی غافل می شود و چه بسا منجر به ایجاد مسائل اخلاقی در خانواده بشود. زیرا دیگر فرصت فکر کردن به مسائل زندگی و شوهر خود را ندارد و با شوهرش همدل نیست و همکاری ندارد، حتی فکر می کند با سر کار رفتن، دارد به اقتصاد خانواده کمک می کند و روحیه طلبکاری هم پیدا می کند، یا مرد، آن قدر در خانواده بی توجهی می کند که منجر به انحرافاتی می شودکه در جامعه کنونی شاهد آن هستیم.

رفاه، لزوماً منجر به خوشبختی نمی شود، اگر همدلی در خانواده ها رشد نکرده باشد، با رفاه بیشتر، توقعات غیرموجه بیشتر می شود. بلد نبودن زندگی ریشه در این مسائل دارد و ما اینجا آموزش می گیریم در کنار خانواده باشیم، با آنها راه بیاییم نه اینکه دنبال خواسته های خود باشیم، رعایت نکردن اینها تأثیر خیلی خیلی منفی روی فرزندان دارد. آنها هم بعد از ازدواج، رفتاری بروز می دهند که مزاحم طرف مقابل می شوند.

باید به تفکر خانواده و کانون خانواده احترام بگذاریم و مطمئن باشید این مهم با بودن در مسیر درست و با حس درست که اینجا تمرین می کنیم، میسر می شود، زمانی که در لژیون، با تفکر لژیون همدل و هماهنگ و همکار می شویم. پس اگر همدلی نمی کنیم یا فکر می کنیم کسی با من همدل نیست، دلیلش این است که کسی با من، من دل نیست و آن من دلی را تقویت نمی کند.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: حسن2- علیرضا2- میثم1- مختار- حسن3- علیرضا1- محمد نداف- عباس غ- میثم2- هادی-

همسفران: خدائیان- موسوی- غلامی-