شاکله و سنگ بنای حرکت درونی، تغییر جهان‌بینی و تغییر نگاه است. تنها یک گام کوچک کافی است تا طعم این تحول درونی را بچشیم و آن را حس کنیم. خروجی این تغییر نگاه، رسیدن به صلح، صفا، امنیت، آرامش و در نهایت نشاط درمانی است که به عنوان یک نیروی محرکه کمک می‌کند تا به حرکت خود ادامه دهیم.

موضوع کارگاه آموزشی: وادی هشتم و تأثیر آن بر من

استاد: همسفر علیزاده

تاریخ: دوشنبه ۱۴۰۴/۸/۱۲

تیتر وادی هشتم: با حرکت راه نمایان می‌شود.

هفت وادی را پشت سر گذاشتیم و حالا می‌خواهیم، بدانیم منظور از راه و حرکت در وادی هشتم چیست؟

راه، مسیری است که ما برای رسیدن به هدف مورد نظر، ( که در جلسات سروج هدف درمان است ) طی می‌کنیم.

مسیر یعنی؛ محل سِیر و سیر، یعنی حرکت و حرکت یعنی؛ جابجایی، تغییر وضعیت دادن، به عبارتی از یک مبدأ حرکت کردن تا رسیدن به یک مقصد.

وادی هشتم به ما یادآوری می‌کند، که حرکت در هر مسیری درست نیست، باید مسیر صحیح را شناخت و در آن قدم نهاد. در طول حرکت نباید متوقف شویم، چرا که توقف باعث سکون و تخریب خواهد بود.

حرکت ویژگی‌های مشخصی دارد؛ ۱- دارای دو جهت است، (حرکت در جهت ارزش‌ها یا حرکت در جهت ضد ارزش‌ها) ۲- مبدأ و مقصد دارد. ۳- هدفی را دنبال می‌کند.

آنچه جهت حرکت را تعیین می‌کند و تکلیف ما را روشن می‌سازد؛ هدف است.

دو نوع حرکت داریم؛ 1- حرکت بیرونی (یا جابجایی فیزیکی)، مثلاً؛ وقتی از خانه به جلسات می‌آییم و 2- حرکت درونی که دیده نمی‌شود.

برای آغاز حرکت درونی باید سفری به درون خود داشته باشیم تا ببینیم در درون ما چه اندازه ضد ارزشی‌هایی مانند؛ کینه، نفرت، پلیدی، جهالت و … انباشته شده، که باعث ایجاد انجمادهای ذهنی(فکری) شده است و چه میزان ارزش‌ها مانند راستگویی، صداقت، عشق و … در درون ما وجود دارد.

حرکت درونی و حرکت بیرونی مکمل یکدیگرند، باید همراه و همسو با یکدیگر باشند. اگر این همسویی نباشد، ممکن است به ظاهر حرکتی انجام شود اما در حقیقت آن حرکت سطحی و بی‌عمق بوده و تأثیری هم نخواهد داشت.

بسیاری از ما سال‌ها، به جلسات می‌آییم و حرکت بیرونی را انجام می‌دهیم، انرژی و زمان صرف می‌کنیم، اما تغییری در ما رخ نداده است، حال ما خوب نیست، حوصله و حس حرکت نداریم، این دقیقاً نشانه آن است که حرکت درونی و بیرونی ما با یکدیگر همسو نیستند، تغییر نگاه، زمانی رخ می‌دهد که نگاه ما نسبت به خود، مشکلات، مصرف کننده و جهان پیرامون و … عوض شود.

اگر در مواجهه با هر مشکلی خود را ببازیم و «چرا، چرا» ‌کنیم، مشکل را بزرگتر می‌کنیم، اما اگر تغییر نگاه رخ داده باشد، مشکل را می‌پذیریم و آن را هدیه‌ای از طرف خداوند می‌بینیم، مانند؛ وجود مصرف کننده در زندگی، در نگاه اول آن را بزرگترین مشکل در زندگی خود می‌دانستیم، اما با آموزش گرفتن به این درک رسیدیم که هدیه‌ای از طرف خداوند بوده تا متوجه بیماری تفکر زائد افیونی و جهالت‌های خود بشویم و برای درمان آن اقدام کنیم.

جهالت‌ها،یا همان دانسته‌های غلط ذهنی، مانند؛ تلاش برای تغییر دادن دیگران، مقایسه، ترس از ناشناخته‌ها، منیت، عادات نادرست گذشته، باورهای غلط، بودن در مثلث تفکر زائد افیونی(احساس ترس مسموم، احساس شرم مسموم، احساس گناه مسموم)، همان انجمادهای ذهنی هستند که مانند گلوله‌ای سفت در درون ما جمع شده‌اند.

برای از بین بردن آنها مانند یخ که اگر در آب بیندازیم تبادل گرما بین آب و یخ به مرور باعث ذوب شدن یخ می‌شود، آموزش‌ها و کاربردی کردن آنها نیز مانند، خورشیدی پرحرارت، انجمادهای ذهنی را آرام آرام ذوب می‌کنند. بنابراین می‌توان گفت عامل ذوب انجمادهای ذهنی ما رعایت سه پارامتر مثلث دانایی موثر، (تفکر، آموزش، تجربه) می‌باشد.

شاکله و سنگ بنای حرکت درونی، تغییر جهان بینی و تغییر نگاه است، تنها یک گام کوچک کافی است تا طعم این تحول را بچشیم و آن را حس کنیم، خروجی این تغییر نگاه، رسیدن به صلح، صفا، امنیت، آرامش و در نهایت نشاط درمانی است که به عنوان یک نیروی محرکه کمک می‌کند تا به حرکت خود ادامه دهیم.

اکنون راه پیدا شده، اما ترس همانند نیرویی قدرتمند مانع حرکت ما می‌شود.  ترس یک نیروی بازدارنده و اهریمنی است که مسیر را برای ما خوفناک جلوه می‌دهد. نمی‌گذارد از حصار امنی که برای خود ساخته ایم، بیرون بیاییم و حرکت کنیم. پس ابتدا باید آن را در درون خود بشناسیم تا حرکت خود را آغاز کنیم. این شناخت در ابتدا کم است، مانند نور چراغ قوه در دستمان که با برداشتن هر قدم به سمت جلو، برای گام بعدی راه را نمایان می‌کند.

وادی هشتم، به ما امید می‌دهد و می‌گوید؛ نترس، پروا مکن، حرکت کن، با هر قدمی راه بر تو نمایان خواهد شد. همچنان که در جلسات دیدن الگوها باعث امیدواری ما می‌شود.

یکی دیگر از موانع حرکت این است که تمایل داریم، جزئیات کامل مقصد را همان ابتدا بدانیم در صورتی که با هر حرکت جزئیات مسیر نیز به تدریج برای ما آشکار خواهد شد.

هنگامی که با تکیه بر آموزش‌ها، تصمیم به ذوب انجمادهای ذهنی می‌گیریم، باید خواسته قوی و نیاز مبرم به تغییر آن داشته باشیم تا ما را به سمت هدف سوق دهد، همانند ماهی که به آب نیاز دارد.

در مسیر حرکت، با انشعاب‌ها و دوراهی‌های متعددی روبرو خواهیم شد و اینجاست که عقل و خرد در انتخاب مسیر صحیح به انسان کمک می کند و تفاوت انسان خردمند و بی‌خرد اینجا آشکار می‌شود؛ فرد خردمند با تفکر و تأمل، مسیر صحیح را انتخاب کرده و به حرکت خود در جهت هدف ادامه می‌دهد، اما فرد بی‌خرد بدون تفکر و تأمل وارد حاشیه شده و از مسیر اصلی خارج می‌گردد‌‌.

اسامی دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

همسفران: ابراهیمی- حافظی- خدائیان- نریمانی- حیدری- موسوی ۱- کشاورز- مزروعی