هر علامت بالینی نشان دهنده یک مشکل زمینه‌ای در سیستم جسمی یا روانی است و تشخیص علت این علائم نیازمند: ۱- آموزش گرفتن ۲- رعایت کامل پروتکل درمان است.

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: درمان بر اساس علائم بالینی

استاد: مسافر سفر دوم علیرضا

تاریخ: شنبه ۱۴۰۴/۷/۱۲

برای درک بهتر درمان بر اساس علائم بالینی، ابتدا کلمات؛ درمان، اساس و علائم بالینی را معنی می‌کنیم.

درمان یعنی؛ بی‌نیازی از مصرف مواد اعتیاد آور. درمان یعنی با فراگیری علم زندگی بتوانیم به یک زندگی معمولی برسیم و درک کنیم در مواجهه با هر اتفاقی( ناراحتی، شادی) در زندگی، مصرف مواد اعتیادآور، نمی‌تواند به ما کمک کند.

اساس؛ مانند ستون می‌ماند. هر چیزی بر پایه یک سری قوانین کاملاً فراگیر بنا شده است. درمان بیماری اعتیاد هم بر پایه یک پروتکل درمانی دقیق بنا شده است.

علائم بالینی؛ در حقیقت زبان بدن هستند. مانند؛ سردردی که ممکن است نشانه فشار خون بالا یا سرماخوردگی باشد.

هر علامت بالینی نشان دهنده یک مشکل زمینه‌ای در سیستم جسمی یا روانی است و تشخیص علت این علائم نیازمند؛ ۱- آموزش گرفتن ۲- رعایت کامل پروتکل درمان است که شامل؛ داروی مناسب، آموزش مناسب و کاربردی کردن آن و زمان مناسب می‌باشد.

با آموزش گرفتن می‌آموزیم، مصرف مواد اعتیادآور باعث شده سیستم تولید کننده مواد شبه افیونی طبیعی بدن تولید کافی نداشته باشد و به دنبال آن مشکلات دیگری هم برای ما به وجود می‌آورد و همین طور بتوانیم بیماری‌های زمینه‌ای خود را از بیماری اعتیاد جدا کنیم، چون دیدگاه افیونی مانع از آن می شود که بیماری خود را به صورت جداگانه تحت نظر پزشک متخصص درمان کنیم.

عدم درک صحیح این نوع علائم، منجر به کج فهمی در اجرای پروتکل درمان می‌شود. این کج فهمی می‌تواند باعث شود فرد به خواست خود، بدون در نظر گرفتن علت آن، میزان داروی خود را کم یا زیاد کند و با وجود آموزش‌هایی که می‌بیند همه چیز را از دارو بخواهد. در واقع فقط تغییر تاکتیک داده و مثل دوران سوءمصرف که نیاز خود را از مواد اعتیاد آور می‌خواهد بر طرف کند، الان هم می خواهد در جلسات مشکلات و مسائل خود را با مصرف دارو حل کند.

یکی از علائم مشهود در افرادی که مصرف مواد اعتیادآور را قطع می‌کنند، پرش عضلانی است. این مشکل حتی ممکن است در افرادی که مواد اعتیاد آور مصرف نمی‌کنند هم دیده شود که یکی از علل احتمالی آن کمبود پتاسیم در بدن است.

همه ما بیولوژی منحصر به فردی داریم و با تربیت‌های متفاوتی بزرگ شده‌ایم، همین تفاوت‌ها انسان‌ها را از همدیگر متمایز می‌سازد؛ بنابراین علائم هر فرد با فرد دیگری فرق می‌کند و قطعاً درمان هر فرد هم با فرد دیگری متفاوت است.

درمان بر اساس علائم بالینی بر اساس تجربیات درمانی و شخصی بنیانگذار جلسات، جناب آقای مفتون، بنا شده، ایشان در طول مسیر درمانی خود زمانی که دارو تنظیم می‌شد، تشخیص می‌دادند که دوز مصرفی زیاد است یا کم و با بهره‌گیری از جامعه پزشکی، مطالعه و آموزش از افراد واجد شرایط و تجربه خود، به این نتیجه رسیدند که درمان پروسه است.

علائم بالینی می‌تواند به دو صورت خود را نشان دهد. یکی در صور آشکار در وضعیت جسمانی ما و دیگری در صور پنهان یعنی وقوع اتفاقی در درون بدن.

حتی حرکات روزمره مانند؛ نشستن، صحبت کردن، راه رفتن و… هر کدام می‌تواند نشانه‌ای از وضعیت درونی فرد داشته باشد.

در جلسات سروج که هدف آن، سلامت روح و جسم است، این دو مورد باید همزمان به درمان برسد. یک انسان معمولی با داشتن جسم و روح سالم می‌تواند از طریق تکرار و تمرین به تمرکز دست یابد و با استفاده کردن دارو به مقدار و زمان مناسب، به یک تعادل نسبی می‌رسد و با صبوری آموزش‌ها را کاربردی می‌کند. اما تفکر افیونی باعث می‌شود تا نتوانیم بفهمیم اگر تمرکز نداریم به دلیل رعایت نکردن دقیق پروتکل درمان است.

فردی که داروی خود را به موقع مصرف نمی‌کند یا اصلاً مصرف نمی کند، می‌گوید فقط آموزش گرفتن برای او کافی است، به تعادل نمی رسد و این عدم تعادل با عصبانیت در رفتار، گفتار و عملکرد خود را نشان می‌دهد. می‌گوید می‌خواهم صبور باشم، اما نمی‌توانم؛ دلیل آن این است که فیزیولوژی بدن این اجازه را به او نمی‌دهد.

سلامت جسم و روان کاملاً در هم تنیده هستند، اگر دارو به درستی مصرف نشود، تلاش می‌کنیم آموزش‌ها را به زور کاربردی کنیم و ملکه ذهن نخواهد شد، در نتیجه به دنبال مقصر دانستن دیگران هستیم و تعادلی در رفتار، گفتار و عملکرد خود نداریم.

زمانی که تعادل بر هم بخورد، مانع از حرکت رو به جلو ‌می شود و ترمیم صورت نمی‌گیرد.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: حسین ۲- ناصر- عباس( تازه واردین)- محمد- مهران- محمد حسین- سعید- اسماعیل