لازمه خدمت سالم این است که عشق به خدمت داشته باشم و عشق هم همان از خود گذشتن است، “یعنی گذشتن از خودی که خودم ساختم و رسیدن به خود واقعی”؛ که این هم سخت است و هم سهل؛ چون اگر ذره ای ناخالصی باشد خودش را نشان خواهد داد.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: عشق، خدمت

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1404/4/30

دستور جلسات چند هفته گذشته به صورت سلسله مراتب همه مربوط به خدمت و خدمتگزاری بود، از جمله مثلث محبت که هفته گذشته در مورد آن صحبت شد و یکی از اضلاع آن “عشق” بود.

عشق به صورتهای مختلف می تواند در بین افراد وجود داشته باشد، عشق بین مادر و فرزند، پدر و فرزند، زن و شوهر و… و بالاترین مرتبه آن همان بند عشقی است که بین ما و الله برقرار خواهد شد.

معنای عشق بر طبق دستور جلسه امروز، یعنی عشقی که در رابطه با خدمتگزاری باشد.

“عشق در لغت: به معنای توجه، احترام، وهمدلی نسبت به وظایف محوله و دیگران”؛

خدمت: عمل کردن به نفع دیگران و کمک به آنهاست، که باعث تغییر نگاه در آنها شود، یعنی هیچ نفعی برای خود شخص ندارد نه باعث تواضع می شود نه پشتوانه فرد می شود و نه … بلکه فقط باعث تحکیم پایه های تشکیلات است.

تمام تلاش تفکر درمان که بنیان آن مهندس دژاکام است این است که یک تغییر نگاه در اعضاء اتفاق بیفتد.

“عشق به معنای دقیق تر و عمیق تر یعنی، از خود گذشتن در هر موردی”؛ اینکه چقدر من می توانم از خودم بگذرم مهم است،.خیلی از ما کاری را انجام می دهیم و آن را برای خودمان هویت میکنیم و پشت آن خود را پنهان می کنیم و انتظار داریم دیگران هم آن را ببینند.

من اگر اینجا عشق را تمرین کنم، در خانواده هم می توانم این چنین باشم و وظایف محوله خودم را با عشق انجام می دهم. اما اگر با حالت اجبار باشد برکت در آن نیست، چون عشقی در آن نبوده است، و البته قرار نیست، این وظیفه را قانون یا کسی به من بگوید بلکه خودم آن وظیفه را درک میکنم و می فهمم.

*چرا در جلسات آنقدر در مورد قدرشناسی تأکید می شود؟

چون من زمانی می توانم به عشق خدمتی برسم که درس قدرشناسی را پاس کرده باشم و حسابگرانه نباشم.

چطور عشق خدمتی عینیت پیدا میکند و تأثیر گذار می شود؟

وقتی بین عشق و خدمت هم نوایی بوجود بیاید، یعنی خدمت را برای عشق انجام می دهم و عشق یا عاشقی خودم را برای خدمت”، و اینجاست که بالاترین کیفیت خدمت را می توانم ارائه بدهم، دیگر منتظر قضاوت دیگران نیستم و سلایق شخصی خودم را دخیل نمیکنم.

چرا ما منابع و متون را مرتب از تشکیلات کنگره که توسط مهندس دژاکام مکتوب شده خریداری می کنیم؟

1- به دلیل اینکه از بنیان خود قدر شناس باشیم حتی اگر خودشان متوجه نشوند 2- با مطالعه این منابع به عمق مباحث خدمتی خود پی می بریم،.که چرا خدمت میکنیم؟ یا هدف ما چیست؟ آیا عقده دارم؟ یا می خواهم به اصطلاح تاپ باشم؟ و… 3- مطالعه این متون با توجه به دیدگاه عرفانی و معنوی که جناب مهندس دارند می تواند رهنمودی برای ما باشد و با هر بار مطالعه مفهوم جدیدتری از آنها بدست بیاوریم.

لازمه خدمت سالم این است که عشق به خدمت داشته باشم و عشق هم همان از خود گذشتن است، “یعنی گذشتن از خودی که خودم ساختم و رسیدن به خود واقعی”؛ که این هم سخت است و هم سهل؛ چون اگر ذره ای ناخالصی باشد خودش را نشان خواهد داد.

خروجی خدمت با عشق:

*وقتی عشق در من بوجود بیاید دیگر جایی برای تنفر نیست، نسبت به کسی کینه ندارم، نگاه من خدمتی است و هر کس را در جایگاهی که خدمت میکند می بینیم.

*واژه عشق خود بخود تعهد را به بوجود می آورد، آنگاه به جایگاه خدمت تعهد و احترام قائلم، و به نحو احسن آن را انجام می دهم.

* اثر گذار بودن؛ چون صرفاً رفتن و آمدن به جلسات عشق نیست، اینکه چقدر اثر گذار باشیم مهم است.

* ایستادن در جای خود؛ هر کسی توانست در جای خودش بایستد بداند عاشقانه خدمت میکند، ولی اگر خودش را به دیگران بچسباند که دیده شود بداند ذره ای عشق در خدمتش نیست.

هدف تشکیلات چیست؟

ایجاد یک محیط حمایتی و همدلانه برای تغییر نگاه اعضاء، و فرقی ندارد که یک تازه وارد باشد، یا یک سفر اولی یا دومی؛ پس اگر رفتن و آمدن تغییری در نگاه من بوجود نیاورده یعنی هیچ تأثیری روی من نداشته است.

لازم به ذکر است اگر در خدمت اول عشق به دیگران باشد و بعد وظایف محوله، این یعنی” شخص گرایی”؛ بنابراین اگر اول نسبت به وظایف محوله عشق داشته باشیم، بعد خدمت به دیگران را با عشق انجام می دهیم.

در پایان باید بگوییم: “تشکیلاتی موفق است که بین این دو واژه یعنی عشق و خدمت هم نوایی و همکاری با بالاترین کیفیت داشته باشد، و مهارتهای ارتباطی مؤثر، کلید ایجاد روابط سالم و مثبت است”. یعنی اگر کسی خدمتی را بهتر انجام می دهد نگاهم این نباشد که آن شخص برتر است، بلکه یک تفاوت فردی ببینم، و اگر این مهارتهای فردی را تشخیص دهم، خروجی آن رابطه سالم در محیط آموزشی است که تنشی در آن اتفاق نمی افتد.

پس ما اگر بتوانیم در عملکرد گروهی خدمت را عملکرد، به نفع دیگران بدانیم به یک نتیجه ای می رسیم که چگونه از تواناییهای دیگران، یا یکدیگر به بهترین وجه استفاده کنیم، و حد و اندازه تواناییهای خود و دیگران را تشخیص بدهیم و به درک متقابل برسیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: علیرضا2- مجید- میثم1- محمد(ن)- علیرضا1

همسفران: غلامی- استکی- خدائیان- کشاورز- احمدی- رضایی باقری2

به مناسبت ورود همسفر رضایی به سفر دوم، ایشان از استاد راهنمای عزیز، جناب آقای مفتون و راهنمایان و سرلژیونشان تشکر و قدرشناسی نمودند.