برای رسیدن به یک تعادل نسبی لازم است ترمیم هم در جسم و هم در تفکرات و هم در رفتار و گفتار ما صورت بگیرد، اگر اولویت اول ما، درمان باشد تمام مشکلات دیگر به مرور زمان حل می‌شود. ولی اگر جایی شور ما را بگیرد و بخواهیم تمام مشکلات را به یکباره حل کنیم، آشفتگی ذهنی به سراغ ما می‌آید و تمام تمرکز ما را به هم می‌ریزد و دارویی که باید صرف ترمیم جسم و روان و تفکرات ما شود، صرف درگیری‌های ذهنی ما می‌شود،

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: ترمیم سیستمهای تخریب شده

استاد: مسافر سفر دوم میثم

تاریخ: شنبه 1404/01/30

دستور جلسه امروز نقش کلیدی و کاربردی برای رسیدن به درمان دارد. یک تازه وارد و مسافر سفر درمان، برای اینکه بتواند به درک بهتری از این دستور جلسه برسد، باید اول درک نسبی نسبت به شناخت بیماری اعتیاد که در روزهای پنجشنبه آموزش داده می‌شود رسیده باشد. چون پایه و اساس درمان، درک و برداشت صحیح از آموزش‌هاست.

در این دستور جلسه می‌خواهیم ببینیم چرا ما درگذشته در ترک‌هایمان موفق نمی‌شدیم؟ و یک تازه وارد با چه دیدگاهی وارد جلسات می‌شود؟

هر کدام از ما از جمله خود من، در بدو ورود به این جلسات، درمان را نمی‌شناختیم و دیدگاه مان این بود که فقط مواد مصرف نکنیم تا تمام مشکلاتمان حل شود، با وجود اینکه ترک‌های زیادی داشتیم و با هر بار ترک، حالمان بدتر و مصرفمان به مواد جدید با مقدار بیشتر تغییر می کرد و نتیجه‌ نگرفته بودیم.

زمانی که من برای اولین بار در جلسه شناخت بیماری اعتیاد، شرکت کردم، با اینکه حس‌هایم بسته بود و چیزی متوجه نمی‌شدم، یک درک نسبی پیدا کردم و به مرور متوجه شدم که مصرف مواد مخدر هم جسم، هم روان و هم جهانبینی مرا تحت تأثیر قرار داده و این همان صورت مسئله بیماری اعتیاد است و به این نتیجه رسیدم تا زمانی که بیماری خودم را نشناسم نمی‌توانم کاری برای خودم انجام بدهم.

یک سری سیستم درون ریز و برون ریز در بدن انسان وجود دارد‌. سیستم درون ریز که مواد شبه افیونی تولید می‌کند، با تکرار مصرف مواد، کم کم تخریب شده و در کار آن اختلال ایجاد می شود. مثل غدد اشکی و بزاقی و جنسی و… ولی فرد مصرف کننده به آن توجهی ندارد و به این فکر نمی کند که برایش چه اتفاقی افتاده، به مرور زمان حس و جنس تفکراتش هم تغییر کرده، و یک شخصیت معتاد گونه در او ایجاد می شود، به طوری که انجام دادن یا ندادن کارهایش از فیلتر مواد رد می‌شود. کم کم قوانین اعتیاد در او شکل گرفته و مجبور است این قوانین را رعایت کند تا بتواند مصرف کند، مصداق های این قوانین به صورت خیلی روان در جلسه شناخت بیماری اعتیاد بیان می‌ شود.

برای درمان شدن لازم است دیدگاه شخص تغییر کند؛ کسانی که دیدگاهشان نسبت به بیماری اعتیاد تغییر نکرده، حس و تفکراتشان نیز تغییر نکرده، برای همین هنوز نسبت به دانسته‌های غلط ذهنی خودشان لجاجت و اصرار دارند (من بلدم،من می‌دانم و من با دیگران فرق می‌کنم)، دارویشان را کم یا زیاد مصرف می‌کنند و یا زمان آن را رعایت نمی‌کنند و اینها باعث می‌شود بعد از یک مدتی جلسات برایشان تکراری شده و جلسات را یکی در میان بیایند تا جایی که کم کم از جلسات دور بشوند.

حال چگونه می‌توانیم این سیستم بدن را که به واسطه جهالت‌های خود تخریب کردیم را ترمیم کنیم؟

۱- پذیرش بیماری اعتیاد؛ که با شرکت مستمر در جلسه شناخت اعتیاد به دست می آید.

۲- حرف گوش کردن؛ استاد راهنما همیشه می‌فرمایند: اینجا کسی موفق خواهد شد که حرف گوش کن باشد

۳- رعایت پروتکل درمان؛ 1- خوردن دارو با زمان و مقدار مشخص، 2- حضور مستمر در جلسات و گرفتن آموزش مناسب و کاربردی کردن آنها و 3- در نظر گرفتن زمان

۴-کنار گذاشتن جهالت‌ها و دانسته‌های غلط ذهنی که نقش خیلی مؤثر و مهمی در ترمیم سیستم شبه افیونی ایفا می کند.

۵- شفافیت و  پنهانکاری نداشتن- رعایت قوانین و حرمت‌ها- ‌اعتماد داشتن و مسئولیت پذیری- مقایسه نکردن خود با دیگران، که تأثیر مستقیم بر علائم بالینی دارد.

۶- نداشتن حس‌های آلوده مثل کینه، نفرت، خشم، حسادت و… نسبت به اطرافیان

برای رسیدن به یک تعادل نسبی لازم است ترمیم هم در جسم و هم در تفکرات و هم در رفتار و گفتار ما صورت بگیرد، اگر اولویت اول ما، درمان باشد تمام مشکلات دیگر به مرور زمان حل می‌شود. ولی اگر جایی شور ما را بگیرد و بخواهیم تمام مشکلات را به یکباره حل کنیم، آشفتگی ذهنی به سراغ ما می‌آید و تمام تمرکز ما را به هم می‌ریزد و دارویی که باید صرف ترمیم جسم و روان و تفکرات ما شود، صرف درگیری‌های ذهنی ما می‌شود، و برای همین است که تا وارد جلسات می‌شویم انرژی نداریم و حالمان خوب نیست و ممکن است از مسیر درمان خارج شویم، البته در صورتی که با سرلژیون خود صادق باشیم و بگوییم چه اتفاقی برایمان افتاده و نخواهیم با جهالت‌هایمان مشکلات را حل کنیم، می‌توانیم راحت به مسیر برگردیم.

زمانی سیستم X در بدن ترمیم می‌شود که هر سه ضلع درمان:(جسم، روان و جهان‌بینی) به صورت یکسان و با هم رشد کند و نخواهیم فقط روی یک ضلع این مثلث کار کنیم.

اگر در مسیر باشیم، دارو کار خودش را می کند و جسم ترمیم می‌شود و به مرور زمان با آموزش گرفتن و کاربردی کردن، کم کم روحیات و خلقیات هم تغییر می‌کند و آنجاست که می‌توانیم یک فرد تأثیرگذار در خانه، محیط کار و جامعه باشیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: مجید- حسین- یوسف- امیر- حجت حسن- محمد-علیرضا۲-علی