برای دو بعدی شدن، باید درمان در اولویت باشد. چون با درمان شدن به تعادل می رسیم. اگر به تعادل نرسیده باشیم همان انسان تک بعدی هستیم و این یعنی تغییر نکرده‌ایم و نمی‌توانیم کارهایمان را درست انجام بدهیم.

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: وادی سیزدهم و تأثیر آن برمن

استاد: مسافر سفر دوم هادی

تاریخ: شنبه ۱۴۰۳/۱۲/۴

با درک وادی سیزدهم و برداشت صحیح از آن، متوجه می شویم از وادی اول تا وادی دوازدهم را در خود جای داده است.

امر اول که در وادی دوازدهم از آن صحبت شد، فرمانی است که من برای خودم صادر می‌کنم. چه فرمانی؟ اینکه در جهت ارزش‌ها حرکت کنم و وارد مسیر درمان و مسیر تغییر بشوم و به نفس اماره که تا الان در مسیر ضد ارزش‌ها و شیطانی بوده‌ فرمان بدهم که از این به بعد باید وارد مسیری بشود که با اختیاری که داشتم انتخاب کرده ام و نتیجه آن هم مشخص است.

کسی که در مسیر درست و درمان، سفر کند، آخر امر، عدالت برای او اجرا می‌شود، و به آن چیزی که مد نظر دارد و در ذهنش است و برای آن واقعاً تلاش کرده است می‌رسد، و این قانون هستی و قانون کائنات بوده و ثابت شده است.

تیتر وادی سیزدهم: «پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است».

یک مصرف کننده با مصرف هرگونه مواد و به هر میزان که بوده، وقتی اینجا آمده و مسیرش را انتخاب کرده و وارد مسیر درمان شده‌، می‌خواهد سفر کند تا به درمان برسد. همان درمان واقعی و مد نظر جلسات سروج، یعنی رسیدن به سلامت روح و جسم، و طبق این وادی یک نقطه به پایان اعتیاد می گذارد و خط سلامتی و تعادل و نشاط درمانی را شروع می کند.

طبق مثلث محبت (عشق، عقل و ایمان) در وادی سیزدهم، من باید ببینم کجای کار هستم؟ اگر من فقط ایمان تنها داشته باشم و نسبت به هر چیزی که می‌دانم تعصب پیدا کنم، دیگر عشق و عمل در کنار آن نیست.

من باید از یک انسان تک بعدی خارج بشوم و به یک انسان دوبعدی تبدیل بشوم و این نیازمند این است که این شعار عینیت یابد: «تغییر نگاه ما مبدا تحول ما است»؛ و طبق تذکر وادی سیزدهم در این مسیر باید حواسمان را جمع کنیم که اگر نقطه‌ای گذاشتیم و می‌خواهیم یک خط دیگری را شروع کنیم، (منظور اینکه کاری را شروع کنیم)، باید اول کار قبلی را تمام کنیم و بعد به سراغ کار دیگر برویم.

برای دو بعدی شدن، باید درمان در اولویت باشد. چون با درمان شدن به تعادل می رسیم. اگر به تعادل نرسیده باشیم همان انسان تک بعدی هستیم و این یعنی تغییر نکرده‌ایم و نمی‌توانیم کارهایمان را درست انجام بدهیم.

به عنوان نمونه مسافری که اینجا آمده و در مسیر درمان قرار گرفته و می خواهد یک خطی را شروع کند و دارد در مسیر برگشت و دوری از ضد ارزش‌ها حرکت می‌کند، نباید پاتوق هم برود و مواد هم مصرف کند.

یکی دیگر از نشانه های اینکه کسی نقطه بر پایان کارهای قبل نگذاشته، ننوشتن و نیاوردن تکلیف است. چنین کسی نمی‌خواهد نقطه بگذارد و خط حرف گوش کردن و خط سلامتی را شروع کند.

حرکت در این مسیر باید آهسته و پیوسته باشد، ‌نمی توان همه کارها را با هم انجام داد، چون ابتدای کار هستیم و هنوز تعادل لازم را نداریم و ظرفیتمان پایین است و ممکن است به هم بریزیم و به آن تهی بودن و پوچی برسیم، و در نتیجه درمان صورت نگیرد.

پیام وادی سیزدهم این است که به مسیر حرکت خود نظم بدهیم، یک نقطه روی ضد ارزشی‌هایی که انجام می‌دادیم بگذاریم، و برای این نقطه گذاشتن لازم است که اول تکلیف خودمان را با خودمان روشن کنیم و بدانیم کجا آمده ایم و می خواهیم چه کار کنیم، مطمئن باشیم که مدد الهی حتماً شامل حال ما شده که اینجا هستیم، بایستیم و حق خود را از اعتیاد بگیریم و به درمان و سلامتی برسیم.

مشارکت کنندگان:

مسافران: مجید – محسن- علی- جعفر –حجت – محمد- ابراهیم