تغییر حس صورت نمی گیرد مگر با تزکیه و تزکیه صورت نمی گیرد مگر با تفکر سالم. تا زمانی که تفکر ما ناسالم باشد، حس ما هم سالم نمی شود و صفات منفی هم به صفات مثبت تبدیل نمی شود. پس عامل بسیار مهم در این چرخه، تفکر است.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: جهانبینی(حس)

استاد: همسفر علیزاده

تاریخ: دوشنبه 1402/10/11

آنچه که ما نسبت به جهان هستی (جهان درون و جهان بیرون) برداشت، ادراک، دریافت و احساس می کنیم جهانبینی می گویند.

حس، هم یک نیرو و انرژی است که همیشه و در همه جا با ما هست. ولی قابل رؤیت نیست.

حس چگونه در انسان و بقیه موجودات به وجود می آید؟

حس یک نیروی جذب و کشش است. سه نوع حس داریم: حس آلوده، حس سالم و حس بسته.

درون هر انسانی ذرات ناخالص وجود دارد، در جهان بیرون هم که همیشه عوامل آلوده و ناخالصی وجود دارد. وقتی ذرات ناخالص درون ما، ذرات ناخالص بیرون را جذب می کند، نیرویی برای حرکت به سمت یک کار ضدارزشی مثل دروغ، قضاوت، کینه ورزی، انتقام و… در ما به وجود می آید که همان حس آلوده است.

حال اگر درون از آلودگی ها پاک و تصفیه شود، دیگر هیچ نیروی آلوده و ناخالص از بیرون نمی تواند آن را به سمت خود جذب کند و حس همیشه سالم است و هیچ تمایلی به انجام کارهای ضدارزشی ندارد.

بنابراین تنها راه سالم شدن حس، تصفیه، تسویه و تزکیه است. تصفیه یعنی تحت فشار قرار گرفتن، هر تغییری در خود صورت دهیم، با رنج و سختی و مشقات زیاد همراه است. ولی این یک رنج سازنده است، چون در مسیر پاکسازی قرار گرفته ایم.

بعد از تصفیه، تسویه کردن با خودمان است. تکلیف خود را روشن کنیم، ببینیم می خواهیم چه کار کنیم، تسویه بر دو امر مبتنی است، یکی واقعیت یا حقیقت و دیگری آنچه ما بر اساس دلخواه خود برداشت می کنیم. پس برداشت صحیح باعث تسویه سالم می شود.

بعد از تصفیه و تسویه می رسیم به تزکیه، که به معنای پاک سازی کردن است. در این مرحله ناخالصی ها و آلودگی های درون را از دست می دهیم و ذرات خالص را جایگزین می کنیم. و اینجاست که حس ما تغییر می کند. وقتی حس تغییر کرد، طبق وادی دهم، صفات منفی به صفات مثبت تبدیل می شود.

تغییر حس صورت نمی گیرد مگر با تزکیه و تزکیه صورت نمی گیرد مگر با تفکر سالم. تا زمانی که تفکر ما ناسالم باشد، حس ما هم سالم نمی شود و صفات منفی هم به صفات مثبت تبدیل نمی شود. پس عامل بسیار مهم در این چرخه، تفکر است. اول باید تفکر بیمارگونه به تفکر سالم تبدیل شود، بعد از اینکه تفکر سالم شد، ایمان هم سالم می شود. با ایمان سالم، عمل سالم می شود و با عمل سالم، حس سالم و با حس سالم، به عقل سالم و از عقل سالم به عشق سالم می رسیم.

برای اینکه یک پاکسازی عمیق نه موقت انجام شود، باید تغییرات جزئی به مرور زمان در سایه آموزشها و کاربردی کردن عمیق شود تا جنس ما عوض شود. در جامعه آلودگی های زیادی هست و ما نمی توانیم برای آنها کاری کنیم. فقط باید روی خودمان کار کنیم تا جنس ما عوض شود و از طرف خودمان جذب آن آلودگی ها نشویم.

حس وسیله ای است که می توانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم. اینکه ما جذب یک سری افراد می شویم یا یک سری افراد جذب ما می شوند به حس ما برمی گردد. اگر حس ما با کسی یک جنس باشد، زودتر به همدیگر جذب می شویم و به این دلیل نسبت به بعضی افراد و اشخاص نیروی دافعه داریم و نسبت به بعضی دیگر نیروی جاذبه.

حس ناسالم که نیروی عقل را به کار می اندازد، عقل ناسالم را به دنبال دارد. در این حالت عقل اسیر و محبوس در بین حس های آلوده است. پس زمانی می توانیم به عقل سالم برسیم که حس ما سالم باشد و زمانی حس سالم می شود که تفکر سالم باشد.

پس نتیجه می گیریم حس زمانی سالم می شود که من از درون یکی یکی پاکسازی شوم. یعنی آلودگی های درون خود را بشناسم و بپذیرم که دارم، بعد یکی یکی از درون خود پاک کنم. این کار زمانبر است و هرچه صفتی در درون ما ضخامت بیشتری داشته باشد، زمان بیشتری برای برطرف کردن آن لازم است.

چه موقع حس بسته می شود؟

حس، در اثر انباشته شدن آلودگی های درون، بسته می شود. حس بسته زمانی است که آنچه اطراف ما می گذرد نبینیم. زیبایی ها را نبینیم. وقتی حس بسته است نمی توانیم با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنیم و تمایلی به انجام کاری یا برقراری ارتباط نداریم و یا پیام هایی که از کائنات برای ما می آید نمی گیریم. پس سعی کنیم حس خود را به حس سالم تبدیل کنیم تا حس ها ما باز شود، پیام ها را بگیریم و آنجاست که می توانیم ارتباط سالم با دیگران داشته باشیم.

کسی که دچار حس آلوده است، هر کاری را برای دیده شدن انجام می دهد، نه از روی عشق سالم و نه از روی انجام وظیفه و مفید بودن، فقط می خواهد مهم جلوه کند. اگر برای دیده نشدن انجام دهیم خودش می درخشد چون یک حس سالم است. پس باید جنس خود را تغییر دهیم، تبدیل کنیم و به مرحله ترخیص برسیم تا جذب آلودگی ها نشویم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: مکری- داروغه- ابراهیمی2- حیدری- باقری2- شریفی- زیلایی-