تصویرسازی ذهنی به طرز خیلی عجیبی قدرتمند می باشد. چنانچه هر چیزی را که در ذهن خود تصور کنیم در آینده می توانیم به آن برسیم. برای همین باید اول از چیزهایی شروع به تصویرسازی کنیم که هم مثبت و هم در دسترس تر و نزدیکتر باشد و قدم به قدم جلو برویم.

موضوع کارگاه آموزشی مشترک: تصویرسازی ذهنی

استاد: همسفر کرمی

تاریخ: چهارشنبه 1403/08/16

ذهن چیست؟

ذهن یک ابزار بسیار قوی در وجود انسانهاست که اگر سالم باشد بر مبنای آن، می توان خیلی از بیماریهای جسمی و روحی و روانی را درمان کرد یا برعکس ذهن معیوب می تواند خیلی از بیماری های جسمی و روحی را بر ما حادث کند.

تصویرسازی ذهنی چیست؟

وقتی انسان بدون تجربه واقعی موضوع یا واقعه ای را در ذهنش تصور کند، می شود تصویرسازی ذهنی. مثلاً یک ماشین را با یک سری خصوصیات و رنگ و شکل و شمایل، بدون اینکه وجود خارجی داشته باشد، در ذهن خود تصور کنیم. ناگفته نماند مغز قابلیت این را ندارد که بین مجازی و واقعیت تفاوت بگذارد و بر مبنای خوراکی که بر ذهن وارد شده، آن را پرورش می دهد و در ذهن می ماند و چه بسا وقتی با چشم ذهن چیزی را می بینیم، می تواند خیلی پررنگ تر در ذهن پردازش شود و بماند. چون تصویرسازی ذهنی بر روی تمرکز، تأثیر بسیار زیادی دارد.

امروزه بسیاری از روانشناسان، روانپزشکان و پزشکان با همین تکنیک های ذهنی توانسته اند یک سری از بیماریهای روحی و روانی و حتی جسمی را درمان کنند.

وقتی یک مسافر سفر اولی که در جلسات است خودش را به جای شخصی که به رهایی رسیده و در جایگاه ایستاده، قرار دهد، می تواند یک انرژی خاصی بگیرد که بعد دقیق تر، بهتر و با اطمینان بیشتری مسیرش را ادامه دهد، زیرا می داند کسی که به رهایی رسیده روزی مثل او بوده و روی این صندلی ها نشسته و الان به این جایگاه رسیده است. این تصویرسازی، قدم بلندی برای درمان است، زیرا با اعتماد بیشتر، فکر بازتر و تصمیم محکم تر جلو می رود و نهایتاً به سلامتی می رسد.

تصویرسازی ذهنی به طرز خیلی عجیبی قدرتمند می باشد. چنانچه هر چیزی را که در ذهن خود تصور کنیم در آینده می توانیم به آن برسیم. برای همین باید اول از چیزهایی شروع به تصویرسازی کنیم که هم مثبت و هم در دسترس تر و نزدیکتر باشد و قدم به قدم جلو برویم. هر روز و هر ساعت به آن فکر کنیم و آن را پرورش دهیم تا مغز به عنوان یک هدف اصلی آن را از ما بپذیرد که می پذیرد و نهایتاً ما را به هدف برساند.

در طول رسیدن به هدف ممکن است مشکلاتی پیش بیاید ولی این نیست که اصلاً نشود. خود من شخصاً به خیلی از چیزهایی که می خواستم و تصویرسازی کردم رسیدم، ممکن است با جزئیاتی که در ذهن داشتم نشده باشد ولی به هدف خود رسیدم.

هدف جمعیت سروج درمان یک نفر است. و تمام همّ و غمّ خدمتگزاران بر مبنای همین تصویرسازی است. مغز ما همیشه تصویرسازی های زیادی دارد، ممکن است هدفهای متعددی در زندگی داشته باشیم ولی در حال حاضر، باید دغدغه درمان داشته باشیم چون تفکر هنوز افیونی است و سالم نیست، پس نمی تواند روی موارد دیگر درست تصویرسازی کند و چیزی که باعث می شود از جایی که هستیم، برسیم به جایی که می خواهیم، تغییر است.

«تغییر نگاه ما، مبدأ تحول ماست»، هر کسی به جلسات وارد می شود و قصد درمان دارد اگر به این جمله دقت کند، تصویرسازی ذهنی را روی تغییر نگاه می‌اندازد.

تصویرسازی کردن برای رسیدن به این هدف چند تکنیک دارد:

1- از یک چارچوب ذهنی بسته که در آن قرار گرفتیم باید خارج شویم؛ هیچ مشکلی نیست که حل نشود، هیچ در بسته ای نیست که باز نشود، چون اگر قرار بود باز نشود، دیوار می گذاشتند، پس کلیدی دارد ما باید آن کلید را پیدا کنیم.

2- از تمام حواس خود برای تصویرسازی استفاده کنیم؛ وقتی خواسته خود را با همه حس های خود اعم از حس بویایی، چشایی، شنوایی، بینایی، لامسه تصویرسازی کنیم، جزییات بیشتری از تصویرسازی ذهنی داریم و این اثربخشی بیشتری دارد.

3- خودمان را قضاوت نکنیم؛ وقتی به مشکلی برمی خوریم، فکر نکنیم نمی توانیم، این قضاوت کردن خودمان است و در مثلث نکبت گیر می افتیم. (نمی شود، نمی توانم، نمی گذارند)، باید «ن» را از ابتدای این فعل ها برداریم زیرا بار منفی زیادی دارد. حتی اگر کاری سخت است بگوییم می شود، چون راه دارد. خداوند انسان را با توانایی زیادی آفریده و کسانی موفقند که بتوانند از این توانایی ها استفاده کنند.

4- آرامش کامل داشته باشیم؛ با استرس و اضطراب نمی شود به راحتی برای هدف تصویرسازی انجام دهیم. روزانه 15 الی 20 دقیقه به تصویرسازی برای هدفی که می خواهیم فکر کنیم.

5- تکرار و تمرین مداوم؛ با تمرین بسیار هدف خود را دنبال کنیم. همچنان که هدف را می بینیم، به مسیر هم توجه داشته باشیم و برای آن هم برنامه ریزی و تصویرسازی کنیم. دنبال کوتاهترین راه نباشیم، نخواهیم یک شبه به همه چیز برسیم چون نمی شود. علت اینکه بعضی افراد به راه های خلاف کشیده میشوند، همین بی توجهی به مسیر برای رسیدن به هدف است.

6- با احساسات موجود در هر تصویرسازی ارتباط برقرار کنیم. مهمترین بخش تصویرسازی ذهنی استفاده از حس و احساسات است؛ اگر در ذهن خود تصویری بسازیم که خوشحال باشیم مغز هم به ما پاداش می دهد و دوپامین ترشح می کند و این باعث خوشحالی بیشتر می شود. برعکس افکار منفی، زندگی ما پر از استرس می کند و استرس هم اجازه نمی دهد تصویرسازی درستی داشته باشیم و ایمان ما را نسبت به هدف پایین می آورد و حتی از بین می برد. زیرا افکار منفی تأثیراتش را روی تک تک سلولهای بدن می گذارد و حالت خمودگی و استرس و اضطراب دارد و حال ما را بد می کند.

7- آگاهانه هدف خود را تجسم کنیم؛ یعنی بدانیم این هدف در دسترس است. خیلی ها توقعاتی از خودشان دارند که شاید از نظر دیگران خنده دار باشد. در صورتی که اگر استعدادیابی شوند بدون شک به آن خواهند رسید.

پس نتیجه می گیریم ما آمده ایم اینجا تغییر نگاه بدهیم و در جهت تغییر نگاه، از یک مصرف کننده بدحال و خموده، به یک مسافری تبدیل شویم که می خواهد درمان شود. مسافری که در این جهت آموزشها را بگیرد و کاربردی کند، یک تصویرسازی مثبت در جهت رسیدن به هدف در ذهنش انجام می دهد که باعث می شود یک نفر از این جمع کسی که به آموزشها عمل کرده به رهایی برسد.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: علیرضا1- اسماعیل- یوسف- علی- رضا-

همسفران: استکی- غفاری- اسماعیلی-