“تنها لازمه عضویت در سروج پذیرش بیماری اعتیاد است”؛ یک تازه وارد اگر به دنبال ذهنیات خودش باشد بداند هرگز به کشف درمان بیماری اعتیاد نخواهد رسید، و اگر به کشف نرسد در صراط مستقیم قرار نمی گیرد.

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: وادی هفتم و تأثیر آن بر من

استاد: مسافر سفر دوم علیرضا

تاریخ: شنبه 1403/7/21

درک شش وادی که پشت سر گذاشتیم می تواند، یک ساختار جدید از لحاظ تفکر و نگاه به ما بدهد تا یاد بگیریم حرکت کردن باید با چه چارچوب و اصولی باشد و امروز وادی هفتم به ما آموزش میدهد چطور در ادامه مسیر به آرامش برسیم.

تیتر وادی هفتم:« رمزو راز کشف حقیقت در دو چیز است، یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می نماییم».

در تیتر وادی، کلید واژه های کشف رمز و راز و… آمده که هر کدام در متن وادی توضیح داده شده است. اما آنچه امروز می خواهیم بدانیم این است که ما چه چیزی را باید کشف کنیم؟ یا به عبارتی، ما در این جلسات کدام حقیقت را باید کشف کنیم؟ تا بتواند به ما کمک کند برای حرکت کردن؛ اصلاً من می دانم کجا آمدم؟ یا برای چی آمدم؟ آیا می دانم لازمه حرکت کردن در مسیر صراط مستقیم چه چیزی است؟

ما نیامده ایم اتم بشکافیم، بلکه آمده ایم در وجود خودمان درک عمیق از بیماری اعتیاد را کشف کنیم. چون یک حقیقتی است که بوده، هست و خواهد بود ولی ممکن است ما هنوز در وجود خودمان این را کشف نکرده باشیم.و فقط شنیده باشیم و یا فقط یاد گرفتیم به زبان بیاوریم. اما زمانی که من به درک آن برسم و در وجود خودم کشف کنم آن وقت است که می توانم حرکت سالم در مسیر صراط مستقیم که در وادی ذکر شده داشته باشم.

دلیل اینکه خیلی از ما شاید این کشف را نفهمیدیم و با آن ارتباط برقرار نکردیم، چییست؟

دلیل آن سطحی نگری نسبت به بیماری اعتیاد است، مثل اینکه در ساحل اقیانوس نشسته باشم و فقط به سطح آب نگاه کنم در این صورت مسلماً تنها می توانم چیزی را که در ظاهر بوده شرح بدهم، اما وقتی عمقی نگاه کنم، در توصیف اقیانوس به کشفیات جدید زیادی می رسم که شاید ساعتها در مورد آن بگویم و باز هم تمام نشود.

سطحی نگری چه بازتابی دارد؟

یکی از خروجی های سطحی نگری می تواند شخص گرایی باشد، یعنی زمانی که من در جلسات هستم به جای درک مطالب آموزشی، آنها را حفظ کنم و این یکی از معضلات ماست؛ زمانی که هر کدام از ما به درمان سطحی بیماری اعتیاد نگاه کنیم اگر یک روزی یک چیزی خلاف میل ما گفته شود فکر میکنیم با ما دشمنی دارند یا لجبازی میکنند، در صورتی که اگر عمیق نگاه کنیم متوجه می شویم همه صحبتها، برگرفته از آموزشهای تفکر سروج است، فقط کمی بیان ها متفاوت است.

زمانی به حقیقت بیماری اعتیاد، و حقیقت درمان اعتیاد می رسیم که آموزشها را در قالب تفکر نگاه کنیم، نه در قالب شخص. آن موقع است که می دانیم به دلیل پیچیدگی انسان، بیماری اعتیاد، یک فرابیماری است، چون با تمام ابعاد وجودی یک مصرف کننده (جسم، رفتار و تفکر) سر و کار دارد. زمانی که به این درک برسیم، وقتی فرمانی صادر می شود قضاوت نمیکنیم یا بهانه نمی آوریم چون دلبسته تفکر سروج هستیم نه وابسته؛

بیماری اعتیاد و درمان بیماری یک حقیقت است، و وضعیت امروز من مسافر یک واقعیتی است که الان برای من اتفاق افتاده است. اگر دنبال این هستم که حقیقت را با درونم که واقعیت است هم سو کنم، سطحی نگری است، اما اگر واقعیت درون خودم را بشکنم و هم ردیف حقیقت کنم آن موقع است که این وادی را کاملاً درک کردم.

سر در ورودی این مکان نوشته شده: “تنها لازمه عضویت در سروج پذیرش بیماری اعتیاد است”؛ یک تازه وارد اگر به دنبال ذهنیات خودش باشد بداند هرگز به کشف درمان بیماری اعتیاد نخواهد رسید، و اگر به کشف نرسد در صراط مستقیم قرار نمی گیرد.

امروز می خواهیم بدانیم آیا حقیقت خودمان را فهمیدیم ؟ چون ما یک خودِ خود ساخته داریم، و یک خود واقعی که چیز دیگریست و باید آن را کشف کنیم، و البته این نیاز به زمان دارد، و قبل از آن و اول باید حقیقت بیماری اعتیاد که به من آموزش داده می شود را کشف کنم. من هم باید درست بکارم تا بتوانم برداشت صحیح داشته باشم، مثل زمینی که اگر می خواهم به یک محصول جدید برسم اول باید زمین را شخم بزنم تا آمادگی لازم برای کشت جدید داشته باشد. باید دانسته های قبلی خودم را بیرون بریزم تا حقیقت را درک کنم.

“سطح، یک زاویه دارد، ولی عمق، زوایای متعدد دارد”؛ وقتی مرتب در جستجوی کشفیات جدید باشیم، حقیقتهایی از درون خود کشف می کنیم و اگر با حقیقت و موجودیت یک انسان به عنوان اشرف مخلوقات تناقض داشته باشد از آن می گذریم، یعنی آن چیز فنا می شود و این فنا، باعث بقای انسانیت می شود. و این کشف درون، با آموزشها از همان جلسه شناخت بیماری اعتیاد شروع می شود تا برسیم به درک و حقیقت بیماری اعتیاد و تفکر افیونی و تفکر زائد افیونی و کشف آنها.

اگر به دید عمقی نرسیم و سطحی نگاه کنیم بعد از یک مدتی دچار تکرار می شویم و بعد جلسات تکراری می شود، و آن انگیزه و شوق آمدن به جلسات کم می شود چون فکر میکنم همه چیز را بلد هستیم

به عنوان جمع بندی جمله ای از ویلیام ایر وایت که در پشت کتاب چهارده وادی عشق نوشته شده می خوانم: « چهارده وادی که در این کتاب به بحث گذاشته شده، یک مرجع برای بازسازی زندگی و بدست آوردن تعادل است….». واین در صورتی می تواند یک مرجع باشد که من به درک آن برسم، و خودم را کشف کنم تا به تعادل لازم برسم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: اسماعیل- یوسف- ابراهیم- مهدی- علیرضا2- مجید1- محسن(ت)- محسن- محمد حسین- حسین(ر).