برای مدارا و سازگاری در درمان، همانطور که در بالای درب ورودی نصب شده است، به “پذیرش بیماری و انگیزه قوی” نیاز داریم تا کم کم تفکرات افیونی و دانسته های غلط ذهنی خود را بشناسیم و با جلسه به یک فهم مشترک برای درمان بیماری خود برسیم.

دستور کارگاه آموزشی مسافران: نقش مدارا و سازگاری در سفر

استاد: مسافر سفر دوم عباس

تاریخ: شنبه 1403/3/12

همانطور که استاد روز چهارشنبه بیان کردند، “مدارا به معنای پذیرش هر چیزی است که باب میل من نیست، به خاطر هدفی که دارم”

هر کدام از ما با هدفهای مختلف وارد جلسات شدیم، خود من اصلاً درمان را باور نداشتم، و همیشه در حاشیه بودم و فکر می کردم هدف اینجا سرگرم کردن مصرف کننده است که مواد مصرف نکند و یک امیدی به او می دهند و… ممکن است کسی با هدف کم شدن فشار مالی یا خانواده به صورت موقت به جلسات آمده باشد، و یا افرادی هم با دیدن الگوها و یا مطالعه سایت با جلسات آشنا شده باشند و… اما به صورت کلی هدف مشترک همه ما در ابتدا ترک بود چون شناختی از بیماری اعتیاد و درمان نداشتیم.

“ترک به معنای پرهیز از مواد، و درمان یعنی بی نیازی از مواد”؛ به قول مهندس دژاکام به اندازه انسانهای روی زمین روش ترک وجود دارد وهمه این کار را انجام دادند، اما هدف جلسات درمان یک نفر است و فرقی ندارد آن یک نفر، چه کسی باشد.

درمان اتفاق نمی افتد مگر با مدارا و سازگاری؛ و این را بدانیم سازگاری در هر مسیری که باشیم خود بخود پیش می آید، نیازی نیست تقلا کنیم، شاید اوایل برایمان سخت باشد اما بعد از مدتی سازگار می شویم.

برای مدارا و سازگاری در درمان، همانطور که در بالای درب ورودی نصب شده است، به “پذیرش بیماری و انگیزه قوی” نیاز داریم تا کم کم تفکرات افیونی و دانسته های غلط ذهنی خود را بشناسیم و با جلسه به یک فهم مشترک برای درمان بیماری خود برسیم. برای همین است که خدمتگزاران با عشق زیاد و با تمام وجود با یک تازه وارد برخورد میکنند تا کم کم مدارا با قوانین درمان در او شکل بگیرد، چون هرکس با یک نوع تفکری می آید و دنبال بهانه است، و همه تفکراتش نشأت گرفته از تفکر افیونی است، چون دانسته های غلط ذهنی دارد.

مدارا کردن برای یک تازه وارد در ابتدا خیلی سخت است، مثلاً وقتی گفته میشود دارو را سروقت مصرف کند و پروتکل را رعایت کند، با تفکر خودش آن را کم یا زیاد می کند، یا زمان مصرف را مهم نمی داند و… اما زمانی مدارا کردن را یاد می گیرد که حرف گوش کند و فرمانپذیر باشد، و بپذیرد که بیمار است در آنصورت سازگار میشود و قطعاً درمان اتفاق می افتد، ولی اگر برای هر موردی که گفته می شود، از جمله رعایت حرمت ها و قوانین، یا تکلیف نوشتن، مشارکت کردن و… بهانه بتراشد و آنچه که باب میلش نیست را انجام ندهد نشان دهنده مدارا نکردن است و هیچ وقت هم به درمان نمی رسد.

مدارا این نیست که وقتی یک روز حالم خوب است همه چیز را بپذیرم اما وقتی حالم بد است یا ناراحتی دارم مدارا نکنم، بلکه باید مدارا در همه موارد و فرامین باشد و اگر تذکری از طرف سرلژیون یا خدمتگزاری به من داده شد حتی اگر طبق سلیقه من نباشد و حالم خوب نباشد با تمام وجود بپذیرم و حس آلوده پیدا نکنم.

وقتی معنای مسافر را درک کنیم آن وقت مدارا کردن را یاد می گیریم یکی از قوانین سفر درمانی، مسافرت نرفتن است اما اگر بخواهیم با فکر خودمان پیش برویم و یا هر جا سخت بود انجام ندهیم هیچ وقت مدارا کردن را یاد نمی گیریم و سازگاری و درمانی هم بوجود نمی آید.

برای مدارا کردن همانطورکه در پارچه نوشته گفته شده، به پارامترهای، “صبر، مهر، تفکر، گذشت، عدالت و شجاعت نیاز داریم”؛ البته نه به آن معنا که من فکر میکنم اینها را دارم بلکه به معنای واقعی و تعریف جلسات.

و در پایان بدانیم، در این تشکیلات و تفکر درمانی، خدمتگزاران با عشق و با تمام وجود به همدردان خود خدمت میکنند و هدفشان درمان یک نفر است بنابراین با کسی دشمن یا دوست نیستند، اما درمان، تنها زمانی اتفاق می افتد که یک رهجو طبق پروتکل درمان که شامل: “داروی مناسب، زمان مناسب، آموزش و کاربردی کردن” است پیش برود.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: مسعود- علیرضا2- حسن2- امیر- مجید- علی(ا)- علی