شخص اگر در مسیر درمان سلایق شخصی را دخالت ندهد یعنی حرف گوش کند خود به خود دارد رسالت خودش را در قبال درمان انجام می دهد و به آرامش می رسد و دیگر آسیب نمی بیند و آسیب هم نمی زند.

موضوع کارگاه آموزشی: رسالت ما در قبال درمان

استاد: مسافر سفر دوم علیرضا

تاریخ: چهارشنبه 1402/12/16

در ابتدا جشن تولد سه سالگی مسافر علی که صادقانه، خالصانه و بدون حب و بغض در حال خدمتگزاری در جلسات است را خدمت خودشان، خانواده محترمشان، راهنمایشان و کل جمعیت سروج تبریک عرض میکنم.

رسالت چیست؟

وقتی کسی پیغامی را به صورت درست، بدون کم و کاست و بدون دخالت دادن سلایق شخصی، به دیگری برساند، در حال انجام رسالت است.

در این دستور جلسه رسالت جمع بسته شده و«رسالت ما» آمده، چون تک تک ما در قبال درمان رسالت داریم و وقتی هر کدام به درستی انجام رسالت کنیم، ما عینیت پیدا می کند.

برای انجام دادن درست رسالت اول باید بدانیم به چه کسی انتقال دهیم تا بعد چگونه انتقال دادن را یاد بگیریم.

برای اینکه بتوانیم پیامی را به کسی منتقل کنیم، اول باید خودمان پیام را درست بگیریم. پس اولین رسالت را در قبال خودمان داریم. در این راستا وظیفه داریم دانایی خود را بالا ببریم تا هر پیامی که از جلسه می گیریم، از صافی دانایی عبور کند و درست به خودِ ما منتقل شود. در غیر این صورت پیام از فیلتر جهالت، سلایق شخصی، حس های آلوده ای که داریم عبور کرده و آلوده به این چیزها می شود و اصل پیام مخفی می ماند، و آن چیزی را می گیریم که دلمان می خواهد نه آن چیزی که اصل موضوع است.

پس نوع نگرش و بینش ما در انتقال مقولات بسیار مهم است نگرش ما نسبت به اعتیاد تا قبل از ورود به جلسات این بود که فکر می کردیم مشکل فقط مواد است و با نکشیدن همه چیز درست می شود، ولی دیدیم با ترک چیزی درست نشد. خانواده هم مثل یک اهرم فشار که به فنر فشار وارد می کند، فقط به مصرف کننده فشار می آورد که دیگر مواد مصرف نکند و همانگونه که به محض ذره ای کم شدن فشار، فنر با سرعت و شتاب چندین برابر به بیرون پرتاب می شود، مصرف کننده هم بعد از این که خانواده خسته می شد، دوباره به سمت کارهای قبلی خود با سرعت و شتاب بیشتری می رفت.

طبق این شعار جلسات «بیایید اعتیاد را بشناسیم آن طور که هست نه آنگونه که می گویند»، آن گونه ها را که می گویند، از ذهن خود پاک کنیم تا حقیقت اعتیاد را آن طور که هست بشناسیم. این تغییر نگاه، مبدأ تحول ماست که نتیجه و خروجی آن درک است. درک اعتیاد و به دید جلسات، فرابیماری اعتیاد، دیدگاه افراد را نسبت به این قضیه عوض می کند.

بعد از اینکه متوجه شدیم اعتیاد آن چیزی نیست که فکر میکردیم، نوبت پذیرش است. حق انتخاب داریم که بپذیریم یا نپذیریم. اگر پذیرفتیم بیماریم، می فهمیم ترک چاره هیچ بیماری ای نیست که بخواهد چاره بیماری اعتیاد باشد و به این می رسیم که باید درمان شویم. این درک نسبی شخص آسیب دیده از اعتیاد یعنی هم مصرف کننده و هم خانواده او باعث می شود هر کدام سعی کنند برای بیماری خود کاری انجام دهند، به شرط اینکه انگیزه لازم برای درمان شدن هم داشته باشد. «تنها لازمه عضویت در سروج، پذیرش بیماری اعتیاد و انگیزه لازم برای درمان شدن است».

شخص اگر در مسیر درمان سلایق شخصی را دخالت ندهد یعنی حرف گوش کند خود به خود دارد رسالت خودش را در قبال درمان انجام می دهد و به آرامش می رسد و دیگر آسیب نمی بیند و آسیب هم نمی زند.

در جایگاه های مختلف رسالت ما فرق می کند. رسالت یک تازه وارد با کسی که سالهاست می آید، متفاوت است و می توان گفت مسئولیت کسی که سالهاست می آید، پربارتر و دامنه رسالتش وسیع تر می شود. چنین کسی نباید دنبال این باشد که ببیند اثرگذار هست یا نه، بلکه باید به وظایف خود توجه کند و آنها را خوب انجام دهد و به موقع خود را هرس کند، آنگاه خودبه خود میوه می دهد و رهگذری که اهل میوه چیدن باشد، میوه را می چیند و شیرینی اش را می چشد. دقیقاً این شخص رسالت خود را در قبال درمان انجام داده است.

درمان زمانی اثرگذار است که افراد جامعه با وجود اینکه از درمان اطلاع ندارند، با دیدن او به تفاوت او با کسانی که فقط ترک کرده اند پی ببرد و لازمه این اثرگذاری درست درمان شدن است و نیاز به صبر و ایمان به صراط مستقیم دارد. چنین کسی در صورت سوال پرسیدن دیگران، فقط آدرس می دهد و به این صورت درمان منتقل می شود.

باشناخت جایگاه ها در هر جایگاهی که هستیم، طبق چارچوب آن جایگاه رفتار کنیم قطعاً رسالت خود را در قبال درمان به نحو شایسته و ارزشمند انجام می دهیم.

عملکرد ما چه سفر دوم و چه سفر اول، در بیرون از اینجا باید در شأن جلسات باشد. اگر اینجا مؤدبانه رفتار کنیم و بیرون هر کاری خواستیم بکنیم رسالت درمان را انجام نداده ایم. رعایت نظم، در صف ایستادن و رعایت آداب معاشرت برای یک سفر اولی موقع دارو گرفتن رسالت درمان است و آن موقع است که می تواند اثرگذاری داشته باشد.

نکاتی که در قبال رسالت درمان به ما کمک می کند:

• رعایت حرمتها و قوانین
• رعایت نکته مهم؛ کلیه گفته ها و دیده ها و شنیده ها در همین مکان باقی بماند.
• تفکرگرا باشیم نه شخص گرا؛
• در نظر بگیریم درمان یک فرآیند است و طی کردن صحیح فرآیند یعنی به نحو شایسته درمان شویم آنچه مدنظر تفکر درمان است نه آنچه مدنظر خودمان است.

تفکر درمان رسالتش را در حق ما خیلی ارزشمند تمام کرده است و بزرگترین و ارزشمندترین چیزی که به مصرف کننده و خانواده او داده احترام احترام و احترام است. اینجا به ما یاد دادند که مصرف کننده مجرم نیست، بیمار است و این واقعاً رسالت عظیمی است. زیرا هر کدام از ما هر جا مراجعه کردیم، به نحوی تحقیر شدیم. بنابراین قطعاً همه ما در قبال این دیدگاه ارزشمند مدیون و مسئولیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: مجید- مصطفی- یوسف- محمد- عباس غفاری- آرش- رضا- هادی- علیرضا2-

همسفران: ابراهیمی- تقیان- مکری- ابراهیمی2-