روز چهارشنبه مورخ 1402/11/25 آئین رهایی مسافر امید، در میان جمع گرم و پرشور و مهر مسافران و همسفران و مدعوین گرامی،  جناب آقای مهندس شیرانی،  مدیر محترم شهرداری منطقه ۳ خمینی شهر،  جناب مهندس نیکزاد، معاونت محترم شهرداری منطقه ۳، جناب سرهنگ طاهرزاده، پلیس مبارزه با مواد مخدر استان اصفهان، جناب دکتر پدریان، از یاران و همراهان دیربن سروج، جناب آقای احمدی، شاعر گرانقدر و به نام اصفهان، جناب آقای کربکندی، مربی و پیشکسوت فوتبال، جناب آقای غلام کیان پور، پیشکسوت فوتبال و دیگر عزیزان و همراهان و مهمانان گرامی برگزار گردید.

آیینی برای سپاس از لحظه ای که یک نفر پیوند محبت با خالق یکتا برقرار ساخته در پیش است که در آن با حسی پاک و یک صدا آوای عشق سر می دهیم، تا شعاع های نور گسترش یافته و همه جا نورافشان گردد. این آیین برای خود فرد نیست، زیرا بند عشق بین او و الله برقرار گردیده، این آیین برای همدردانی است که هنوز آثار نیروهای اهریمنی از درونشان نمایان است. پس آن کنیم که فرمان است.

جناب آقای مفتون، استاد راهنما:

درمان اعتیاد تولد و زایشی بود که در این برهه از زمان که همه متخصصین از نسخه پیچی برای بیماران مصرف کننده عاجز بوده و هستند کشف شد. به نظر من کشف بیماری اعتیاد به فرمان الهی توسط آقای مهندس حسین دژاکام، کاشف بیماری اعتیاد انجام گرفت تا روشنگر راه تمامی انسانهای از یاد رفته، طرد شده، درد کشیده و خانواده های آنان باشد. من به شخصه خوشحالم که درمان بیماری اعتیاد، در این زمان که هستم به وجود آمد تا راهی باشد برای خانواده هایی که راه را پیدا نمی کردند و از اینجا به آنجا می رفتند، و امروز نمونه هایشان را دیدیم. و تأثیرپذیری خانواده ها آن چنان است که عده ای از همین خانواده ها برای اشاعه ی درمان، شروع به تحصیل کرده تا درمان را در سطح دانشگاه ها و در جامعه ببرند.

جناب سرهنگ طاهرزاده:

مثل همیشه خوشحالم که در این جایگاه قرار گرفتم و با تمام وجودم این آیین رهایی را می آیم برای خوشحالی خودم. در بیست سال خدمت پلیسی هزاران انسان دیدم که از این بیماری در رنج کامل هستند و با پدیده ای زندگی کردم که به نظر من بدترین بلایی است که بشر با دست خودش سر خودش آورده. به نظر من هیچ چیز بدتر از اعتیاد در جهان وجود ندارد. من معتقدم انسانهایی که اعتیاد ندارند خوشبخت هستند، شاید این نظر از جهت وفور این پدیده بوده، ولی زمانی که عمق این پدیده را در خانواده ها می بینیم به این یقین می رسیم و خوشحال شدم که جناب کربکندی را دیدم که زمانی ما در خدمتشان بودیم و شما افتخار شهر ما بودید و هستید. افتخار دارم بیش از 15 سال است با آقای مفتون آشنا هستم و زمانی که مقوله درمان را مطرح کردند، همه در مقابلشان صف آرایی کردند، همه جا راه را بستند، قلباً می گویم اگر پایداری آن موقع آقای مفتون نبود، الان این ثمراتی که ما داریم می بینیم، نبود. با تمام ظلم ها و نادیده هایی که ابتدا شد، هیچ وقت ندیدم جناب آقای مفتون از کوره در بروند و یا حتی ناراحتی کنند و حرفی بزنند و همیشه با آرامش و قلباً معتقد بودند که می شود. با تمام وجود این خدمت را به عهده گرفتند و ثمره این همه زحمت و پایداری چندین هزار نفرند که در استان اصفهان از این آب زلال می نوشند و به درمان رسیدند و به زندگی خودشان برگشتند و این کار بزرگی است. اینجا یک نقطه امید بخش برای همه می باشد. من هم هر بار که این جشن ها باشد از صمیم قلب خوشحال می شوم و می آیم تا تبریک بگویم خدمت مسافر و هم مجموعه ی سروج، خوشحالم، احترام خاصی برای شما قائلم زیرا شما در مسیر درمان هستید و بزرگید. اعیاد شعبانیه را هم تبریک می گویم و انشاءاله به حق آقا امام حسین(ع) و آقا حضرت ابوالفضل(ع)، راه شما، شامل همه همدردانتان شود، کسانی که در تاریکی مطلق هستند و خانواده هایشان واقعاً درد می کشند. انشاءاله در مسیر صراط مستقیم پایدار باشید و پیامتان گسترده تر باشد و این درخت تنومندتر شود و بتواند به انسانهای بیشتری کمک کند.

دکتر پدریان:

چون امروز بحث، در مورد تغییر بود، اینکه تغییر چگونه ایجاد می شود؟ و ما چگونه می توانیم تغییر در خودمان به وجود بیاوریم، با  مسئله ای به نام پارادایم شیفت روبه رو هستیم. اگر ما در ذهنمان پارادیم شیفت ایجاد کنیم می توانیم در فرآیند زندگی خود تغییر ایجاد کنیم. پارادایم شیفت با داشتن اطلاعات و دانش فرق می کند. پارادایم شیفت، یعنی تغییر حوزه ی نگرشی و بینشی من به هر چیزی و زمانی که من در این حوزه قرار گیرم نقطه ی عطف ایجاد می شود. و درمان اعتیاد اتفاق نمی افتد مگر اینکه در فرد نقطه ی عطف ایجاد شود. انسانها فطرتاً لذت طلب هستند و اگر قرار است در حوزه رفتاری شخصی تغییری صورت گیرد، باید بینش او نسبت به لذت عوض شود. اگر امروز مسافر امید تغییر پیدا کرده و همسرش در کنار او قرار گرفته، مهمترین دلیلش این است که نگرش و بینش او نسبت به لذت عوض شده است. پس تغییر باید در حوزه ی بینشی ما باشد نه دانشی ما. چون همه افراد می دانند مواد مخدر ضرر دارد ولی نقطه بینشی و نقطه عطف اتفاق نیفتاده است. اگر قرار است تغییری ایجاد شود 1- تغییر در نگرش نسبت به لذت بردن،2-  تغییر در نگرش نسبت به هراس باید ایجاد شود. چون یکی از دلایلی که مصرف کنندگان به سمت درمان نمی آیند، بینش ترس از درمان شدن است. وقتی کسی اینجا می آید و الگوها را می بیند که با انواع و اقسام مواد توانسته بعد از سالها مصرف، رهایی پیدا کند، دو اتفاق می افتد 1- نقطه ی امید در درون شخص شکل می گیرد و آنگاه2-  حتماً بینش شخص نسبت به درمان تغییر می کند و در چرخه درمان قرار می گیرد. این نقش در خانواده ها دو طرفه است. نقش متمایز سروج با سایر شیوه های درمان، این است که خانواده به جای اینکه رو در روی مصرف کننده قرار بگیرد، کنار او قرار می گیرد و به این ترتیب بینش او تغییر می کند. نکته دیگر اینکه با داشتن ذهن آشفته هرگز نمی توان ذهن خویش را تغییر داد.

آقای احمدی شاعر اصفهانی، که از اولین روز رهایی تابحال با سروج، همراه بوده اند

با عرض سلام و ادب میلاد امام سجاد(ع)، و حضرت ابوالفضل(ع) و امام حسین(ع) را تبریک می گویم.

بر طوق زمین ادب نگین است امشب

خورشید شرر، زینت دین است امشب

سجاده به دوش، عاشقان دست افشان

میلاد امام ساجدین است امشب

********

از کعبه دل بوی گل یاس آمد 

مردی ز تبار شور و احساس آمد

ای قدر تمام خودنمایی منما

خورشید ادب حضرت عباس آمد

دوش گوش دل و جان بود به پیغام سروش/

مسافر علیرضا، راهنمای مسافر امید:

هرچقدر ترک کردیم، حال خوشی نداشتیم و حال ما بدتر از قبل بود و بابت این قضیه خدا را شکر می کنیم که داریم درمان را با تمام وجود لمس می کنیم. ماها عمق تاریکی را با تمام وجود لمس کردیم، خدا را شکر می کنیم به لطف خدا و چنین انسان پایمردی(جناب آقای مفتون)، اینجا الان هستیم در ساختمانی که متعلق به خودمان هست. و امروز را جشن میگیریم. مسافر امید با حرکت خودش، مزد خودش را گرفت، جشن میگیریم برای دوستانی که ببینند درمان شدنی است، می شود به جایی رسید که مصرف کننده به جایی برود که مواد مصرف می کنند و او نیازی نداشته باشد. نه بدش بیاید نه خوشش. متنفر نباشد از مواد. عمق قضیه این است: بی نیازی جسم از مصرف مواد و تغییر بینش که لذت در مصرف مواد نیست. لذت در این است که شب راحت بخوابم و صبح راحت از خواب بیدار شوم. جا دارد بعد از شکر از خدای بزرگ و تشکر از آقای مفتون، از تمامی اساتیدی که زحمت کشیدند تا ماها اینجا بنشینیم، از تمام پیشکسوتان عزیزی که الان حضور دارند، مسافر احمد که بخش عظیمی از راهنمایی سفر مسافر امید را به عهده داشتند، پیشکسوتانی که زحمت کشیدند و امروز اینجا نیستند و رهایی مسافر امید حاصل تلاش آنهاست، درختی است که آنها ذره ذره آب دادند، درخت تناور بزرگی شد که امثال ما زیر سایه این درخت آرمیده ایم. خصیصه شاخص مسافر امید، از روز اول، تسلیم شدن محض در برابر درمان بود. انجام داد چون الگو دیده بود و می دانست می تواند او هم عوض شود. انشاءاله روزی همه همدردان ماباشد.

مسافر امید:

30 سال مصرف کننده انواع مواد مخدر از نوع تریاک، حشیش، شیره، گراس، مشروبات الکلی و چند سال آخر شیشه و قرص و شربت متادون، بودم. خدا را شکر می کنم مدد الهی شامل حالم شد و با این مکان مقدس و امن آشنا شدم، طول سفر اولم با تشکر از تفکر درمانی سروج و استاد راهنمای عزیز، جناب آقای مفتون، که دستشان را می بوسم، و سرلژیونهای عزیزم، سرلژیون تازه واردین، مسافر عباس، سرلژیون آماده سازی، مسافر هادی، سرلژیون نهایی، مسافر احمدآقا و مسافر علیرضا، به مدت 18 ماه و 13 روز طول کشید، روش درمان تنظیم دارو بر اساس علائم بالینی، دارو شربت شفابخش اپیوم و هم اکنون در خدمت شما هستم، 39 روز است از هرگونه دارو بی نیاز و در حال سپری نمودن سفر دوم می باشم.

تشکر می کنم از همه دوستان و انشاءاله روزی همه مسافران سفر اول و همدردانم باشد. من واقعاً نمی دانم چه بگویم، حرف زدن اینجا سخت است ولی روزی که اینجا آمدم، اولویتم درمان بود. زندگی آشفته و از هم پاشیده ای داشتم، شبها در مغازه یکی از دوستان می خوابیدم، برای خودم کسی بودم، ولی به این روز افتاده بودم. ناخدای کشتی زندگی ای شده بودم که به گل نشسته بود. خراب کرده بودم، ولی با جهالت هایم فکر می کردم، قضا و قدر و قسمت بوده، شانس نیاوردم، کلاه سرم رفته، اعتماد زیاد کردم، ولی این نبود، جهالت داشتم، نمی خواستم قبول کنم خودم اشتباه کردم و اینجا یاد گرفتم و به من آموزش دادند که غیر از خودت، هیچ کس نمی تواند به خودت کمک کند. یاد دادند اگر خواستی سرت کلاه نرود، قد خود را بلند کن. اول نمی فهمیدم ولی به مرور فهمیدم اگر جهالتهایم را کنار بگذارم و از ضدارزشی ها دوری کنم، دانایی و آگاهی خود را بالا ببرم و درک تشخیص خوب را از بد پیدا کنم، دیگر کسی نمی تواند سر من کلاه بگذارد. باز هم تشکر می کنم از مسافر احمدآقا که برای من زحمت کشیدند و همچنین تشکر از مسافر علیرضا و تشکر از مسافر هادی که نقطه تغییر و جوانه زدن من از لژیون آماده سازی بود.

آقای مهندس شیرانی، شهردار منطقه 3، گل رهایی مسافر امید را تقدیم او کردند.

آقای کربکندی: پیشکسوت و مربی فوتبال

امروز خیلی تحت تأثیر قرار گرفتم و از آقای کیان پور که بانی آمدن من به اینجا شدند تشکر می کنم. خیلی درس گرفتم. در سی چهل سال مربیگری در فوتبال، شاگردان زیادی تربیت کردم همیشه سعی کردم به شاگردانم درس اخلاق بدهم، مسیر درست را به شاگردانم یاد بدهم، ولی امروز فهمیدم هیچ کاری نکردم، کار بزرگ را آقای مفتون و همکارانشان می کنند. این که جوانان را در مسیر زندگی بیاورند خیلی کار بزرگی است. کاری که هم به سلامت جامعه و هم به خانواده ها کمک بسیاری می کند. کار بسیار ارزشمندی است دستتان را می بوسم. جناب سرهنگ از مشکلات و دردهای جامعه گفتند ولی فکر نکنم هیچ وقت این درد تمام شود. درک اولیه مهم است ولی اراده هم سهم بسزایی دارد. تا خواست و اراده این عزیزان نباشد به این جایگاه نمی رسند، خدا به همه سلامتی بدهد. امیدوارم هیچ وقت گرمای هیچ خانواده ای را اعتیاد نگیرد. چون همه چیز را نابود می کند. به عنوان شهروند هر کمکی بتوانم به این مجموعه بکنم با کمال میل انجام می دهم. چه مالی، چه قدمی، و هر همراهی که بتوانم، در خدمتم.