روش درمان بر اساس علائم بالینی یک روش تجربی است که از فیلتر علم عبور کرده و به این معتقد است که اگر کسی پروتکل درمان را رعایت کند، با هر مصرفی می تواند درمان شود. به شرط اینکه مسافر باشد یعنی خواهان رهایی از بند اعتیاد باشد، چنین کسی به راحتی می تواند این مسیری که اتوبان است برود.

موضوع کارگاه آموزشی: مسافر کیست؟

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: چهارشنبه 1404/9/12

جمعه گذشته دیدار با جناب آقای مهندس دژاکام داشتیم که سلام همه مسافران و همسفران را به ایشان رساندیم و ایشان هم متقابلاً به همه سلام رساندند و خیلی خوشحال می شوند که درمان شدگان را از نزدیک ببینند و یاد همه شماها بودند.

دلیل نامگذاری روز مسافر، 15 آذرماه، رهایی جناب آقای مهندس دژاکام از بند اعتیاد و روز کشف بیماری اعتیاد است، بیماری که کل جهان با آن همچنان دست به گریبان است و هنوز نمی توانند علت اعتیاد را بدانند چیست، ولی در کشور ما ایران، در این برهه از زمان، توسط جناب آقای مهندس دژاکام، این بیماری کشف شد و به نقل از خود ایشان، درمان این بیماری کاملاً حل شده است، یک اتوبان است که مسیر آن کاملاً مشخص است و علائم راهنمایی که در آن نصب شده است، به همین راحتی.

حال مسافر کیست؟

مسافر کسی است که وارد این اتوبان شود و دستورالعمل ها را به خوبی اجرا کند و از این مسیر به خوبی استفاده کند.

بیا تاگل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

وقتی درمان مطرح شد، جامعه علمی، پزشکی، نیروی انتظامی و… هیچ کدام قبول نداشتند، حتی برخورد شدیدی می کردند که مگر می شود با خود تریاک، معتاد را درمان کرد، پس درمان، طرحی نو بود که انداخته شد و سقفی شکافته شد.

اولین درمان شدگان آرام آرام به جامعه قبولاندند که می شود. و آنهایی که پای درمان شان ایستادند و مسافر ماندند، کاری کردند که جامعه به شخص معتاد که زمانی آن را بی آبرو می دیدند، احترام بگذارند.

طبق بند 5 قوانین، به مصرف کننده خواهان رهایی از دام اعتیاد مسافر اطلاق می گردد که سفر خود را آغاز نموده باشد.

پس شرط مسافر شدن، خواهان بودن، و آغاز نمودن سفر است. طبق فرموده جناب مهندس، مسیر درمان اتوبان است. تابلوهای این مسیر، همان پروتکل درمان است. در ابتدا نظم را آموزش می دهد تا میلیاردها سلول در بدن بتواند نظم بگیرد و با هماهنگی با هم کار کنند و آنگاه آرام آرام ترمیم توسط خود بدن صورت می گیرد.

حالا کسی که خواسته ای غیر از این داشته باشند، نمی تواند مسافر باشد. مثل اینکه من می خواهم زودتر درمان شوم، من می خواهم با فلان سرلژیون باشم و… خواسته های نفسانی اجازه نمی دهد ما علائم این مسیر را ببینیم. کسی که می خواهد واقعاً درمان شود باید از خواسته های نفسانی دور باشد.

جناب آقای مهندس و تفکر درمان، به فرد مصرف کننده واژه مسافر را هدیه داد تا دیگر شخص مصرف کننده، سنگینی بار نام معتاد که در جامعه با شنیدنش هزاران واژه بد به ذهن می آمد، را نخواهد به دوش بکشد. درمان به شخص شأن و شخصیت می دهد.

آغاز نمودن سفر، یعنی از تخریب به سلامت، همین. حال اگر دروغ بگوییم، دور بزنیم و… به جز اینکه شأن و شخصیت خود را پایین می آوریم نتیجه دیگری ندارد. اندازه هر کسی همان است که رفتار می کند. مسافری که فقط منفی ها را می بیند و قوانین درمان را رعایت نمی کند، اولین ضربه را به خود می زند. شاید خانواده ها قبلاً ناراحت و دلگیر می شدند ولی اینجا آموزش می بینند که تحت تأثیر قرار نگیرند چون واقعاً بعضی ها ارزش بها دادن ندارند.

مسافر کسی است که هر هفته نسبت به هفته قبل و هر جلسه نسبت به جلسه قبل، در مسیر خود پابرجا تر باشد. آموزش هایی را که گرفته بفهمد و درک کند و این زمانی اتفاق می افتد که آموزشها را کاربردی کرده باشد.

مسافر واقعی باید خواهان رهایی باشد، برای همین گفته می شود کسی را وادار به آمدن نکنید، زیرا از آموزش ها، از محیط و از بستری که اینجا فراهم شده، سوءاستفاده می کند.

مسافر، نیاز به زور زدن برای دیده شدن توسط دیگران ندارد، همین رفتار نشان می دهد که شخص مسافر است یا مسافرنما! هرچقدر هم تظاهر کند و نقش بازی کند، بیشتر مشخص می شود مسافر نیست. وقتی کسی در قالب مسافر بودن کار ضدارزشی و خارج از قوانین و مقررات تفکر درمان عمل انجام دهد، نهایتاً ایمان سوزی به وجود می آورد و چنین کسی نمی تواند مسافر باشد.

امروز، روزی است برای کسانی که هنوز نگاهشان به جاهای دیگر است و با خود تسویه حساب نکردند تا به خود بیایند و واقعاً اگر نمی توانند مسافر باشند، اینجا نیایند، نمی شود هم نشئگی بخواهند و هم درمان. آنقدر شجاعت داشته باشند که نیایند. به بیراهه رفتن و زدن به جاده خاکی، با حیثیت و شخصیت درمان بازی می کند و درمان را زیرسؤال می برد.

روش درمان بر اساس علائم بالینی یک روش تجربی است که از فیلتر علم عبور کرده و به این معتقد است که اگر کسی پروتکل درمان را رعایت کند، با هر مصرفی می تواند درمان شود. به شرط اینکه مسافر باشد یعنی خواهان رهایی از بند اعتیاد باشد، چنین کسی به راحتی می تواند این مسیری که اتوبان است برود.

در مسیر سفر ممکن است پیشنهادهایی از طرف دوستان زمان سوءمصرف بشنویم، ولی تنها کسی می تواند نسبت به آنها مقاوم باشد که سفر خود را آغاز کرده باشد.

شاید سالها فرصت سوزی کردیم، ولی حالا که اینجا هستیم و خواهان رهایی، فرصت سازی کنیم. این خیلی مهم است که چقدر بتوانیم از این فرصتی که ایجاد شده، بهره ببریم. سفر، قوانین و حرمتهای خاص خودش را دارد. ارزش دارد و همه می توانند این کار را انجام دهند.

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت

آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق، من از چیز دیگر می ترسم

گفت آن چیز دگر نیست، دگر هیچ مگو

من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی، جز که به سر هیچ مگو

قمری، جان صفتی در ره دل پیدا شد

در ره عشق، چه لطیفست سفر! دگر هیچ مگو

وقتی سفر آغاز می شود، قمر(نور ماه) در وجود انسان هویدا می شود. وقتی این از درون اتفاق بیفتد، از بیرون هیچ عاملی برای من بازدارنده نیست. وقتی درون روشن شود، تمام سختیها که مهمترین آن درگیری ذهنی است برطرف می شود. به نقل از جناب مهندس در روز جمعه، به جسم تان اعتماد کنید. فقط و فقط مسیر را بروید، بدن خودش را ترمیم می کند، چون این ما هستیم که با هر بهانه و علتی مانع ترمیم شدن جسم می شویم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران:علیرضا2- احمد- عباس- احسان- حجت- ناصر- یوسف- حمیدرضا- مهران- محسن-