وقار با محکم بودن و اخمو بودن فرق می‌کند، وقار یعنی؛ تمام افراد (همسر، فرزند، پدر، مادر و ..‌) در کنار ما احساس آرامش کنند.وقار نیرویی است، سالم، پاک و مطهر که از عطوفت، مهربانی و محبت سرچشمه می‌گیرد اگر در وجودمان باشد، شخصیت سالم شکل می‌گیرد.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: شخصیت سالم( وقار زنانه)

استاد: آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه ۱۴۰۴/۸/۲۶

درابتدا تولد ۱۰ سالگی مسافر رضا و همسفر استکی را خدمت خودشان، خانواده محترمشان و تمام اعضای جلسه تبریک عرض می‌کنم. همسفر استکی تا آنجا که توانسته معنا و مفهوم واقعی همسفر بودن را به خوبی عینیت بخشیده و برای تعالی اهداف جلسات تلاش می‌کند و شخصیتی دارد که از کینه، حس مالکیت و این احساس که «همه چیز باید مطابق میل من باشد» به دور است، چنین شخصیتی کم کم به شخصیت سالم و وقار زنانه می‌رسد.

موضوع امروز را از دید یک زن صحبت می‌کنیم. ما در خانواده‌هایمان آموزش و تربیت صحیح ندیده‌ایم، چون بزرگترهای ما هم آن را نیاموخته بودند. در گذشته وقتی در یک خانواده دختری به دنیا می‌آمد بسیاری از اطرافیان ناراحت و دلگیر می‌شدند، شاید این تفکر هنوز هم وجود داشته باشد، اولین ضربه در همان روز تولد به آن جنسیت وارد می‌شد، چون در جامعه ما جنسیت مهم بوده و همین باعث شده، نگاه به زن از ابتدا دچار تبعیض باشد، فرقی نمی‌کند در خانواده مرفه یا معمولی، مذهبی یا غیر مذهبی باشد.

اکنون همان دختری که از کودکی با این تفکر (عقده‌ها، نادیده گرفتن‌ها و سرکوب احساسات و…) بزرگ شده، می‌خواهد ازدواج کند، در حالی که نه انتخاب کردن را بلد است و نه ادامه دادن زندگی مشترک را، و تمام عقده‌ها و نارضایتی‌های درونش را ناخواسته بر سر همسرش خالی می‌کند. اگر در ادامه مسیر زندگی، همسر یا فرزندش مصرف کننده شوند با مشکلات بسیاری روبرو می‌شود و در تمام طول حیات زندگیش نمی‌تواند شخصیت سالم داشته، عشق و محبت کردن را بلد نیست، فقط یاد گرفته در هر مخمصه‌ای چگونه خودش را نجات دهد و هیچ وقت وقار و احترام در او شکل نمی‌گیرد.

بنابراین ابتدا باید بفهمیم شخصیت یعنی چه و درک کنیم کی هستیم و چه می‌خواهیم؟

شخصیت سالم یعنی همان چیزی که خداوند در نهاد انسان قرار داده است؛ چنانکه در کلام الله آمده؛ ما شما را از آب و خاک آفریدیم و در شما روح دمیدیم.  بنابراین با آموزش گرفتن و شناختن خود می‌توانیم، احساسات، عقده‌ها و کمبودهایمان را بشناسیم و درک کنیم، چنانچه هیچکس جز خودمان نمی‌تواند به ما کمک کند.

خیلی از خانم‌ها پس از ازدواج می‌خواهند عکس آن رفتارهایی که در خانواده پدری آنها اتفاق افتاده از جمله زورگویی‌ها را اجرا کنند، بنابراین دچار این توهم می‌شوند که زندگی زناشویی یعنی، اجرای خواسته‌های فردی من.  و آن را بارفتارهای روزانه نشان می دهد، مثلاً صبح که مرد می‌خواهد از خانه بیرون برود، زن شروع به بیان خواسته‌های خود با بدخلقی می‌کند، یا زمانی که مرد خریدی انجام داده اگر باب میل زن نباشد با غر زدن و نق زدن آن را بی‌ارزش می‌کند.  در مورد رابطه زناشویی تفکر معامله‌گری یا فاحشگی دارند و آن را نیاز طبیعی زن و مرد نمی‌بیند، این دید نتیجه شخصیت ناسالم است، شخصی که خودش را نشناخته نمی‌تواند ارتباط سالم هم داشته باشد.

گاهی اوقات برخی آقایان در موضع اطاعت کامل قرار می‌گیرند، هرچه همسر بگوید با گفتن چشم آن را تأیید می‌کنند، این رفتار ممکن است در ظاهر به زن حس خوبی بدهد و این تصور را به او القا کند که رابطه خوبی با همسرش دارد، اما این یک اشتباه است.

ریشه تمام این مسائل ندانستن شیوه صحیح زندگی کردن در کنار یکدیگر است و این رفتارها مانع می‌شود تا زن عطوفت خود را بروز دهد، چنانچه، یکی از خصایص زن داشتن عاطفه است که باعث می‌شود به تدریج حرمت را در خانواده گسترش دهد.

وقتی صحبت از عقل معاش می‌شود، بسیاری فکر می‌کنند عقل معاش به معنای پول جمع کردن است، امروزه بسیاری از خانم‌ها به این فکر افتاده‌اند که مستقل باشند و کمک اقتصادی به همسر و خانواده‌شان بکنند و حتماً در خارج از خانه کار کنند، آنقدر خودشان را درگیر می‌کنند که متوجه نیستند این دیدگاه اقتصادی زندگی‌شان را متلاشی می‌کند، چرا که از جنبه‌های عاطفی و بنیادین زندگی غافل می‌مانند. با توجه به شرایط جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم هر آن ممکن است با کوچک‌ترین توجه یا محبت از سوی جنس مخالف در بیرون از خانه مرد خانواده جذب شده و بنیان خانواده از هم پاشیده شود.

وقار با محکم بودن و اخمو بودن فرق می‌کند، وقار یعنی؛ تمام افراد (همسر، فرزند، پدر، مادر و… ) در کنار ما احساس آرامش کنند.  وقار نیرویی است، سالم، پاک و مطهر که از عطوفت، مهربانی و محبت سرچشمه می‌گیرد.  اگر در وجودمان باشد، شخصیت سالم شکل می‌گیرد.

یکی از موانع اصلی در مسیر رسیدن به یک شخصیت سالم، وجود باورهای غیر موجه است. این باورها آموخته‌هایی هستند که ذهن ما آنها را پذیرفته و به آنها ایمان داریم و فکر می‌کنیم درست است، در صورتی که ممکن است صحیح نباشد، ولی می‌خواهیم آن باورها را به فرزندان یا دیگران القا کنیم و بر روی آن اصرار و تأکید بیش از حد می‌کنیم در واقع در دام باورهای غیر موجه گرفتار می‌شویم.

مرد در هر شرایطی نیاز به احترام دارد در حالی که زن نیازمند محبت است، در این رابطه زن محبت را می‌خواهد ولی احترام نمی‌گذارد، مثلاً زن به بهانه نرفتن به دیدار اقوام شوهر به مردش بی‌احترامی می‌کند، این یک کج فهمی است، این امتناع زنانه اغلب ریشه در باورهای غیر موجه دارد، ممکن است سال‌ها پیش حرف یا رفتاری از خانواده همسر شنیده که اکنون تبدیل به کوهی از بهانه شده در حالی که اگر همین اتفاق از سوی خانواده خودش رخ دهد آن را کاه می‌انگارد. وقتی ازدواج می‌کنیم خانواده همسر نیز بخشی از خانواده ما می‌شود.

دستیابی به شخصیت سالم که منجر به بهبود کیفیت زندگی می‌شود نیازمند؛

۱- خودآگاهی؛ هر کس بفهمد، چقدر کینه و نفرت کج فهمی و… دارد و چه میزان عاطفه، محبت و… در وجودش جاری است.

۲- شناخت احساسات فردی؛ بدانیم چه حسی داریم. (حس اولین نیروی به کارگیری عقل است) هنگامی که فرد به درک روشنی از حس خود می‌رسد، قوه عقل او فعال شده، به کار می‌افتد، اما اگر حس نباشد، کاری که انجام می‌دهد می‌تواند عقلانی نبوده و از روی نفس اماره باشد.

۳- خود مراقبتی؛ به سلامت جسم اهمیت دهیم و به نیازهای اندام خود توجه کنیم و محیط بدن خود را اسیدی نکنیم.

۴- اهدافی داشته باشیم که قابل دستیابی باشند؛ تمرکز بر روی آرزوهایی که قابل دسترسی نیستند، مانع می‌شود که از داشته‌هایمان لذت ببریم و در لحظه زندگی کنیم.

۵- مقابله با خود سرزنشی؛ خود را به خاطر اشتباهات گذشته سرزنش نکنیم بلکه از خود انتقاد کنیم.

۶- تلاش برای ایجاد یک محیط مثبت برای خود و دیگران؛ هرگاه مشکلی پیش آمد سعی کنیم با نگاه انتقادی از خود، محیط زندگی را مثبت کنیم و بپذیریم شکست بخشی از زندگی است آن موقع به ارزشمندی می‌رسیم.

قلب انسان خاک خوبی دارد، اگر بذر خوبی، در آن بکاریم، هزاران گل محبت و عاطفه رویش می‌کند و اگر بذر کینه و حسادت و دشمنی بکاریم همان‌ها سبز می‌شوند.

فردی که آموزش بگیرد، آموزش‌ها را کاربردی کند و از کج فهمی خارج شود به آرامش می‌رسد. مشکلات را هدیه‌ای از طرف خداوند می‌بیند. سهم خود را در آن مشکل شناسایی می‌کند و می‌پذیرد آن روزی و لطفی از جانب خداوند است. و در مقابل اگر فردی به خواسته‌های شخصی خود پافشاری کند، نه تنها به آرامش نمی‌رسد بلکه همواره خجل است و احساس شکست می‌کند و می‌گوید چرا دیگران توانستند و من نتوانستم و از مسیر شخصیت سالم، وقار و احترام فاصله می‌گیرد.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

همسفران: توانا- ابراهیمی- غفاری- اکبری- خراسانی- کشاورز