هنگام انتخاب میان خواسته‌ها است که انسان دچار تردید می‌شود، هر انتخابی ما را به سمت کامجویی یا کامروایی سوق می‌دهد.  اگر خواسته‌های غیر معقول را انتخاب کنیم و از راه نادرست و حساب نشده کاری را انجام دهیم به سمت کامجویی می‌ رویم، در این مسیر چنان درگیر می‌شویم که دیگر هیچ حسی، لذت بخش نخواهد بود.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: جهانبینی( کامجویی یا کامروایی)

استاد: همسفر ا حمدی

تاریخ: دوشنبه ۱۴۰۴/۸/۵

خداوند انسان را آفرید و او را به عنوان اشرف مخلوقات برگزید و در وجود انسان ویژگی‌ها و خصوصیات منحصر به فردی، مانند؛ قدرت اختیار، انتخاب، عقل و همچنین رذایل و فضایل را قرار داد تا بتواند با انتخاب خود مسیر رشد و کمال را طی کند و راه درست را از بیراهه تشخیص دهد. در کنار همه این‌ها خداوند لذت را هم در وجود انسان قرار داده، همراه با راهکارها، قوانین و دستوراتی که بتواند از این لذت‌ها و نعمت‌ها به شکل درست و متعادل بهره ببرد نه افراط و نه تفریط، تا در نهایت به سلامت به مقصد برسد.

لذت بردن در اثر جابجایی انرژی پدید می‌آید؛ چه در هنگام به دست آوردن انرژی و چه در زمان از دست دادن آن، انسان احساس لذت می‌کند.

وقتی انرژی از دست می‌دهیم، درون ما حالتی از خلأ و خالی شدن ایجاد می‌شود و هنگامی که انرژی به دست می‌آوریم تفاوت میان دو سطح انرژی باعث احساس لذت می‌شود.

لذت نوعی هیجان در وجود انسان است، با انتخاب خود می توانیم در مسیر ارزش‌ها از موهبت‌های الهی بهره‌مند شویم و در واقع تصمیم بگیریم که در خود فضیلت را آبیاری کنیم یا رذیلت را.

در مسیر تجربه لذت‌ها، مانند: لذت غذا خوردن، بچه‌دار شدن، خوابیدن، رابطه جنسی، پیشرفت و ترقی و … اگر تعادل رعایت نشود، همین لذت‌ها می‌تواند باعث آسیب و تخریب در انسان شوند و او را به سمت نابودی و قهقرا ببرند و انسان را دچار مشکل کند. یکی از این بی تعادلی ها در لذت جویی، کامجویی است.

انسان‌ها معمولاً از طریق نفس شناخته می‌شوند. نفس یعنی؛ آنچه در انسان تعیین موجودیت می‌کند و نشانه آن داشتن خواسته است.  هنگام انتخاب میان خواسته‌ها است که انسان دچار تردید می‌شود، هر انتخابی ما را به سمت کامجویی یا کامروایی سوق می‌دهد‌.

اگر خواسته‌های غیر معقول که از نفس اماره ما سرچشمه می‌گیرند، را انتخاب کنیم و از راه نادرست و حساب نشده کاری را انجام دهیم ما را به سمت کامجویی می‌برد، در این مسیر چنان درگیر می‌شویم که دیگر هیچ حسی، لذت بخش نخواهد بود.

خواسته‌های معقول، خواسته‌هایی که با شناخت، آگاهی و عقل و نیاز واقعی همراه است، نیازهای روزمره ما را در حد تعادل برطرف می‌کند. مانند: حق حیات، آسایش، رفاه و درمان خود و…، بنابراین حتی برای برآوردن خواسته معقول که نیاز ما هم می‌باشد، باید توانایی خود و شرایط و جوانب آن را بسنجیم، نباید به هر قیمتی و از هر طریقی خود یا اطرافیان را برای رسیدن به آن خواسته دچار مشکل کنیم.

خانواده تازه وارد که هنوز به پذیرش بیماری خود نرسیده، ممکن است انتظار داشته باشد مصرف کننده به جلسات بیاید یا زود درمان شود این نوع انتظار یک خواسته نامعقول است و فرد نادانسته در مسیر کامجویی قدم برمی‌دارد و به خود آسیب می‌رساند.

ممکن است کسی خواسته معقول خود را فدای خواسته‌های غیر معقول کند، برای مثال؛ فردی به جای تمرکز روی درمان خود، حضور در جلسات را به تعویق می‌اندازد، به این دلیل که اسباب رفت و آمد او به جلسات آنطور که باب میل او باشد فراهم نیست و هدف درمان به کامجویی تبدیل می‌شود.

نیازهای انسان خوب هستند به شرطی که آنها را بشناسیم در مورد آن آموزش، دانایی و آگاهی کسب کنیم و بدانیم در هر لحظه کدام نیاز باید در اولویت قرار گیرد، تلاش برای برآورده کردن نیازها ما را به سمت کامروایی می‌برد با این حال در این مسیر باید بسیار مراقب بود که اسیر نفس و زیاده خواهی نشویم.

حال می‌توانیم بگوییم؛ کامجویی یعنی؛ خوشگذرانی، دنبال کردن آرزوها و خواسته‌های نامعقول به هر قیمتی و کسب لذت‌های زودگذر و بودن در این مسیر ما را از هدف اصلی دور می‌کند و آرامش نداریم.

کامروایی یعنی؛ رسیدن به اهداف ارزشمند و خواسته‌های معقول از راه درست و کسب موفقیت، در این مسیر تلاش می‌کنیم تا بتوانیم به هدفی که برای خود تعیین کرده‌ایم برسی و آرامش و حال خوب داریم.

در مراتب پایین‌تر دانایی، تمرکز ما بر این است که چگونه از زندگی لذت ببریم، لذت چیز بدی نیست ولی این لذت را در برابر چه بهایی به دست می‌آوریم؟

لذتی که از طریق تبادل انرژی‌های مخرب و ویرانگر باشد در نهایت منجر به تولید رنج و گره در وجود ما می‌شود. مانند: مصرف مواد مخدر، زیاده خواهی، نظافت افراطی (وسواس)، ناتوانی در نه گفتن، دنبال تأیید دیگران بودن، حسرتهای دائمی (ای کاش، ای کاش، …)، انجام دادن کار بیش از توان خود، حتی عدم تعادل در خواسته‌های معقول مانند، ورزش کردن بیش از حد، ما را در مسیر کامجویی سوق می‌دهد، با رسیدن به دانایی و انتخاب درست، عدالت بر ما جاری خواهد شد و در مسیر کامروایی قرار می‌گیریم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

همسفران: اکبری- ابراهیمی- غلامی- باقری ۱- حافظی- سبحانی- کشاورز- محمدی- موسوی- ملکی