اگر تک تک بندهای سفر درونی را به درستی و با موفقیت به پایان برسانیم، در نهایت از ظلمت به نور می رسیم. خداوند در کلام اله می فرماید: کسانی که نیکوکارند و کارهای ارزشی انجام می دهند، توسط نوری هدایت می شوند؛ این نور، همان نور برای بیرون آمدن ما از ظلمت است. رسیدن به آن نور، همان رسیدن به عشق است که طبق وادی دهم از تفکر سالم، عمل سالم، ایمان سالم و… شروع می شود تا برسد به عشق سالم.

موضوع کارگاه آموزشی: پایداری و ماندگاری در سفر

استاد: همسفر علیزاده

تاریخ: چهارشنبه 1404/7/23

برای درک بهتر موضوع به معنی واژگان می پردازیم:

پایداری: پافشاری، سرسختی، مقاومت، استقامت و حتی سماجت در رسیدن به هدف

ماندگاری: از واژه ماندن می آید؛ یعنی ماندن در راه برای رسیدن به هدفی که انتخاب کرده ایم. مخالف آن از این شاخه به آن شاخه پریدن است.

سفر: حرکت از یک مبدأ معلوم به یک مقصد معلوم، در اینجا مقصد همان هدف است. منظور از هدف در جلسات، هدف مقدس درمان است. و اولویت اصلی هر کدام از ما چه سفر اول و چه سفر دوم، باید درمان باشد.

ماندگاری در این سفر درمانی، فقط به رفتن و آمدن نیست، حتی اگر چندین سال باشد. طی این سفر باید منجر به تغییر نگاه، تغییر جهانبینی و تغییر سبک زندگی در ما شده باشد و الا اگر کسی در این مسیر نسبت به قبل خود تغییری نکرده، یعنی مفهوم سفر درمانی را درک نکرده، پس در وهله اول باید به درک سفر درمانی برسیم. تغییرات سطحی نوعی تاکتیک است و تغییر اصلی مدنظر جلسات نیست، شاید خود شخص فکر کند دارد سفر درمانی را انجام می دهد در حالی که این طور نیست.

سفر درمانی چیست؟

این سفر، سفری است از ترس به شجاعت، از دروغگویی به راستگویی، از پلیدی به صداقت، از کفر به ایمان، از نفرت به عشق، از اعمال ضدارزشی به اعمال ارزشی و در نهایت از ظلمت به نور.

طی هر یک از بندهای این سفرها به طوری که در آن پایداری وجود داشته باشد، منتج به ماندگاری شده و یک سفر درمانی صحیح است.

سفری از ترس به شجاعت؛ اول باید ترس های خود را بشناسیم تا بتوانیم با آنها مواجه شویم. به مرور زمان هرچه با تکرار، تمرین، استمرار و مداومت با آن ترسها مواجه شویم، به همان اندازه به جرأت می رسیم و حاصل آن رسیدن به شجاعت است.

تکرار و تمرین و ممارست، در طی این سفر درمانی، عامل خیلی مهمی است؛ هیچ فردی الفبایی که در مدرسه یاد گرفته را فراموش نمی کند چون تکرار و تمرین کرده است. با تکرار و تمرین، آن عمل ملکه ذهن شده و با ما عجین می شود.

سفری از دروغگویی به راستگویی؛ هیچ دروغی حتی دروغ هایی که آن را مصلحتی می دانیم، توجیه نکنیم. با تکرار و تمرین، دروغ های خود را کم کنیم تا به راستگویی نزدیک شده و به ماندگاری در آن برسیم.

سفری از پلیدی به صداقت؛ شاید فکر کنیم ما پلید نیستیم، ولی اینجا یاد گرفتیم پلیدی همان حسادت، قضاوت، نفرت، مقایسه، سرزنش و… است.

سفری از اعمال ضدارزشی به اعمال ارزشی؛ بعضی مواقع با وجود اینکه می دانیم کاری ضدارزشی است باز هم آن را انجام می دهیم، دلیلش نرسیدن به ماندگاری در عمل ارزشی است. حرکت از ضدارزشی ها به ارزشی ها، آسان نیست. یکی از پارامترهای حرکت در وادی پنجم، برگشت از ضدارزش هاست؛ این برگشت آسان نیست و می توان آن را به یک مسیر سراشیبی تشبیه کرد که پایین آن ضدارزش ها و بالای آن ارزشهاست. هر لحظه با برخورد به مانعی امکان لغزش و یا حتی سقوط وجود دارد، اما کسی که با پایداری، مداومت و تکرار و تمرین بر ناامیدی و نمی توانم فائق بیاید و به ارزشها برسد، در این سفر به ماندگاری رسیده است. «گر مرد رهی میان خون باید رفت»

با امیدواری و حرکت رو به جلو طبق آنچه در وادی هشتم به آن اشاره شده، سفر خود را ادامه دهیم و مطمئن باشیم خداوند در این سفر ما را یاری خواهد کرد.

اگر تک تک بندهای سفر درونی را به درستی و با موفقیت به پایان برسانیم، در نهایت از ظلمت به نور می رسیم. خداوند در کلام اله می فرماید: کسانی که نیکوکارند و کارهای ارزشی انجام می دهند، توسط نوری هدایت می شوند؛ این نور، همان نور برای بیرون آمدن ما از ظلمت است. رسیدن به آن نور، همان رسیدن به عشق است که طبق وادی دهم از تفکر سالم، عمل سالم، ایمان سالم و… شروع می شود تا برسد به عشق سالم. آن نور، حاصل سوزانندگی عشق است. این است که گفته می شود این راه هم سخت است و هم سهل. رنجی که در طی این سفر باید کشید، رنج مقدسی است و ارزش زیادی دارد. رنجها به منزله روزنه هایی هستند که از آن روزنه ها نور وارد می شود. پس از سختیهای مسیر نهراسیم، شاید بعد از سالها آمدن، هنوز نواقصی در خود ببینیم، ناامید نشویم، بلکه درون خود را واکاوی کنیم، نقاط ضعف خود را بشناسیم و بیابیم و در هر مرحله ای از سفر که هستیم نواقص خود را با آموزشهایی که می گیریم به نقطه قوت تبدیل کنیم.

راهکارهای رسیدن به ماندگاری:

نقطه آغازین سفر درمانی در رعایت قوانین و حرمتهاست. به دلیل حائز اهمیت بودن، این قوانین و حرمتها هر جلسه خوانده می شود، اجرای بند بند حرمتها، و قوانین نوشته و نانوشته ما را به ماندگاری در سفر درمانی می رساند. استقامت، مقاومت، ثبات قدم، ممارست و مداومت کلید رسیدن به ماندگاری در هر موضوعی است.

عوامل دیگری مثل آموزش گرفتن و عمل کردن به آن- تکرار و تمرین و ممارست که باعث بالا رفتن نقطه تحمل ما می شود- غفلت نکردن- تربیت نفس- فرمانبرداری از راهنما و سرلژیون بدون ناراحتی و چرا چرا کردن و… باعث ماندگاری در سفر می شود و باید به آنها توجه داشته باشیم.

مصداق واقعی ماندگاری در سفر جمله مشهوری است که جناب آقای مفتون همیشه راجع به استاد خود آقای دژاکام می فرمایند: «من رهجوی آقای دژاکام بودم، هستم، خواهم بود و خواهم مرد»؛ این حاصل ماندگاری واقعی و کامل است.

جمع بندی این جلسه، داستانکی از عقاب باشد که بعد از گذشت حدود سی سال از عمرش، وقتی منقار و پنجه های او کُند می شود و دیگر برایش امکان زندگی نیست بین دو راهی مُردن و رنج دوباره کشیدن برای یک زندگی دیگر انتخاب می کند و تصمیم می گیرد زنده بماند، برای همین آنقدر منقارش را به زمین می زند تا کَنده شود و صبر می کند تا منقار جدیدش دربیاید. با منقار جدید، پنجه هایی که کُند شده را می کند و صبر می کند تا دربیاید و با کَندن پرهای اضافی که باعث سنگینی اش شده سبکبار می شود و اولین پروازش بعد از حدود 5 ماه، یعنی شروع زندگی دوباره. این دگردیسی و تحول در جانداری مثل عقاب، نماد پایداری است. پس ما به عنوان یک انسان و اینکه اشرف مخلوقات هستیم برای تحول و دگرگونی باید رنج بکشیم و خود را سبکبال کنیم. باورهای غلط، جهالت ها و هر ضدارزشی که روی دوش ما سنگینی می کند و ادامه حرکت را برای ما دشوار می کند را از خود دور کنیم تا بتوانیم زندگی جدید و نویی را شروع کنیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: سعید- حجت- مهدی- اسماعیل- علی- حسین (ک)- حمیدرضا- یوسف

همسفران: ابراهیمی- کشاورز-