نفس، جزء صور پنهان انسان است و تعیین موجودیت می کند در ظاهر و باطن. تعیین موجودیت در ظاهر یعنی، در گفتار، کردار و رفتار شخص عیان می‌شود که درچه طیفی از نفس قراردارد

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: وادی چهارم و تأثیرآن برمن

استاد: همسفر استکی

تاریخ: دوشنبه۱۴۰۴/۴/۹

تیتروادی چهارم به ما می‌گوید: در مسائل حیاتی به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن

درابتدا برای درک بهتر موضوع به معنای واژگان می پردازیم

مسائل حیاتی: به معنای ضروریات و یا واجبات زندگی ما، مثل: خوابیدن، خوردن،…

سپردن: توکل کردن به خداوند، یعنی امور خودمان را به خداوند سپردن

دو نوع توکل داریم:

1- توکل فعالانه: یعنی توکلی که در راستای رسیدن به اهداف، حرکتی صورت بگیرد و 2- توکل منفعلانه: یعنی نداشتن حرکت درست در راستای رسیدن به آرامش و هدف

مسئولیت به معنای این است که یکسری امور و وظایف را برعهده شخص میگذارند. و شخص مسئول انجام دادن این وظایف می‌باشد. مسئول هم به معنای پاسخگو بودن است، به بیان دیگر؛ مسئولیت، وظایف و اموری است که برعهده شخص مسئول است.

نفس، جزء صور پنهان انسان است و تعیین موجودیت می کند در ظاهر و باطن. تعیین موجودیت در ظاهر یعنی، در گفتار، کردار و رفتار شخص عیان می‌شود که درچه طیفی از نفس قراردارد و تعیین موجودیت در باطن، به این معنا که خود شخص متوجه است در چه مرحله ای از نفس قرار دارد. اما پس از مدتی این نیز قابل مشاهده برای دیگران می باشد به چه صورت؟

زمانی که شخص روی خواسته های خودش پافشاری می‌کند و فقط دنبال برآورده شدن خواسته خودش است .این موضوع از نظردیگران پنهان نمی‌ماند و قابل مشاهده برای دیگران هم میشود.

نفس از سه مرحله تشکیل شده است:

۱ـنفس اماره ۲ـ نفس لوامه ۳ ـ نفس مطمئنه

ما چگونه متوجه شویم درچه مرحله ای ازنفس قرارگرفته ایم؟

با محاسبه کردن نفس خودمان: یا به زبان دیگر، واکاوی کردن خودمان. واکاوی کردن به معنای تجزیه و تحلیل خودمان است. اینکه هر کدام ازما یک سفردرمانی را آغازنموده ایم. سفری هم درونی وهم بیرونی؛ که این سفردرونی نیازمند بررسی کردن لحظه به لحظه است.

با شناخت خواسته هایمان: هرکدام از ما نیازمند این هستیم که یاد بگیریم چگونه نفس خودمان را محاسبه کنیم. زیرا وظایف و مسئولیت هایی که هرکدام ازما در جایگاه های مختلف زندگیمان داریم نشأت گرفته از خواسته هایمان می باشد.

عاملی که در محاسبه کردن نفس می‌تواند کمک شایانی به ما می کند، هوش است.

هوش انواع مختلفی دارد:

هوش درون فردی: یعنی واکاوی کردن درونمان در کمترین زمان و مدیریت مشکلات و مسائل به بهترین شکل.

هوش بصری: یعنی افرادی هستند که با دیدن، بیشترین آموزش را می‌گیرند و یا افرادی که با شنیدن به برداشت صحیح از موضوعات می‌رسند.

هوش منطقی: شامل افرادی می‌باشد که از لحاظ منطق در رتبه بالایی قرار گرفته اند.

آموزش های جلسات کمک بسیار ارزنده ای درجهت ارتقا هوش درون فردی ما دارد؛ به این صورت که هم آموزش به روز را در اختیار ما همسفران میگذارد و هم در کنارش از ما میخواهد در راستای آموزش های گرفته شده حرکت کرده و آنها را کاربردی کنیم . مانند: جایگاه سکوت و سخن، نگاه انتقادی داشتن به خودمان به جای سرزنش خود و دیگران و…

تمام ما دنبال داشتن یک زندگی خوب هستیم.وبرای این کارها مستلزم این هستیم مسئولیت هایمان را در زندگی بشناسیم واین یعنی هنر زندگی کردن.

نکته حائز اهمیت این جاست که محاسبه دیگران دقیقاً روبه روی خودمحاسبه گری می‌باشد.و این به این معناست که به جای رصد کردن عملکرد خودمان، نگاهمان دائم روی دیگران است و دراین میان خودمان راهم فریب می‌دادیم که اصلاً چنین چیزی نیست و نبوده، در صورتی که واقعیت چیز دیگری نشان می‌دهد.

جلسات سروج هدیه ای بسیار ارزشمندی در بدو ورود به جلسات به هرکدام از ما می‌دهد و آن واژه ای ایست به نام همسفر. طبق بند۶قوانین جلسات «واژه همسفر به کسی اطلاق میگردد که سابقه اعتیاد ندارد و برای تعالی اهداف جلسات تلاش مینماید»

هر کدام از ما چقدربرای رشد و تعالی اهداف جلسات قدم برداشته ایم؟ آیا رفتار ما در خانواده شایسته واژه همسفر بوده است که باعث جذب بیمارمان به جلسات شده باشد؟ تمام اینها مسئول بودن ما را نسبت به جلسات و آموزش هایی که می‌گیریم، می رساند.

هرکدام ازما حتی درقبال غذاخوردن خودمان هم مسئول هستیم. درقبال صحبت کردنمان.اینکه حتی متوجه این باشیم که چه زمانی بدن ما نیازمند یک لیوان آب است. و تازمانی که هنوز متوجه این مسائل نشده باشیم یعنی ما هنوز سفر درمانی که مربوط به جسم خودمان می‌باشد را آغازنکرده ایم، چه برسد به روح زیرا تازمانی که جسم ناسالم باشد، مدیریت روح خودمان راهم نداریم.

یکی از عواملی که نشان میدهد ما هنوز به واکاوی نفس خودمان نپرداخته ایم، مشغولیات ذهنی مان است. یک ذهن آشفته وشلوغ مانع می‌شود مسئولیت خودمان را در جایگاهی که قرار داریم به درستی انجام بدهیم.

بزرگترین واکاوی خودمان، پذیرفتن مسئولیت حال خوب خودمان است.

گاهی مواقع این جمله رابه زبان می آوریم که دیگران حرف ما را در موضوعات پیش آمده نمی فهمند. در صورتی که نفهمیدن آن موضوع پیش آمده خود ما هستیم چرا؟ چون ما اصلاً شناختی نسبت به خودمان نداشته ایم که اصلاً باید در موضوع پیش آمده صحبتی کنیم و یا عکس العملی نشان بدهیم یانه. و زمانی میتوانیم ازاین آسیب ها جلوگیری کنیم که خودمان را واکاوی و تجزیه و تحلیل کرده باشیم.

دیدن داشته ها و نعمت‌هایی که خداوند در اختیارما قرار داده است باعث می‌شود خود به خود محاسبه گری ما به سمت مثبت ها سوق داده شود که این موضوع نقش بسزایی در رشدهوش درونی هر کدام از ما دارد.

در مواجهه بامسائل حیاتی، اولین گام پذیرش مسئولیت های فردی ما می باشد، در هر جایگاهی، مسئولیت هایمان را بشناسیم و آنها را بپذیریم. زمانی که افراد مسئولیت پذیر باشند به درک درستی از مسئولیت های خودشان، در خانواده، محیط کار و تشکیلات میرسند. و باتوجه به اختیاراتی که خداوند به تمام ما داده است، میتوانیم انتخاب هایی آگاهانه داشته باشیم.

دوستانی که دراین زمینه مشارکت نمودند.

همسفران: باقری ۲ـ کاظمی ـ ابراهیمی ـ اسکندری ـ عدنانی ـ حسین زاده ـ موسوی ۲