مصرف دارو پله پله جسم مصرف کننده را ترمیم می کند و نشانه آن هم علائم بالینی است که از خود نشان می دهد یعنی فرد با انجام یک جهش بیرونی سلامت جسم خود را به دست می آورد. در کنار این مرحله جهان بینی هم باید تغییر کند تا فرد جهالت ها و رفتارهای غلط خود مثل دروغ، نفرت، خشم، کینه و… را یکی یکی بشناسد و از دست بدهد یعنی برای ایجاد این تغییر باید یک جهش درونی اتفاق بیفتد.

موضوع کارگاه آموزشی: خواستن، دانستن، توانستن

استاد: مسافر سفر دوم علی

تاریخ: چهارشنبه ۱۴۰۴/۳/۲۸

یک سری ضرب المثل هایی در فرهنگ ما وجود دارند که اکثراً آنها را به اشتباه باور داریم مانند؛ خودکرده را تدبیر نیست و یا خواستن توانستن است.

در مقوله بیماری اعتیاد، همانگونه که فرد مصرف کننده با خواست خودش مواد مصرف می کند، خودش هم با آموزش صحیح گرفتن می تواند تدبیری برای خودکرده خود داشته باشد، به عبارتی خواستن لازمه کار است، اما کافی نیست. باید اصول و قوانین مربوط به درمان بیماری اعتیاد را فراگیریم تا با کسب دانایی لازم بتوانیم از آن عبور کنیم.

فرد مصرف کننده بارها با خواست خودش به روشهای مختلف تصمیم می گیرد مواد مصرف نکند ولی بعد از مدتی، دوباره به سمت مصرف مواد می رود و حتی خودش هم علت آن را نمی داند.

خانواده مصرف کننده هم می خواهد به آرامش برسد و ارتباط سالم با خانواده و دوستانش برقرار کند اما هیچ وقت به نتیجه نمی رسد.

درمان بیماری اعتیاد یک مرتبه اتفاق نیفتاد حاصل تحقیقاتی است که آقای مهندس دژاکام بر اساس تجربه های اشتباه و شکست هایی که داشتند به دست آوردند و فهمیدند که درمان بیماری اعتیاد تنها مربوط به صور آشکار (جسم) انسان نیست، بلکه در صور پنهان او یعنی روی تفکرات و جهان بینی احساس و ادراک فرد مصرف کننده هم اثر گذاشته است.

درمان بیماری اعتیاد یکسری مسائل ریزی دارد که مصرف کننده آنها را نمی داند و فقط با آموزش گرفتن صحیح آنها را فرامی گیرد.

برای رسیدن به تعادل و ترمیم جسم بدن نیاز به مصرف دارو دارد داروهای زیادی در جامعه وجود دارد، اما بهترین و مناسب ترین آنها شربت اپیوم است، زیرا با ساختار سلولی و مشتقاتی دارد که سازگارترین ماده با بدن انسان است، و نکته حائز اهمیت اینکه استفاده از آن مشروط است به میزان مشخص و در زمان مشخص.

اینکه نوع نگاه ما به دارو چگونه باشد و چگونه از آن استفاده کنیم، خیلی مهم است و فقط دانستنِ تنها کافی نیست، بلکه باید به این درک برسیم که مصرف دارو، برای ترمیم تخریب های جسم و به تعادل رسیدن جسم خودمان است. پس انتظار نداشته باشیم که دارو کار مواد را انجام بدهد و از خماری جلوگیری کند.

برای اینکه بدن فرد تازه واردی که چند نوع مواد مصرف کرده، با دارو سازگاری پیدا کند و به آمادگی لازم برسد، ممکن است چند روز قطع دارو به او بدهند. کسی که به درک این موضوع نرسیده باشد با این مسئله موضع می گیرد و دانستن شکل نمی گیرد.

دانسته ها از طریق آموزش ها در لژیون ها و جلسات به یک فرد تازه وارد القا می شود. آموزش قوانین و حرمتها، مثل رعایت نظم در رفت و آمد و نوع پوشش خود یا ارتباط تلفنی و کلامی نداشتن با افراد دیگر و… جزء دانسته هاست، زیرا رعایت نکردن آنها، مانع رسیدن به درمان فرد است. درمان یک پروسه است و زمان مشخصی ندارد دانستن و درک این موضوعات زمان خودش را می خواهد و یک مرتبه اتفاق نمی افتد.

مصرف دارو پله پله جسم مصرف کننده را ترمیم می کند و نشانه آن هم علائم بالینی است که از خود نشان می دهد یعنی فرد با انجام یک جهش بیرونی سلامت جسم خود را به دست می آورد. در کنار این مرحله جهان بینی هم باید تغییر کند تا فرد جهالت ها و رفتارهای غلط خود مثل دروغ، نفرت، خشم، کینه و… را یکی یکی بشناسد و از دست بدهد یعنی برای ایجاد این تغییر باید یک جهش درونی اتفاق بیفتد. تغییر نگاه نسبت به دارو بر اساس جهش درونی و درک، صورت می گیرد در غیر این صورت شاید جسم ترمیم شود ولی اگر تغییر جهان بینی اتفاقی نیفتد، درمان حادث نمی شود.

رسیدن به درک بیماری اعتیاد و تغییر تفکرات افیونی برای مصرف کننده و همین طور تغییر تفکر زائد افیونی برای خانواده برای افراد در زمان های مختلف ممکن است اتفاق بیفتد چنانچه بعضی افراد سال ها به جلسه می آیند و از هوش بالایی هم برخوردار بوده ولی به این درک نرسیده اند برای همین است که گفته می شود درمان اعتیاد ربطی به هوش و تحصیلات و اطلاعات عمومی ندارد.

خانواده مصرف کننده اکثراً بعد از مدتی که به جلسات می آیند به این دانایی می رسند که نمی توانند برای یک مصرف کننده کاری انجام دهند تا زمانی که خودش بخواهد و آن ها می توانند برای درمان خود و تغییرات تفکرات زائد افیونی خودشان اقدام کنند زمانی که همسفر این موضوع را بپذیرد به درک واژه همسفر می رسد و می تواند برای تعالی اهداف جلسات تلاش نماید.

خواسته اولیه ما ممکن است یک خواسته نامعقول باشد اما با آموزش گرفتن و دانستن می توانیم به مرور زمان خواسته نامعقول خود را به خواسته معقول تبدیل کنیم.

بعضی اوقات داشتن منیت باعث می شود توهمی در ما ایجاد شود که همه چیز را می دانیم و می خواهیم مسیر را با فکر خودمان ادامه دهیم این دیگر دانستن نیست بلکه توهم دانستن است.

بعضی از دانستن ها در حد اطلاعات است فقط در آرشیو ذهنمان می ماند، زمانی می توانیم از آن دانستن استفاده کنیم که به درک آن موضوع خاص برسیم و استفاده از آن برای ما مؤثر باشد موقعی که به درک بهتر برسیم برای آموزش گرفتن و دانستن دغدغه داریم بنابراین با عشق آموزش می بینیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: سعید-حسین ن-محمدحسین- ناصر  یوسف- حسن- نوید- شهاب- مجید۲

همسفران: مکری-علی بابایی- حریری-باقری- غفاری