ترس به شجاعت اولین گزینه سفر است، به این خاطر است که تا زمانی که نتوانیم از ترسهای خود عبور کنیم، نمی توانیم از ضدارزشی های دیگر عبور کنیم. احساس ترس، به خودی خود، به ما ضرر و خسارتی نمی زند، ولی شیوه واکنش و عکس العملی که ما نسبت به آن ترس از خود بروز می دهیم، می تواند به ما ضربه و آسیب بزند…

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: سفری از ترس به شجاعت

استاد: مسافر سفر دوم علی

تاریخ: شنبه 1404/03/03

ترس یک احساس درونی است که شکل های مختلف دارد. ترس اولیه یا بنیادی یا طبیعی، که از بدو تولد با ماست؛ مثل ترس از ارتفاع، ترس از بلندی صدا و … دوم، ترس منطقی یا عقلانی است، که انسان برای تکامل پیدا کردن به این نوع ترس نیاز دارد؛ مثل ترس از سرما یا ترس از حیوانات درنده، یا ترس از دست دادن سلامتی که باعث می شود بهداشت و تغذیه را بهتر رعایت کنیم.

سومین ترس که مورد بحث امروز ماست، ترس ذهنی یا غیرمنطقی است؛ که مربوط می شود به اتفاقات گذشته و ترس از آینده و به صورت تصویرسازی ذهنی خیلی قوی صورت می گیرد و در روند زندگی یا حتی در درمان تأثیر منفی زیادی دارد.

در دوران سوءمصرف از این نوع ترس ها داشتیم، ترس از خماری، ترس از گیر افتادن، ترس از فهمیدن خانواده که به صورت ریشه ای در ما شکل گرفته بود و چه بسا با همان ترس ها وارد جلسات شدیم. در جلسه شناخت اعتیاد با این نوع ترسها آشنا می شویم و اینجا به ما آموزش داده می شود تا از ترس به شجاعت سفر کنیم. چنانچه مجری در ابتدای هر کارگاه آموزشی آن را می خواند: «این سفر، سفری است از ترس به شجاعت، از دروغگویی به راستگویی، از پلیدی به صداقت و…»

اینکه ترس به شجاعت اولین گزینه سفر است، به این خاطر است که تا زمانی که نتوانیم از ترسهای خود عبور کنیم، نمی توانیم از ضدارزشی های دیگر عبور کنیم. احساس ترس، به خودی خود، به ما ضرر و خسارتی نمی زند، ولی شیوه واکنش و عکس العملی که ما نسبت به آن ترس از خود بروز می دهیم، می تواند به ما ضربه و آسیب بزند و باعث خسارت شود، زیرا از آنجا که ترس، تفکر را می خورد، دیگر نمی توانیم درست تفکر کنیم تا عمل سالم را انجام دهیم.

وقتی گفته می شود منشأ ترس از ناشناخته هاست، یعنی نداشتن درک درستی از موضوع یا حقیقت موضوع باعث ترس می شود؛ مثل ترس از چند روز قطعی برای یک تازه وارد، چون نمی تواند علت قطع دارو را درک کند و یا بعضی ها برای رفتن روی دارو می ترسند، چون برایشان مجهول است که آیا دارو می تواند بدن آنها را تأمین کند یا نه، یا ترس از اینکه با قطع مصرف، تمام لذتهای دنیا تمام می شود و از این به بعد دیگر نمی تواند از چیزی لذت ببرد و شاید این ترس، مهمترین ترس یک تازه وارد باشد. یک مصرف کننده کل لذتهای دنیا را با مواد می بیند. چون به لذتهای دیگر پی نبرده و آنها را درک نکرده و پس از درمان فرق بین آن را متوجه می شود. نشاط و شادابی درونی درمان، قابل قیاس با لذتهای ناشی از مواد نیست. بین شادی و لذت فرق هست؛ لذت بر اثر یک عامل بیرونی است و آنی و گذراست، ولی شادی، درونی و الهی و ماناست.

چگونه از ترس عبور کنیم؟

اولین قدم این است که جرأت داشته باشیم؛ در دوران سوءمصرف از بعضی چیزها ترسیده و آن را به صورت دیوار یا حصاری دور خود کشیده ایم که خارج شدن از آن جرأت می خواهد. البته جرأت را با جسارت اشتباه نگیریم، مثلاً اینکه جلوی پدر و مادر سیگار بکشیم، این جرأت نیست.

دوم، شناخت ترس است؛ ترس خود را ببینیم و آن را بپذیریم. مثلاً ترس از شکست خوردن یا ترس از نتیجه کار، باعث می شود اقدامی نکنیم یا ترس از قضاوت دیگران؛ که مانع مشارکت کردن، نیامدن به جلسه که مبادا آشنایی ببینیم و… می شود.

سوم، آموزش گرفتن؛ علت اصلی ترس ها، نشناختن است و آموزش کمک می کند برای پی بردن به حقیقت موضوع؛ با آموزش می توان پی برد که علت بی تعادلی ها در جسم است، تا سیستم جسم ترمیم نشود، ما از بی تعادلی بیرون نمی آییم و آموزش است که باعث می شود از ترس عبور کنیم و به حقیقت موضوع پی ببریم.

چهارم: تکرار و تمرین مداوم؛ خود من با تکرار و تمرین توانستم مشارکت کرده و در جمع صحبت کنم.

پنجم: استفاده از تجربه موفقیت دیگران؛ همه ما سرماخورده یک زمستانیم همه درد مشترک و ترس مشترک داشتیم و اکثر تجربیات ما مثل هم است. با استفاده از مشارکت دیگران در عبور از ترسهایشان، می توانیم یاد بگیریم چطور از ترس مان عبور کنیم.

اهمیت شجاعت را باید درک کنیم. شجاعت یک فضیلت است، یک صفت ارزشمند است تا اعتماد به نفس خود را به دست بیاوریم و بتوانیم خود و زندگی خود را رشد و توسعه بدهیم. شجاعت به زور بازو داشتن و با کسی درگیر شدن نیست، شجاعت یعنی یک عمل ضدارزشی را با وجود اینکه توانایی انجام آن را داریم، انجام ندهیم. مثلاً بتوانم دارو را کم و زیاد کنم، ولی این کار را نکنم. بتوانم از یک عمل ضدارزشی لذت ببرم، ولی نکنم، یعنی با آموزش گرفتن جلوی نفس خود بایستم. با ترس نمی توانیم عمل سالم انجام دهیم. شجاعت یعنی من عمل سالم انجام دهم بدون در نظر گرفتن قضاوت دیگران و تبعات آن. کاری که می دانم درست است و باید انجام بدهم، را انجام می دهم و کاری که می دانم غلط است را انجام نمی دهم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: مهدی- جعفر- حمید- محسن- علی- حسن- اسماعیل- مهران- ناصر- علی- عباس-