روز چهارشنبه مورخ 1404/02/10 جشن روز راهنما و تجلیل از مقام شامخ استاد راهنمای بزرگ و عزیز، جناب آقای مفتون در جمع گرم و پر مهر و عشق مسافران و همسفران و همچنین مهمانان عزیز شاعر گرانقدر جناب آقای احمدی،(شائق)، سرکار خانم متفقین و جناب آقای آزیدهاک برگزار گردید.

راهنمایان درمان بیماری اعتیاد به افرادی اطلاق می شود که با آگاهی و درک عمیق از این بیماری به کمک عقل، مهر و ایمان به یاری خاکسترنشینان و دلسوختگان می شتابند تا آنها را در مسیر رسیدن به رهایی هدایت کنند عزیزان هفته راهنما بر شما مبارک و پرشگون باد

همسفر کرمی: این روز عزیز را خدمت جناب مهندس دژاکام و شاگرد خلف شان جناب آقای مفتون و به همه خدمتگزاران و سرلژیونها تبرک عرض می کنم. کسانی که وقتشان که باارزش ترین چیز برایشان است را می گذارند تا یک نفر به درمان برسد. همچنین به فرهنگیان و معلمان عزیز منتسب به این جمع تبریک عرض می کنم.

جناب آقای مفتون:

32 سال تخریب داشتم، 20 سال در ترک بودم، انواع و اقسام ترکها را تجربه کردم، تا اینکه سال 79 با تشکیلات کنگره آشنا شدم، طول سفر اولم 10 ماه و 20 روز بود که هر هفته از اهواز به تهران می رفتم، 5 مهر 81 رها شدم و خودم را از اعتیاد پس گرفتم. به راهنمایی استاد عزیزم، جناب مهندس حسین دژاکام که از راه دور دستشان را می بوسم و به تفکراتشان همیشه احترام می گذارم و رهجویشان بوده، هستم، خواهم بود و خواهم مُرد.

امروز اگر جشن روز راهنما گرفته می شود به دستور ایشان است و تأکید دارند چون این برای یادگیری قدرشناسی است و همیشه هم تأکید می کنند که به نحو شایسته باید از سرلژیونها و خدمتگزاران قدرشناسی شود. از امروز هفته راهنما شروع می شود. گرانبهاترین چیز در جهان هستی، عمر انسانهاست. و خدمتگزاران به عنوان راهنما و خدمتگزار در کنار شما هستند، عمرشان را می گذارند که تکرارنشدنی است، با تمام وجود بدون چشمداشت با عقل و مهر و ایمان؛ در اختیار شما هستند. عقل: یعنی در فضای احساسی نیستند، تابع احساسات نمی شوند، تازه واردین دوست دارند درکشان کنیم ولی عقل به ما می گوید آن چیزی که هست را درک کنید. آنچه برای رهجو مجهول است برای راهنما معلوم است، مهر: همه مشغله دارند ولی این عزیزان هفته ای سه روز اینجا وقت می گذارند یعنی از خودشان می گذرند، پس مهر دارند. تمام تلاش این تیم این است که یک نفر درمان شود حال این یک نفر هر کسی باشد. ایمان: یعنی امنیت، اگر راهنما راهکاری در مورد درمان اعتیاد و تغییر تفکر می دهد، مطمئناً انجام آن باعث احساس امنیت می شود، شخص در امنیت قرار می گیرید و این می طلبد که با سرلژیون و راهنما صادق باشیم. امیدوارم دوستان قدر خدمتگزاران که عاشقانه خدمت می کنند را بدانند. اینجا قدرشناسی را آموزش می بینیم تا در خانواده قدرشناسی کنیم به زن و فرزندانی که به آنها ظلم کردیم.

مسافر آقامهدی: 44 سال خدمت معلمی دارم و تا امروز سر کلاس بودم و در حد توان برای دانش آموزانم تلاش کردم. ولی معلمی واقعی را اینجا یاد گرفتم، روز اولی که به این مکان پا گذاشتم و اولین بار که جلسه شناخت را شرکت کردم، معلم را آنجا دیدم و از آنجا به بعد سعی کردم معلمی را یاد بگیرم.

همسفر علیزاده:

من هم نیم قرن شغل معلمی داشتم و ضمن تأیید صحبتهای مسافر آقامهدی، آنچه یاد گرفتنی بود و به درد زندگی ام می خورد و از زمانی که توانستم افتخار خدمت داشته باشم و انتقال بدهم، در این جلسات بود و مطمئن هستم اینجا یک دانشگاه علمی کاربردی به معنای واقعی کلمه هست. ما اگر چیزهایی را بر حسب تئوری و فرضیه یاد گرفتیم به همان صورت ارائه دادیم، ولی اینجا کاربردی کردن آموزه ها را یاد گرفتیم و همه اینها را مرهون مرد بزرگوار و استاد گرامی جناب آقای مفتون هستم. امیدوارم از این به بعد هم این توفیق را داشته باشم که شاگردی کنم از محضر همه عزیزان و توفیق خدمت برای همدردانم نصیبم شود.

 تجلیل از دو خدمتگزاری که شغل مقدس معلمی هم دارند:

دلنوشته مسافر احسان

راهنمای گرانقدر، جناب آقای مفتون، چشمانتان همچون فانوس راهنما در شب های دهشتناک بلا و تاریکی می درخشند، دستانتان پلی استوار بوده اند در پرتگاه های یأس و ناامیدی و آوای تان نغمه ای روح بخش از امید طنین انداز باز در گوشهای رنجور و خسته ما، ای راهنمای فرزانه، نه تنها از طریق رهایی راه را نمایان ساخته ای، بلکه با گوهری از مهر و ایمان، بذر باور خویشتن را بر سرزمین جانهای پژمرده ما کاشته ای، گام به گام همراه ما بلازدگانی شده ای که در گرداب چالشی سترگ، دست و پا می زنیم، و با صبوری بیکرانتان، بندهای گران چنان اسارتی را گسستی، سپاس ای راهنمای بی همتا، و سپاس برای هر آنچه از جان و دل ارزانی داشتید، قدردان کوششهای بی دریغ تان هستیم و یقین داریم که این دانه های نیک در پهنه ی جانهای بیشمار ریشه خواهد دواند، این روز بر شما و استاد فرهیخته تان جناب آقای مهندس دژاکام، گرامی و فرخنده باد.

دلنوشته همسفر توانا

جایی جمله زیبا خواندم، مهم نیست کوهها چقدر بلند باشند، خورشید همیشه طلوع می کند، این جمله من را برد به گذشته های نه چندن دور که لبریز بودم از حس یأس، ناتوانی و حتی پوچی، به سان مادری خسته و دلشکسته و درمانده از پرپر شدن تنها پسرم، در بیابان تاریک و سرد اعتیاد، تا که خورشیدی از پشت کوه های بلند ناامیدی طلوع کرد، چه بگویم که کلامم قاصر است از بیان آن همه آگاهی، صبر، استقامت، درایت، پویایی، مهر و در نهایت عشق. عشق به هدفی پاک و مقدس و چه هدفی در نظام خلقت بالاتر از گرفتن دست راه گم کردگانی که روزی طعم تلخ دردشان را خود چشیده ای، و هدایت ایشان به صراط مستقیم چیزی نزدیک به هدف پیامبران الهی، استاد راهنمای عزیزی که سخنش، بیانش و حتی نگاهش هم آموزش می دهد که بلند شو و بایست. تمام آن سردرگمی ها به پایان رسیده، شما به من معنای موفقیت در کنار تلاش آگاهانه را آموختید، شما به من آموختید که حس خوشبختی بافتنی نیست، ساختنی است، نور وجود پر مهرتان، راه پر پیچ و خم زندگی در کنار یک مصرف کننده را بر من روشنی بخشید، اکنون پس از آن همه ظلمت، معنای حقیقی آرامش، تلاش و صبر آگاهانه را از شما و تک تک راهنمایان عزیز جلسات درک و حس می کنم، سالم و سربلند، همواره در این مسیر یاریگر رهجویان طالب حقیقت باشید، حق نگهدارتان اسوه انسانیت.

دلنوشته مسافر علیرضا:

هر که با پاکدلان صبح و مساعی دارد

دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد

چه زیبا گفت پروین اعتضامی، که پاکدلان دلی مملو از اسرار الهی دارند و با صفایند. به راستی پاکدلی زیباترین جلوه بندگی است و مخزن اسرار الهی، اسراری که موجب تفاوت شان با دیگر بندگان خداست. چرا که از تمامی بندهای اهریمن آزاد و متصل شده به بندهای عشقند. و روز به روز آن را مستحکم تر می کنند تا به عرش کبریا رسند، این عرش، دوری می طلبد از کبر و ریا، و صادقانه بگویم که هنر بندگان خاص خداست، رها شدن از هست و نیست، استاد راهنما شدن، یعنی نمایی از خلوص و عشق، و دلی تافته و افروخته در جستجوی دلهای سوخته، دل سوخته ای که درمانده و پریشان از جور روزگار به شما پناه آورده تا روزی خود را بیابد و ارزشمند شود. این رسالت را شما عاشقانه به رهجویانتان می آموزید و از این بابت قدردانتان هستیم. استاد گرانقدر، شما با تفکری الهی و صفای درونی، آرامش را به من هدیه دادید و این هدیه مستحق ستایش است، پس تو را سپاس که شکرگزاری از شما عین ستایش خداست. هفته راهنما و روزتان مبارک استاد راهنمای عزیز.

دلنوشته مسافر سعید(سفراول):

درود بر یگانه خورشید زندگی من، در این دور اما آن گاه که خداوند فرزند شایسته ای چون شما را به پدر بزرگوارتان ارزانی داشت، از جانب ایزد منان شایسته ترین نام را برای شما برگزید، تا امروز خورشید امید زندگی منِ نوعی باشید. آن لحظه که تمام هستی در مقابل ما قرار گرفته بود و حتی الهه های مهربانی از جمله پدر و مادر، در پندار من تبدیل به دشمنان اصلی زندگی من شده بودند، آنگاه که بزرگترین آرزوی هر روزه من مرگ بود، و در یک کلام، همان لحظه ای که امید تنها در ذهن من به یک واژه تبدیل شده بود، لطف خداوند شامل حال من شد، به گونه ای که مدتهاست در تفکر این هستم که این محبت خداوند به پاس کدامین عمل شایسته ام بوده است و همانا این لطف، قرار گرفتن بزرگمرد تاریخ در مسیر زندگی ام بود، تا خورشید امیدی باشد بر تمام ناامیدی هایم، آری، شما متین زحمتکشی که بی چشمداشت و آنگونه که در پندار من جای نمی گیرد، خالصانه فقط در راه رضای خدا، کاری کردید که تصور من از انسانیت عوض شد. امروز تنها یک آرزو برایم باقی مانده است چرا که در محضر شما، تعبیرم از آرزو هم تغییر کرد، امروز آرزویم مریدی شماست، باشد که بتوانم این عمل مهم را به نحو احسن به انجام برسانم. بزرگی شما در قالب هیچ کلامی نمی گنجد و زبان قاصر از بیان تشکری در حد و اندازه الطاف شماست. فقط از خداوند منان آرزوی سلامتی و پایداری و تندرستی را برایتان دارم، تا انسانهای بیشتری بتوانند از این بزرگی بی حد و حصر بهره مند گردند. با تشکر