مفید بودن زمانی است که در جایگاه خودمان هر جا هستیم وظیفه مان را به نحو احسن انجام دهیم، نه اینکه وظیفه خود را فراموش کرده و به جنبه های بی اهمیت دیگری توجه کنیم، چه بسا ماندن در آن جایگاه که هستیم، مؤثرتر است.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: مفید باشیم یا مهم

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1404/02/08

پیرو جلسات گذشته (شرایط خدمت) رسیدیم به جایی که مفید باشیم یا مهم؟

انسانهایی که در یک جمع به صورت تیمی فعالیت می کنند، روحیات، تفکرات و خصوصیات فردی متفاوتی دارند.

در تشکیلاتی که افراد در ازای کاری که انجام می دهند، حقوق می گیرند، تلاش می کنند تا رتبه و حقوق بالاتری بگیرند و یک سری تلاش بر مبنای پیشرفت مادی و حقوقی دارند. ولی در تشکیلاتی مثل این جا، حقوق و درآمدزایی برای کسی وجود ندارد، چون درمان اعتیاد، رایگان است و دور هم جمع شدیم و خدمت می کنیم با این دیدگاه که دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران استفاده بکنند.

بحث درمان اعتیاد، رایگان است، چون ما به این رسیده ایم، پول نه تنها در بحث درمان اعتیاد تأثیر مثبتی ندارد، بلکه تأثیرات منفی زیادی هم دارد، چون شخص مصرف کننده با دادن پول انتظار دارد که دیگری او را درمان کند و وظیفه خودش را فقط پول دادن می داند. می توان گفت تنها مشکل اعتیاد که مانع درمان و رهایی می شود، پول است و به این جهت درمان اعتیاد در اینجا رایگان است.

پس تشکیلاتی که هدفش خدمت کردن بدون منافع مالی است؛ آرام آرام چون قضیه بُعد مادی ندارد، بُعد دیگری در شخص خودش را نشان میدهد و ساختاری تشکیل می شود که شاخصه آن جایگاه هایی است که برای خدمت وجود دارد؛ جایگاه سرلژیونی، جایگاه مسئول نظم، جایگاه مجری گری، جایگاه مهمانداری و…، مجموع این جایگاه ها، فعالیت تشکیلات را عینیت می بخشد.

وقتی کسی در هر جایگاهی که هست، مسئول وظیفه اش باشد و آن را به درستی انجام دهد، خود به خود مفید می شود.

مشخصه های  مفید بودن:

همسو بودن؛ وقتی مجموع افرادی که در این تشکیلات با هم در حال خدمت هستند، همسو و همگن باشند، به علت اینکه وظایف تقسیم شده، به افزایش کارایی، مؤثر بودن گروه و کاهش خطاها و اشتباهات منتهی می شود. و این نوع هماهنگی و نظم داشتن، باعث پشتیبانی عاطفی می شود، دیگر ما همه تلاش می کنند و حواسشان به هم هست که فلان شخص در فلان جایگاه اشتباه و خطایی نداشته باشد و به موقع و به جا گوشزد می کنند و این می شود پشتیبانی عاطفی

حمیت قسمتی؛ یعنی همه در هر قسمتی با همدیگر اهتمام داشته باشند که می شود حمایت کنندگی از همدیگر.

یادگیری و رشد؛ نوع یادگیری هر کسی با دیگری متفاوت است. در سیستم انسجامی یاد می گیریم در جایگاه چگونه رفتار کنیم، آن موقع سلایق شخصی کمرنگ می شود و خلاقیت به وجود می آید.

پذیرش؛ اگر به این دیدگاه رسیده باشیم، پذیرش اختلاف نظرها را داریم. و در برابر رأی اکثریت تمکین می کنیم و اگر نظر ما اجرا نشد، دیگر موضع نمی گیریم و ناراحت نمی شویم.

اگر این موارد رعایت شود و هر کدام از اعضاء در جایگاهشان مفید باشند، خود به خود تشکیلات مفید می شود و به هدف خود که مؤثربودن در جامعه است، می رسد و تشکیلات رشد می کند.

در تشکیلاتی مثل ما که بحث مادی نیست، شخص به خاطر یک سری خصوصیات فردی مثل استعداد بیشتر، یا فعالیت بیشتر و… حس می کند نسبت به دیگران مهم تر است؛ بروز این حس درونی باعث می شود انسجام آرام آرام زیرسؤال برود و اولین خروجی اش این است که دیگران نسبت به او موضع می گیرند که باعث تضاد می شود و این بزرگترین عامل تضعیف روحیه گروه است و انسجام خودبه خود کمرنگ و ضعیف می شود.

از این جهت است که روزهای رهایی ما تیم خدمتگزاران درمان را به روی سِن دعوت می کنیم تا همه بدانند زحمت یک تیم بوده که یک شخص توانسته به رهایی برسد و هیچ کس خودش را در این زمینه مهم نداند.

یکی از بزرگترین مضرات خود مهم دیدن، سلب اعتماد از خود فرد است. دیگران نسبت به او اعتماد ندارند. و حتی به زبان می آورند که فرد برای خودش کار می کند و با وجود تلاش نتیجه ای نمی گیرد یا ناقص نتیجه می گیرد.

کسی که احساس مهم بودن دارد، یک سری اطلاعات را نگه می دارد که از طرف خود بگوید، من این کار را کردم، من این حرف را زدم و …

بارها گفته شده ما مثل تیم کوهنوردی هستیم. همه اعضاء برای رهایی یک نفر، زحمت می کشند تا به قله برسد. اگر سرلژیونها یا خدمتگزاران به مسافر رها شده، درست آموزش داده باشند و درست رفتار کرده باشند، او هم ادامه زنجیره خدمتگزاران می شود.

بنابراین مفید بودن زمانی است که در جایگاه خودمان هر جا هستیم وظیفه مان را به نحو احسن انجام دهیم، نه اینکه وظیفه خود را فراموش کرده و به جنبه های بی اهمیت دیگری توجه کنیم، چه بسا ماندن در آن جایگاه که هستیم، مؤثرتر است.

بارها تأکید شده دوستان سرلژیون قبل از بقیه در لژیون حضور داشته باشند که اعضای لژیون نخواهند به احترام ورود آنها از جایشان بلند شوند، اینگونه شخص احساس خود مهم بودن را از خودش می گیرد.

عوامل و شاخصه های مهم گرایی

هر آنچه لازم است در متون ما وجود دارد. استفاده از آموزشهای بیرون از اینجا برای حرف بیشتر داشتن برای گفتن نشانه خود مهم بودن است.

بارها گفته شده سفر دومی ها موقع برگزاری جلسه روی صندلی شان بنشینند و رفت و آمد نداشته باشند، این به خاطر احساس مهم بودن است، چون از وظیفه شان عدول می کنند و با این کار به دیگران اجازه می دهند در مورد آنها و تشکیلات قضاوت کنند و چه بسا تأثیر منفی بگذارد.

یکسری کارها با هم در تضاد هستند و رعایت نکردن آنها، مخصوصاً هژومونی لژیون را ضعیف می کند. وقتی هژمونی لژیون قوی باشد، خروجی آن رهایافتگان قوی تر و ماناتر است.

حضور در لژیون باعث بالا رفتن هژمونی لژیون است، بدون زیاده گویی، نه صمیمی شویم، نه به شوخی بگیریم و نه خنده بیجا داشته باشیم. اینها به خاطر احساس مهم بودن است، اینها پایه مفید بودن است.

هرجا سلیقه شخصی خود را در یاد دادن و آموزش دادن اعمال کردیم، آن لحظه بدانیم خود را مهم می دانیم. وظیفه ماست که بستر را آماده کنیم تا کسی که خواستار یادگیری است، بیاید و بهره ببرد. اگر تربیت نیرو می کنیم، برایمان مهم نباشد چه کسی است، فضایی را ایجاد نکنیم یک نفر از محیط تربیت و آموزشی سرد و طرد بشود ، چون هدف تشکیلات همانگونه که گفته شد یادگیری و رشد برای همه است.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: حسن- میثم1- حسین ک- علیرضا1- علیرضا2-

همسفران: غلامی- خدائیان- استکی- کشاورز-