ما همسفران باید هدف خودمان را مشخص کنیم، مبدأ و مقصد خودمان را بدانیم، آیا میخواهیم تغییر کنیم و در این مسیر درمانی حرکت داشته باشیم .در جلسات بارها بیان شده است .تغییر، یعنی آن کسی که بودیم، دیگر نباشیم. شرط تغییر، پذیرش است. پذیرش بیماری تفکر زائد افیونی

موضوع کارگاه آموزشی همسفران : وادی اول و تأثیرآن برمن

استاد: همسفر حریری

تاریخ: دوشنبه 1404/02/08

در ابتدا برای درک بهتر دستور جلسه به معنای واژگان می پردازیم.

تفکر: حرکتی است درونی و ذهنی، که توسط نیروی عقل صورت میگیرد.

ساختار: از نظر لغوی به معنای شکل، بنیاد و قالب است. ساختار بر مبنای اندیشه ما صورت میگیرد، به عبارتی نتیجه تفکرات ما میشود، ساختار.

امروز میخواهیم به این موضوع بپردازیم که چگونه میتوانیم به تفکرسالم برسیم؟

تفکرسالم، یعنی انتخاب بهترین راه

تفکرسالم، ساختارسالم و تفکر ناسالم، ساختارناسالم را به دنبال دارد. ساختار سالم مثل: درمان بیماری اعتیاد و ساختار ناسالم هم مانند تفکرات زائدافیونی که حسادت، کینه، نفرت و… را در برمیگیرد.

قسمت دوم تیتر وادی: «بدون تفکر آنچه هست رو به زوال میرود»؛ زوال به معنای نابودی می‌باشد. از این جمله چنین استنباط میشود که هر کجا در زندگیمان دچار مشکلات وهرج ومرج شدیم نشانه اش این است که تفکر درستی نداشته ایم و یا حتی بدون تفکر رفتار کرده ایم .

مهمترین نعمتی که خداوند به تمام انسانها داده، قدرت تفکر و تعقل و همچنین قدرت انتخاب واختیاراست. واین یعنی ما با تفکرات خودمان مسیر زندگیمان را درست انتخاب میکنیم یا غلط؛

وجود مسائل در زندگیمان و حضورمان در جلسات نشان دهنده این است که ازاین موهبت الهی درست استفاده نکرده ایم .

خواسته تمام خانواده های مصرف کننده در ابتدای ورود به جلسات این است که مصرف کننده دیگر مواد استفاده نکند و با فکر خودشان هم هزاران راه مختلف را رفته ولی هیچگاه به نتیجه درستی دست پیدا نکرده اند.

جلسات سروج به تمام ما این آموزش رامی دهد، که برای حل کردن مشکلات و مسائل نیاز به یک نقشه راه داریم که این نقشه باید یکسری ویژگی های داشته باشد تا بتوانیم به نتیجه مورد نظر برسیم.

۱ـ نقشه باید کاملاً دقیق و حساب شده باشد.

۲ـ عقلانی باشد، نه احساسی

۳ـ دارای هدف و انگیزه باشد.

۴ـ نقشه ای باشد قابل اجرا، و ما را به جلو سوق دهد؛ یعنی ،هر کس در حد توانایی خودش، با هر نوع فرهنگ که هست بیاید و آموزش بگیرد و در زندگی اش کاربردی کند.

بنابراین نقشه راه، همان بستر آموزشی جلسات سروج می باشد.

حالا نقش ماهمسفران دراین جا چیست؟

ما همسفران باید هدف خودمان را مشخص کنیم، مبدأ و مقصد خودمان را بدانیم، آیا میخواهیم تغییر کنیم و در این مسیر درمانی حرکت داشته باشیم .در جلسات بارها بیان شده است .تغییر، یعنی آن کسی که بودیم، دیگر نباشیم. شرط تغییر، پذیرش است. پذیرش بیماری تفکر زائد افیونی

اگر ما همسفران به این پذیرش برسیم و خواهان درمان تفکرات زائد افیونی خودمان باشیم، آن موقع میتوانیم در مسیر درمان حرکت کنیم.

جلسه گذشته، استاد راهنما در مورد ندانم گرایی، صحبت کردند. ندانم گرایی، یک ساختار منفی است که مانع تغییر و آموزش گرفتن در ما میشود و یکی از نشانه هایش قرارگرفتن در مثلث ادباراست: «۱ـ نمیتوانم ۲ـ نمی گذارند ۳ـ نمی شود» و نکته حائز اهمیت اینجاست که هرچقدر ما همسفران به پذیرش بیماری خودمان برسیم .ازآن ندانم گرایی فاصله گرفته ایم .

وادی اول به ما می آموزد، نگاه ما به مسائل و خودمان باید نگاهی واقع بینانه باشد. واقع بینانه نگاه کردن، یعنی آگاهانه دیدن، چندوجهی دیدن نه تک بعدی، آن موقع است که نگاهمان را از روی دیگران برمی داریم و دیگر انگشت اشاره مان به سمت دیگران نیست. بلکه سهم خودمان را در مسائل و مشکلات میدانیم، و متعهدانه درهر جایگاهی که قرار می‌گیریم، وظایف و مسئولیت هایمان را به درستی انجام میدهیم.و آن زمان است که با نوآوری و خلاقیت میتوانیم ساختاری جدید و محکم بسازیم.

چگونه ذهنمان را مدیریت کنیم؟

کار ذهن تولید فکراست. ما همسفران و خانواده های مصرف کننده ذهن آشفته وشلوغی داریم. چون مدام در گذشته سیر میکنیم ویا درآینده، و از زمان حال غافل هستیم .

وادی اول دراین مورد به ما آموزش میدهد به چه چیزی فکر کنیم و به چه چیزهایی فکرنکنیم، و مسائل و مشکلاتمان را اولویت بندی کنیم و برای خودمان یه برنامه ریزی داشته باشیم. آن موقع است که به مرور زمان میتوانیم از یک ذهن شلوغ خارج شده و به مدیریت ذهن نزدیک شویم.

حسن ختام جلسه امروز، حدیثی از حضرت علی (ع) که می فرمایند:

من تفکر أبصر، هرشخصی که تفکر کند، بصیرت پیدا می‌کند. بصیرت دراین جا منظور دیدن با چشم دل است. شخصی که اندیشه کند، میتواند حقایق را ببیند و راه درست را انتخاب کند.

منظور از جمله (درختان ایستاده می‌میرند)در وادی اول این است که ما انسانها باید سختی های مسیر را با دل و جان بپذیریم تا بتوانیم ساختارهای ناسالم خود را به ساختارهای سالم تبدیل کنیم.

شاعر بزرگ عطارچه زیبا سروده اند:

گرمرد رهی میان خون باید رفت

ازپای فتاده سرنگون باید رفت

تو پای به راه درنِه و هیچ مپرس

خود راه بگویدت که چون باید رفت

زمانی که ماسختی های مسیر را با دل و جان پذیرا باشیم، راه برای ما نمایان خواهد شد.

دوستانی که دراین زمینه مشارکت کردند:

همسفران: ابراهیمی ـ غفاری ـ محمدی ـ موسوی ۱ـ موسوی۲ـ اکبری ـ  قادری ـ تواناـ اسکندری ـ باقری ۱ـ باقری۲ـ مکری ـ خراسانی ـ