وقتی کسی نافرمانی می‌کند یا آموزش هایی که داده می شود را نمی‌پذیرد، یک تله‌ای برای خودش درست می‌کند که این تله مانع رشد و پیشرفتش می‌شود و پرده و حجاب کفر ایجاد شده و کافر می‌شود، حرفهای ناامیدکننده که در ذهن ما با ما حرف می‌زند، ناشی از همین تله است.

موضوع کارگاه آموزشی: نقش ایمان در درمان

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: چهارشنبه ۱/۶ /۱۴۰۴

سال نو که با نزول رحمت الهی آغاز شد را خدمت همه عزیزان تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم طاعات و عبادات همه شما مفید واقع شده باشد و از این فرصت استفاده بهینه را برده باشید.

ایمان به معنای باور و اعتقاد به چیزی است که معمولاً فراتر از درک عقلانی ما می‌باشد. ایمان در زمینه‌های دینی، مذهبی، اجتماعی، فردی و…  وجود دارد. در تمام ادیان ابراهیمی ایمان و عبادت وجود دارد ولی نوع عبادت‌ها متفاوت است. هنگامی که از روی ایمان در زمان و شرایط و محیطی عبادت می‌کنید احساس امنیت می‌کنید اینگونه ایمان خودش را نشان می‌دهد.

ایمان احساس عمیقی است که اگر درون ما رشد کند باعث تسلیم شدن ما در برابر فرمان‌ها می‌شود. چنانچه روی صحبت کلام الله به کسانی است که ایمان آورده اند: «ایها الذین آمنو؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید…»؛ متضاد ایمان کفر است و کفر یعنی پوشانندگی، کافر کسی است که واقعیت را می‌پوشاند و نمی خواهد حقیقت را بپذیرد.

ایمان، یک سفرِ شخصی است که می‌تواند تأثیر عمیقی بر زندگی فرد داشته باشد از جمله نظم در رفتارها، تصمیم گیری‌ها و ارتباطات اجتماعی و مراتب آن  در افراد می‌تواند متفاوت باشد.

حال می‌خواهیم بدانیم ایمان چگونه به وجود می‌آید؟

شاید دیده باشید که در مواجهه با یک نوع بیماری و مراجعه به پزشک، یک نفر با مصرف دارو بهبودی می یابد و فرد بیمار دیگر با همان داروها درمان نمی شود، این نشان می‌دهد که درصد ایمان آن فرد نسبت به پزشک بیشتر بوده است.

یک نوع ایمان، در خانواده شکل می‌گیرد که بر اساس دانسته‌های غلط ذهنی یا تجربیات شخصی به دور از هرگونه آموزش می‌باشد بنابراین رشدی در آن به وجود نمی‌آید.

نوع دیگر ایمان، بر اساس آموزش است که ایمان به درمان در جلسات سروج از این نوع می‌باشد.

نگاه جامعه در مورد بیماری اعتیاد این است که مواد نکشید و ترک کنید. کسانی که نسبت به این دیدگاه تعصب دارند، کفر بر آنها حاکم شده و ترس دارند، برای همین ایمان در آنها جایگاهی ندارد و نمی‌توانند آموزش بگیرند. بین کفر و ایمان همیشه جنگ است و انتخاب آن بستگی به خود شخص دارد.

ایمان می‌گوید: اولین قدم را برداشته‌ای، به جلسات آمده‌ای، الگوها را ببین با چه تخریب‌ها و مصرف‌هایی توانستند موفق شوند تو هم می‌توانی!

کفر که از ترس نشأت می‌گیرد می‌گوید: نه تو با آنها متفاوتی، مصرف تو با آنها فرق دارد و تو نمی توانی!

ایمان می‌گوید: برو آموزش ببین و تشویق می‌کند!

کفر می‌گوید: تو خراب می‌کنی، تو نمی‌توانی و توانایی‌اش را نداری!

زمانی که ایمان در درون ما ضعیف باشد، این افکار در تمام لحظات همراه ما می‌باشد، ایمان ضعیف مانند یک تار مو نازک است و با اندک کشیدنی می افتد، ولی وقتی آموزش بگیریم و ذره ذره به درک آموزش‌ها برسیم و کاربردی کنیم، این تار موها کنار هم ضخیم‌تر شده و مثل موی بافته شده، دیگر از جا کنده نمی شود و هیچ چیز نمی‌تواند روی آن اثر بگذارد.

وقتی کسی نافرمانی می‌کند یا آموزش هایی که داده می شود را نمی‌پذیرد، یک تله‌ای برای خودش درست می‌کند که این تله مانع رشد و پیشرفتش می‌شود و پرده و حجاب کفر ایجاد شده و کافر می‌شود، حرفهای ناامیدکننده که در ذهن ما با ما حرف می‌زند، ناشی از همین تله است.

سفر اولی‌ها در سفر درمانی به دلیل تغییر شرایط آب و هوایی و اختلاف سطح نباید مسافرت بروند، چون صددرصد روی اثرگذاری دارو تأثیر منفی دارد، وقتی ایمان ضعیف است، شخص با توجیه و نافرمانی اصرار می‌کند، درحالی که نمی داند این تله‌ای است که برای خود ایجاد می‌کند و او را از مسیر درمان خارج می‌کند. اینها کسانی هستند که هنوز نپذیرفته اند که بیمار هستند و درمانگر خود آنان هستند. اما زمانی که ایمان نقش پیدا می‌کند شخص می خواهد برای سلامتی خودش درمان شود.

در جزوه جهان‌بینی آمده، حس اولین نیروی به کارگیری قوه عقل است. امروز یاد می گیریم ایمان تنها نیرویی است که حس را به کار می‌اندازد؛ اگر ایمان داشته باشیم حس درمانی در ما جوانه می‌زند و زمانی که حس در ما بیدار شود رفتار، گفتار و کردار ما بر اساس عقل خواهد بود.

شهر وجودی یا بدن انسان می‌تواند مدینه فاضله باشد یا مدینه فاسقه؛ اگر ایمان و حس درمانی داشته باشیم، به سمت مدینه فاضله حرکت می‌کنیم ولی زمانی که می‌خواهیم سرلژیون، خانواده و… را دور بزنیم این نشان از رذیلت دارد و باعث می شود به جسم روح و تفکر خود آسیب بزنیم و روز به روز رذیلت را بیشتر در خود پرورش دهیم و آبیاری ‌کنیم.

به عنوان مثال؛ وقتی فردی وارد لژیون تازه واردین یا آماده سازی می‌شود و می‌خواهد به هر شکلی همه را دور بزند و پنهان کاری کند کفر بر او حاکم است و این‌ها تله است که برای خودش درست کرده است و با یک حرکت خودش را در لژیون‌های بعدی نشان خواهد داد.

یا همسفری که سال‌هاست به جلسات می‌آید ولی هنوز درگیر تفکرات زائد خودش هست و نپذیرفته که نمی‌تواند برای مصرف کننده یا مسافر خود کاری انجام دهد، کفر در او قوی‌تر و ایمان ضعیف است، بنابراین نمی‌تواند برای درمان خودش هم آموزش بگیرد.

مثلث درمان اعتیاد شامل سه ضلع الگو، فضای عقلانی، مدد الهی است: نقش ایمان در درمان از الگوها شروع می‌شود، الگو کسی است که مصرف کننده بوده ولی تحت آموزش‌های جلسات و رعایت پروتکل درمان به درمان رسیده است، زمانی که یک فرد مصرف کننده در یک فضای عقلانی الگوها را ببیند و بپذیرد که آنها توانسته‌اند پس من هم می‌توانم، ایمان آورده و این ایمان خود به خود باعث می‌شود از نیروی عقل خود نیز بهره ببرد و انتخاب درست داشته باشد و خواهان درمان اعتیاد و تغییر تفکرات افیونی و تفکرات زائد افیونی خود باشد، آن موقع مدد الهی نیز شامل حالش میشود و تمام هستی و کائنات حتی ریگ های خیابان او را یاری و به سمت درمان هدایت خواهند کرد.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: حمید- اسماعیل- احسان- سعید- حجت و همسفر بیژن

همسفران: نوروزی- غلامی