مشارکت یعنی همیاری کردن در تمام مسائل و زمینه های تفکر سروج، یا به عبارتی همیاری و همکاری در جهت اعتلای تفکر درمانی؛ و آن موقع است که می توانیم یک تازه وارد را جذب کنیم، که این یک هنر است، و “اولین هنر مشارکت، از خود گذشتن است”

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: قوانین مشارکت

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1403/12/6

موضوع امروز نکته خیلی خیلی ظریفی دارد که اکثر مواقع شاید ندانسته آن را رعایت نکردیم.

مشارکت در لغت یعنی: شریک بودن؛

مشارکت فقط کلامی نیست، بلکه می تواند به صورت های مختلفی باشد و یکی از اجزای شریک بودن مشارکت کلامی است، به همین علت به یک سفر دومی گفته می شود، ظاهر، نوع پوشش و آراسته بودن و هر رفتار و کردار او نوعی مشارکت است، چون در تفکر درمانی سروج شریک است و خواه ناخواه یک الگو برای فرد سفر اولی محسوب می شود.

مشارکت کلامی این است که من از دستور جلسه ای که بررسی شده و استاد آن را توضیح داده است، برداشت خود را بیان کنم یا اگر تجربه ای در همان راستا دارم عنوان کنم که برای دیگران مفید باشد و بتوانند از آن استفاده کنند؛ برداشت ما نشان دهنده این است که چقدر آن مطلب را درک کرده و در لحظه بودیم و به طور عمقی مطلب را متوجه شدیم، و زمانی بیان تجربه ما اثرگذار است که خودمان به درک مطلب رسیده باشیم وگرنه به صورت خاطره گویی مسائل و مشکلات خود را بازگو می کنیم.

همانطور که تجربه جلسات نشان داده یک مشارکت نادرست باعث دور شدن یک نفر از مسیر درمان شده، و بالعکس یک مشارکت سالم باعث جذب یک نفر شده است.

مشارکت چند وجه دارد؛ شاید یک جا من باید صحبت کنم و در جای دیگر یک فرد دیگر؛ مهم این است تاثیر گذار باشیم، چون همه ما تلاش می کنیم یک فرد سفر اولی به درمان برسد.

هر خدمتی که در جلسات داریم، نوعی مشارکت است، حتی دقت کردن در عکسی که می گیریم و در سایت گذاشته می شود، نوشتن دیدگاه و… همه مشارکت است و باید هر کدام از ما مسئولانه عمل کنیم.

از قوانین مشارکت این است که شراکت را یاد بگیریم، و زمانی شراکت الهی می شود که قبل از گرفتن حق خودم، حق دیگری را پرداخت کنم، پس حالا که در جلسات با تفکر سروج شریک می شویم چقدر حق آن را رعایت میکنیم؟ آیا فقط و فقط از منظر خودمان می بینیم؟ یا برای دیگران هم حقی لحاظ میکنیم؟

وقتی من با تفکر سروج شریک شدم و خدمتگزار هستم، باید طبق قوانین و اصول رفتار کنم و مشارکت داشته باشم، چه از نظر ظاهری و پوشش، مرتب و آراسته بودن، رفت و آمد منظم و سرساعت در جلسه حضور داشتن، و چه به صورت غیر مستقیم مثل بازدید روزانه از سایت و نوشتن دیدگاه و… تا روز به روز جلسات به رشد و ارتقاء برسد.

مشارکت یعنی همیاری کردن در تمام مسائل و زمینه های تفکر سروج، یا به عبارتی همیاری و همکاری در جهت اعتلای تفکر درمانی؛ و آن موقع است که می توانیم یک تازه وارد را جذب کنیم، که این یک هنر است، و “اولین هنر مشارکت، از خود گذشتن است”

مشارکت رهجویان در هنگام ساخته شدن این مکان نمونه بارزی از مشارکت الهی و از خود گذشتن بود و رابطه بین افراد در این جلسات که فاصله مقدس است یک نوع مشارکت است، چون فرد را نمی بینم بلکه تفکر را می بینم.

ارتباط بین مشارکت قدمی، درهمی و کلامی زمانی عینیت پیدا میکند که به صورت مثلث متساوی الاضلاع باشد، یعنی هر سه با هم به یک اندازه رشد کند و آنگاه باعث رشد و توسعه جلسات می شود. مشارکت کلامی فقط بیان کردن و صحبت کردن نیست بلکه من مسئول جذب یک تازه وارد هستم. تفکر درمانی سروج پازلی است که هر کدام از ما در آن نقشی داریم و تمام رفتار و کردار ما در آن اثر گذار است.

خدمت، تکلیف نیست، خدمت مسئولیت است؛ و من به عنوان سفر دومی خود بخود مسئول هستم و با عشق باید خدمت کنم، و ازهر لحاظ سعی کنم الگوی مناسبی باشم، و تفکر و دیدگاه خود را بر این بنا بگذارم که رهجو بوده، هستم و خواهم بود و خواهم مرد؛ و آن وقت است که مشارکت ما مشارکت خواهد بود و روز اول خود را هیچ وقت فراموش نمیکنیم. انشالله همه ما در مسیری برویم که تاثیر گذار باشیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: احسان- مختار- عباس(غ)- مهدی(ن)- میثم2- علی- میثم1-

همسفران: مکری- علیمحمدی