انسانی که به خودش ایمان دارد، در مشکلات و چالش ها خودش را نمی بازد، بلکه به عنوان یک فرصت از آن استفاده می کند. حتی در چالش ها احساس قدرت می کند زیرا در خود می بیند که می تواند از موانع عبور کند.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: خودباوری

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1403/11/29

در ابتدا تولد سه سالگی مسافر حسین و همسفر حریری و همچنین تولد سه سالگی مسافر ایرج و همسفر احمدی را به ایشان و کل جمعیت سروج تبریک عرض می کنیم.

باور یعنی ایمان، باور داشتن یعنی ایمان داشتن و ایمان داشتن یعنی در حوزه امنی قرار گرفتن به طوری که شخص همیشه احساس کند یک هاله ای او را حمایت می کند. ایمان از گذشته های خیلی دور بوده، هست و در آینده هم خواهد بود.

خودباوری چیست؟

خودباوری یعنی به خود ایمان داشتن. وقتی کسی به خودش ایمان دارد، ناخودآگاه یک احساس امنیتی می کند که باعث می شود از نگرانی و اضطراب دور باشد و اعتماد به نفس پیدا کند.

البته مرز باریکی بین منیت و خودباوری هست؛ و نباید منیت را با ایمان به خود اشتباه گرفت، چون منیت توهم است. هر جا انسان توهمش نسبت به خودش کمتر شد و از منیت و غرور گذشت، به خودباوری نزدیکتر می شود.

انسان خودباور، به نقاط قوت و ضعف خود و قابلیتها و تواناییهایی که دارد، آگاه است. گاهی مواقع انسانها وقتی موفقیت کسی را در حیطه ای می بینند، وارد آن حیطه می شوند تا آنها هم موفق شوند، ولی غافل از این هستند که موفقیت آن شخص به خاطر تواناییها و قابلیتهایش بوده نه صرفاً بودن در آن جایگاه، و ممکن است آن قابلیت در آن انسان دیگر نباشد. اگر کسی به این آگاه شود پله اول آگاه شدن به خود را بالا رفته است.

ویژگی های خودباوری

خودباوری امتیازی است که خود انسان به مرور زمان کسب می کند. می توان در یک خانواده ضعیف بود ولی با خودباوری خود را به مدارج بالای علمی و اجتماعی و مالی و حتی معنوی رساند و می توان در یک خانواده قوی بود ولی به خاطر عدم خودباوری، به قعر ظلمت افتاد و هیچ کس هم نمی تواند این خودباوری را به دیگری بدهد، مگر این که خود شخص بخواهد.

انسانی که به خودش ایمان دارد، در مشکلات و چالش ها خودش را نمی بازد، بلکه به عنوان یک فرصت از آن استفاده می کند. حتی در چالش ها احساس قدرت می کند زیرا در خود می بیند که می تواند از موانع عبور کند.

انسان خودباور به نقاط ضعف و قوت خود آگاه است و اهدافش را با آگاهی انتخاب می کند، یعنی هدفش را متناسب با داشته ها و تواناییهایش انتخاب می کند.

افراد خودباور، استقلال فکری دارند، یعنی دنبال ناجی نیستند که یکی به آنها یاد بدهد چه کار کنند، مشورت می کنند ولی خودشان تصمیم گیرنده هستند. برعکس انسانهایی که خودباوری ندارند، همیشه دیگران را مقصر می دانند.

افراد خودباور، تحمل شکست دارند. معمولاً شکست ها را فرصتی برای یادگیری می دانند و ناامید نمی شوند. این افراد در گفتگو، معامله، زندگی و… چون طمع نمی کنند، کمتر شکست می خورند و اگر هم بر اثر اتفاقات شکست بخورند، تحمل شکست را دارند و احساس باخت نمی کنند. از چالش های زندگی برای خود فرصت می سازند و اینگونه احساس قدرت می کنند، نمی توانم، نمی شود و نمی گذارند برای آنها معنا ندارد. پای سختیها می ایستند و با احساس قدرت می گویند من می توانم.

هدف گذاری انسان خودباور و کسی که به خودش ایمان دارد، بر مبنای برنامه ریزی و طرح ریزی درست است. به اندازه تواناییهایش برنامه ریزی می کند. مثلاً در جلسات، فقط به خاطر اینکه فلان شخص فلان خدمت را انجام داده من هم باید انجام دهم، خارج از برنامه ریزی است ولی می توان با یه برنامه ریزی منسجم و با کسب مهارت و بالا بردن تواناییها به مرور زمان در جایگاهی خدمت کرد.

یکی از بزرگترین ویژگی های انسان خودباور، ریسک پذیری اوست. چون ایمان دارد که می شود و نهایتاً وقتی به نتیجه نمی رسد، دوباره تلاش می کند.

انسان خودباور از کسی گله و شکایت ندارد، چون از کسی توقع و انتظار ندارد.

افراد خودباور، اندیشه مثبت دارند، هیچ وقت نمی توانند حس آلوده داشته باشند که کسی را قضاوت کنند، حسادت بورزند و… مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. این اندیشه مثبت داشتن باعث می شود همیشه به آینده امیدوار باشند.

کسانی که به خودباوری می رسند، همه جا را فرش نمی کنند که پایشان اذیت نشوند، خودشان کفش می پوشند.

از بچگی ما را متکی بارآوردند، برای ما تصمیم گرفتند و اینها باعث شد اعتماد به نفس ما روز به روز کمتر شود و خودباوری را کسب نکنیم. اما تلاش آموزشهای جلسات این است که اینها کم کم در ما پرورش پیدا کند. رسیدن به خودباوری سخت نیست، فقط کافی است به پذیرش آنچه هستیم، برسیم.

مبارزه مثل داغ شدن است، ولی خودباوری و ایمان داشتن پخته شدن است. هر داغی روزی سرد می شود، ولی هیچ پخته ای خام نمی شود.

موانعی که باعث می شود ما به خودباوری نرسیم:

• شخص گرایی و بت سازی از یک نفر
• مقایسه خود با دیگران
• ماندن در شکست های گذشته
• ترس از عدم موفقیت
• توقع و انتظار؛ از خانواده، از جامعه، از کار و …
• تحت فشار گذاشتن کسی که زور شخص به آن برسد

کسی که این رفتارها را دارد، مورد حمایت کسی واقع نمی شود و همین حمایت نشدن، باعث می شود درونشان بغض و ناراحتی به وجود بیاید. دیگران را مقصر می دانند، غافل از این که رفتار خودشان طوری است که کسی نمی تواند آنها را حمایت کند چون دیگران می بینند که این شخص همیشه دنبال حمایت شدن است.

برای تقویت خودباوری مهم است که فرد به روی نقاط قوت خود تمرکز کند و اهداف کوچکی که توسط خودش سرانجام گیرد تعیین و انتخاب کند و از اشتباهات گذشته یاد بگیرد.

امیدوارم همه بتوانیم به خودباوری برسیم، زیرا هرچه به خودباوری برسیم، سرمایه درونی ما بالاتر می رود. همه می توانیم موفق شویم در صورتی که نگاه ما بدون حس منفی و آلوده باشد و برای انسانها ارزش قائل باشیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: میثم1- حسین نریمانی- علیرضا1- حسن- محمدحسین- حسین کشانی- محمدنداف-

همسفران: باقری2- احمدی- نوروزی-