یک همسفر زمانی که با خودش دوست باشد، در هر جایگاهی قرار بگیرد و هر خدمتی انجام دهد، برایش حس و حال خوب و نشاط درمانی به دنبال دارد و با تمام وجود شاکر خداوند است. و از درمان شدن یک مسافر حتی اگر مسافر خودش هم نباشد خشنود می شود و این یعنی درک واژه همسفر

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: دوستانی یافتیم که یافت نمی‌شدند

استاد: همسفر حریری

تاریخ: دوشنبه ۲۹/۱۱/۱۴۰۳

دوست از نظر لغوی به معنای: یار، همدل، رفیق وهمراه می‌باشد. از دوستی یک نوع ارتباط (رابطه)است. رابطه ای مثبت، متقابل، اجتماعی و اکتسابی وانسان چون ذاتاً موجود اجتماعی است به رابطه دوستی نیازمند است.

یافتن، به معنای به دست آوردن و پیدا کردن می‌باشد.

امروز می‌خواهیم به این بپردازیم که چرا گفته میشود «دوستانی یافتیم که یافت نمی شدند» مگر ما چیزی را گم کرده ایم که باید آن را پیدا کنیم؟!!

همه ما قبل از ورود به جلسات دچار تفکرات زائد عمومی بودیم. و بعد هم با قرار گرفتن در کنار یک مصرف کننده دچار تفکری به نام تفکر زائد افیونی شدیم و به مرور صفاتی از جمله کینه، دروغ، حسادت و… را کسب کردیم و این نوع دیدگاه که خودمان آن را با استفاده از قدرت اختیار، انتخاب کرده بودیم، باعث شده بود روز به روز از خود واقعی مان و از دوستی با خودمان دورشویم، خود واقعی همان خودی است که خداوند خلق کرده و از روح خود در انسان دمیده و صفات زیبا و نیکوی خودش را در وجود او قرار داده است.

نشانه های دوست نبودن با خود عبارتند از:

نداشتن خواب درست و کافی، نداشتن تغذیه مناسب و اهمیت ندادن به جسم خود و انجام کارهایی خارج از توانایی مان

تجسس در کار دیگران و اظهارنظر در مورد هر موضوعی

ندیدن داشته‌هایمان و مدام دنبال نداشته‌ها بودن که این یعنی انسان شکرگزاری نیستم.

زمانی که ما نتوانیم با خودمان دوست باشیم نمی‌توانیم با دیگران و اطرافیانمان نیز ارتباط سالم و درستی داشته باشیم و به جای اینکه در کنار آنها باشیم مدام روبروی نها قرار می‌گیریم….

در واقع تمام ما خودمان را گم کرده بودیم و زمانی می‌توانیم به درک واژه دوستی برسیم که شناختی نسبت به خودمان پیدا کرده باشیم. پس باید برای شناخت خود و درونیاتمان حرکت کنیم.

یک همسفر زمانی که با خودش دوست باشد، در هر جایگاهی قرار بگیرد و هر خدمتی انجام دهد، برایش حس و حال خوب و نشاط درمانی به دنبال دارد و با تمام وجود شاکر خداوند است. و از درمان شدن یک مسافر حتی اگر مسافر خودش هم نباشد خشنود می شود و این یعنی درک واژه همسفر و کسی که برای تعالی اهداف جلسات تلاش می‌نماید.

دوستی یک سری آداب مخصوص به خود دارد:

رابطه دوستی باید حریمانه باشد نه صمیمانه؛ رابطه حریمانه بر پایه عقل و منطق و چارچوب خودش است و احساسات در آن دخیل نمی‌باشد و نتیجه اش رعایت فاصله مقدس است.

در هر جایگاه و شرایطی که قرار می‌گیریم، مهارت قدرت نه گفتن را کسب میکنیم. وقتی در موقعیتی که هستم تشخیص بدهم سکوت کنم یا سخن بگویم، عملی را انجام بدهم یا ندهم، یعنی من اولین مهارت نه گفتن را از خودم شروع می کنم.

موانع رسیدن به خود واقعی ودوست شدن با خودمان:

قرارگرفتن در مثلث ادبار (۱.نمیتوانم ۲نمیگذارند ۳نمیشود) و مثلث جهالت (۱ترس ۲منیت ۳ناامیدی) است که باعث عدم اعتماد به نفس در ما و همچنین قرارگرفتن درناامیدی است.

بنابراین برای دوست شدن با خودمان و یافتن خودمان نیاز به تلاش مداوم داریم، حرکتی به سمت جلو همراه با آموزش گرفتن و کاربردی کردن و امید داشتن.

به مرور زمان تغییراتمان تثبیت شده و تبدیل می شود که نتیجه اش حال خوب و ارزشمندی ومورد احترام قرارگرفتن درهر جایگاهی است و آنجاست که دوستانی پیدا میکنیم که در حس های مثبت با ما مشترک هستند و این یعنی ما در مسیرصراط مستقیم قرار داریم.

نوع تفکرات وحس ما در انتخاب دوست نقش بسزایی دارد. دوستی و حس یک ارتباط دو طرفه است و همانطور که در جزوه جهان بینی هم بیان شده ذراتی که دارای خواسته و حس مشترک هستند همدیگر را جذب می‌نمایند.

زمانی که ما از درون سلامت باشیم کسانی هم که در کنار ما قرار می‌گیرند از درون به سلامتی میرسند. چنانچه بارها بیان شده یک فرد آباد، در یک مخروبه هم که قرار بگیرد آنجا را آباد می‌کند.ولی اگر از درون ویران باشد، بهترین جا را هم تبدیل به یک ویرانه می‌کند و این جمله می‌تواند مصداق این دستور جلسه باشد.

زمانی که ما از درون با خودمان دوست باشیم در هر جایی که قرار می‌گیریم قوانین و حرمت‌ها را رعایت می‌کنیم و می‌توانیم اثرگذار مثبت باشیم. ولی زمانی که از درون حال خوبی نداشته باشیم و با خودمان دوست نباشیم از خودمان یک بت می‌سازیم و دائماً با دیگران در تنش هستیم.

دوستی با خودمان، نیاز به مراقبت دارد و این مراقبت با حضور مستمر در جلسات، با رعایت پروتکل درمان و با رعایت بند بند حرمت‌ها میسر می‌باشد که نتیجه‌اش این می‌شود که دوستانی را پیدا می‌کنیم که همجنس خود ما هستند.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: عدنانی- ابراهیمی ۲- غفاری- ملکی- زیلایی – اسکندری- مکری- باقری۲- حسین زاده- قادری- مزروعی- احمدی