شناختن این مسئولیتهاست که به من کمک می کند در قبال بزرگ شدن ظرف وجودی در خصوص این مسئولیتها تلاش کنم و قدم بردارم، پس به عنوان یک انسان و به عنوان یک مرد، آن چیزی که به عنوان مسئولیتهای خود شناختم خیلی مهم است.

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: ظرفیت و مسئولیت( قبله گم کردن)

استاد: مسافر سفر دوم علیرضا

تاریخ: شنبه 1403/09/10

همه ما که اینجا هستیم، در درجه اول انسان و بعد مرد هستیم. از گذشته توصیفات زیادی راجع به مرد می شده، جملاتی مثل اینکه با دیدن مرد باید مو بر تن همه سیخ شود، یا می گفتند وقتی دست به شانه مرد می زنند، باید خاک بلند شود یا مرد حاکم خانه است، یا حرف مرد یک کلام است، و این یکی از آسیب زاترین جملاتی بود که به ما یاد دادند. چون یک کلام بودن حرف، یعنی من در برابر تغییر مقاومت نشان می دهم و تغییر گریز و تغییرستیز هستم.

ما با همان دیدگاه از مرد، ازدواج کردیم و با همان دیدگاه که به عنوان مرد حق داریم هر کاری بکنیم، به سمت مصرف مواد رفتیم و اجازه اعتراض کردن و یا حتی ابزار ناراحتی با حرکات ملایم را به خانواده خود نمی دادیم چون این حق را برای خانواده قائل نمی شدیم و با همان دیدگاه وارد جلسات شدیم.

الان که به جلسات آمدیم، آیا مسئولیتهای مرتبط با یک مرد را به عنوان پسر یک خانواده، برادر، همسر یا پدر می شناسیم و قبول کردیم؟ به عنوان یک همسر به این رسیدم که به خاطر سر کار رفتن، نباید منت بر سر خانواده بگذاریم، چون این مسئولیت یک مرد است؟! به عنوان یک مرد، قبول کردم که یکی از وظایف بزرگم این است که سالم باشم و خانواده ام به وجود من افتخار کنند؟! همه سرماخورده یک زمستانیم، کم و زیاد دارد، شاید خانواده به روی ما نیاوردند، ولی هیچ وقت به وجود ما افتخار نمی کردند، و در جمع های اقوام و دوستان از عدم حضور ما بیشتر استقبال می کردند.

بنابراین حالا که اینجا آمدیم باید مسئولیتهای واقعی و صحیح خود را در قبال مرد بودن خود بدانیم. مرد کسی است که زندگی ارزشمندی داشته باشد و برای رسیدن به این ارزشمندی باید مسئولیتهای خود را درقبال پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر، فرزند و جامعه بشناسد.

شناختن این مسئولیتهاست که به من کمک می کند در قبال بزرگ شدن ظرف وجودی در خصوص این مسئولیتها تلاش کنم و قدم بردارم، پس به عنوان یک انسان، به عنوان یک مرد، آن چیزی که به عنوان مسئولیتهای خود شناختم خیلی مهم است. اگر هنوز این مسئولیتها را با کمک آموزشهای جلسات نشناخته باشم، یا اشتباه شناخته باشم، به عنوان یک مسافر وقتی از اینجا به خانه برمی گردم، از جلسه آمدن به عنوان یک اهرم فشار در قبال خانواده استفاده می کنم و این یعنی هیچ تغییری با زمان سوءمصرف ندارم.

آموزشهای جلسات سروج می تواند به ما یاد بدهد که مسئولیت خود را به عنوان یک عضو، از کوچکترین واحد جامعه که خانواده است، شروع کنیم و بعد در قبال جامعه و سپس در برابر تشکیلات سروج.

قرار نیست یک عمر دست خود را بلند کنیم و خود را معتاد معرفی کنیم. اینجا واژه «مسافر» به عنوان یک هدیه ارزشمند به من مصرف کننده داده می شود ولی چقدر مسئولیت خود را در قبال این کلمه مسافر درک می کنم؟ چقدر جایگاهی که الان به عنوان یک انسان، به عنوان یک مرد و به عنوان یک مسافر دارم را شناختم و مسئولیتهایش را درک می کنم؟

انسان مسئولیت هر کاری را می پذیرد با انجام و تکرار و تمرین در آن راستا، ظرفیت وجودی برایش حاصل می شود. ماها زمانی مسئولیت نئشه کردن خود را پذیرفتیم و کم کم با تکرار و تمرین مصرف کننده قهار شدیم، این ظرفیت در اثر مرور زمان به صورت یک طیف شکل گرفت. به خاطر اینکه مسئولیت حقیقی خود را از به دنیا آمدن نشناختیم، مسئولیتی را انتخاب کردیم که جزء مسئولیتهای ارزشمند نبود. پس شناخت مسئولیت و درک آن خیلی مهم و به صورت یک طیف است.

اگر بعد از آمدن به جلسات هنوز تعریف درستی از بیماری اعتیاد و درمان و رهجو بودن نداشته باشم، یک مسئولیتی را می پذیرم که متفاوت از مسئولیت مسافر بودن و رهجو بودن من است. قرار نیست همه چیز را اول کار به یکباره یاد بگیرم، ولی با کاربردی کردن هر آموزشی، هرچند کوچک، در این طیف قدم گذاشته ام و در صورت کاربردی نکردن، یک میلیمتر انحراف ایجاد کرده ام و هرچه جلوتر می روم این زاویه بزرگ و بزرگتر و مسیر منحرف تر می شود و اینجاست که قبله را گم می کنم. مگر اینکه یکی از آموزشها مرا بیدار کند و به مسیر اصلی برگردم. ولی اگر به خود نیایم و به مسیر برنگردم آن می شود که سالها می آیم و می روم و به نتیجه نمی رسم. این طور قبله را گم می کنیم. قبله درمان سر جای خودش است ولی ما هستیم که از آن منحرف می شویم.

عشق یعنی با تمام وجود خواستن یک چیزی، زمانی که عاشقانه مسئولیتهایم را بپذیرم، عاشق مسئولیت مسافر بودنم بشوم، عاشق این بشوم که قرار است انسان سالمی شوم کوچکترین تعدی از قوانین و حرمتها نمی کنم. چون عشقم است و اجازه نمی دهم کسی پا روی حریم آن بگذارد. چون قرار است انسان سالم بشوم، یک عنصر مؤثر در ارزشها که بتواند با اثرگذاری مثبت، همدردان را جذب کند، یک عضو ارزشمند، قابل اتکا، قابل احترام از دید خانواده و جامعه و یک انسان متعادل.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: یوسف- مجید1- عباس- داوود- مجید2- مهران- محسن- جعفر- علی- خلیل-