طبق فرموده استاد امین، زیاد دانستن مهم نیست، مهم این است که اگر آموزشی میگیریم درست عمل کنیم، نه اینکه سلیقه ای یا به دلخواه خودمان باشد، چون اگر علم زندگی را درست یاد بگیریم و درست عمل کنیم، دشمنان ما کمتر می شود، اما اگر درست یاد نگیریم، دشمن سازی میکنیم و حتی دیگران را دشمن می بینیم.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: دستاوردهای سفر به تهران

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1403/9/5

ابتدا تولد یک سالگی مسافر متین را خدمت ایشان و خانواده محترمشان و کل جمعیت سروج تبریک عرض میکنم. انشالله که در این مسیر سلامت و پایدار باشند.

سفر تهران یک گردش تیمی و یک سفر فرهنگی، آموزشی و تفریحی بود، که با همیاری عزیزان بخصوص کمیته تشریفات انجام شد. یکی از علتهایی که چند ساله این سفر را داریم، این است که تشکیلات خودمان را بسنجیم که چقدر همگن، همراه و همسو با هم هستیم، و خودش یک آزمایشی برای تشکیلات است، منهای اعضای آن؛ و اگر در این مسیر نقد هم شدیم اصلاً نباید بترسیم چون اینها وجود انسجام تشکیلات را نشان می دهد.

دومین دست آورد این سفر این است که ما چقدر تأثیر پذیر هستیم؟ وقتی یک تشکیلات بزرگتر از خودمان را می بینیم که سابقه و تعداد افراد آن بیشتر از ماست، یا مرشد و معلم اول و کاشف بیماری اعتیاد را می بینیم که تشکیلات به آن بزرگی را هدایت میکند و… چقدر می توانیم از اینها درس بگیریم؟ آیا اصلاً درس می گیریم یا فقط می رویم و می آییم ؟ آیا فقط احساسی بودن فضا من را می گیرد؟ یا اینکه عمیق تر نگاه میکنم؟

نکته جالب و مهمی که در این سفر بود و شاید کمتر به آن توجه کردیم یا اصلاً نکردیم، این بود که جناب مهندس در صحبتهای خود فرمودند: “آموزش بگیرید و خدمت کنید، تا باری از روی دوش جامعه بردارید.” و استاد امین فرمودند:” آموزش را درست بگیرید و درست انتقال دهید و…” که اگر دقت کنیم و عمیق تر نگاه کنیم، صحبتهای جناب مهندس دژاکام و استاد امین فقط یک حرف یا کلام نبود بلکه یک مدار کاملاً همسو بود و به نوعی استاد امین صحبتهای جناب مهندس را تکمیل کردند، با اینکه در دو مکان جدا ما این عزیزان را دیدار کردیم و استاد امین تازه به تهران رسیده بودند، واین یک درسی به ما می دهد که ما در تشکیلات چقدر همسو و هماهنگ هستیم؟

طبق فرموده استاد امین، زیاد دانستن مهم نیست، مهم این است که اگر آموزشی میگیریم درست عمل کنیم، نه اینکه سلیقه ای یا به دلخواه خودمان باشد، چون اگر علم زندگی را درست یاد بگیریم و درست عمل کنیم، دشمنان ما کمتر می شود، اما اگر درست یاد نگیریم، دشمن سازی میکنیم و حتی دیگران را دشمن می بینیم.

مهم ترین دستاورد دیگری که می توانیم از این سفر داشته باشیم، اینکه اگر نسبت به کسی عشق داریم، مطمئن باشیم هیچ وقت نسبت به او در هیچ شرایطی حس آلوده پیدا نمیکنیم؛ و اگر در ظاهر یکی را دوست داریم ولی حس آلوده داریم، عشق نیست، تنفر است که در قالب این حس آلوده می آید و می رود.

و یک نکته طلایی و شاخصی که امروز می توانم بگویم اینکه، اگر حس آلوده نسبت به کسی پیدا کردید، بدانید این عشق نیست. مصداق آن عشق بین مهندس دژاکام و استاد امین است منهای رابطه پدر و فرزندی، چنانچه مهندس صحبت میکند و استاد امین آن را تکمیل می کند.

ما در تشکیلات کنگره به وضوح عشق را بین افراد می بینیم و خود من هم به شخصه این را تجربه کردم، که شاید خیلی وقتها به دیدار جناب مهندس رفتم و ایشان نخواستند من را ببینند اما این موضوع نه تنها حس آلوده در من ایجاد نکرد حتی به اندازه سر سوزنی دنبال علت آن هم در ذهن خود نبودم، چون هر وقت ایشان را می بینم، پیوند عشق بین من و ایشان بیشتر و رشته محبت محکمتر می شود.

همیشه در جلسات ما گفته می شود در هر مشکلی یک هدیه وجود دارد. استاد امین هم در این باره فرمودند: بلد بودن آموزش با درک کردن خیلی متفاوت است. من وقتی به درک یک مطلب برسم خود بخود اجرا میکنم، وقتی فکر میکنیم، بلد هستیم یا آموزش گرفتیم، شاید کلید را داریم اما چون قفل های ما زنگ زده است نمی توانیم باز کنیم. و باید زنگ زدایی کنیم و برای زنگ زدایی باید درون خود را پاک کنیم و آموخته زدایی کنیم تا بتوانیم آموزشی که گرفتیم را درست و همه جا کاربردی کنیم.

بزرگترین دستاورد شخصی از این سفر به نظر من این است که هر کس هر چند بار که می تواند صحبتهای استاد امین را بخواند و بنویسد و به یک برداشت در مورد خودش برسد، نه در مورد دیگران؛ چون طبق فرموده جناب مهندس، ما تنها، با رفتار خود می توانیم آموزشها را اشاعه بدهیم نه اینکه برای بقیه کلاس درس بگذاریم، اما اگر خانواده هنوز نسبت به من همان دید قبل از جلسات را دارد یعنی یک چیزهایی یاد گرفتم، اما سوء استفاده میکنم و پشت آموزش پنهان شده ام.

در پایان با استناد از صحبتهای استاد امین، یاد بگیریم از خود بگذریم و ببخشیم، اگر از کسی آزرده شدیم از ته دل ببخشیم و عبور کنیم و این را از تشکیلات شروع کنیم و خودمان را هرس کنیم.

خدا را شکر سفر خوبی را طی کردیم، قطعاً نقص هم داشتیم که بعداً به آنها خواهیم پرداخت، تلاش ما این بود که تک تک افراد از این سفر بهره وری مناسبی داشته باشند. و امروز هر کدام از ما به درون خود برویم و ببینیم با این طرز تفکری که دارم، آیا باری از دوش جامعه و تشکیلات بر میدارم یا بالعکس باری را اضافه میکنم؟

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: محمد حسین- ابراهیم- علیرضا1- حسین (ک)- هادی- مختار- میثم2

همسفران: کشاورز- حریری- ابراهیمی- احمدی- باقری2- غلامی- غفاری- حیدری.