در مشغولیت، مالکیت می گیریم و خدمت را به خود نسبت می دهیم و هرچند خدمت می کنیم، کار انجام می دهیم و وقت می گذاریم، ولی هیچ احساس خوبی نداریم، زیرا از آن خدمت انرژی نمی گیریم، چون خدمتگزاری یعنی انرژی گرفتن نه انرژی دادن.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: مسئولیم یا مشغولیم

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1403/07/30

در جلسه قبلی ویژگی های یک خدمتگزار مطرح شد و امروز می خواهیم بررسی کنیم کسی که برای خدمتگزاری انتخاب می شود، چقدر احساس مسئولیت دارد و چقدر درگیر مشغولیت است؟

کسی که ویژگی های خدمتگزار که قبلاً ذکر شده را دارا باشد، یعنی جایی که امید نیست، امید بدهد، جایی که دروغ هست، راستی را ببرد، جایی که جنجال هست با رفتار و حضور و کردارش آرامش را ببرد و… خود به خود مطلوب خدمت می شود. ولی عده ای بدون در نظر گرفتن این ویژگی ها، فقط به دلیل سابقه حضور در جلسات، فقط می خواهند خدمتگزار باشند، طالب خدمتند و این در یک حرکت، یک صحبت، یک کردار خودش را نشان می دهد.

تمام ما می آییم و خدمتگزار هستیم بدون چشمداشت و بدون هیچ منافع مادی، فقط به خاطر فرهنگی که داشتیم و آموزش و تربیتی که دیدیم، خواستیم زکات رهایی را به کسانی که تازه وارد می شود، بدهیم و همیشه هم گفتیم آرزویمان این است هر کسی از این در وارد می شود، درمان شود و این آرزو را در قالب مسئول بودن در خدمتگزاری نشان میدهیم.

سعی می کنیم اشتباهاتمان کمتر و کمتر شود، زیرا انسان ممکن الخطاست، ولی اگر کسی یک اشتباه را چند بار تکرار کرد، و مجبور شد مرتب معذرت خواهی کند و بگوید ببخشید، بداند مسئولیت ندارد، فقط به آن کار مشغول است و اینها می تواند به درمان اعتیاد آسیب بزند و این خیلی مهم است که چقدر می توانیم با یک حرکت خیلی ریز یک برنامه ریزی و یک سازماندهی را به هم بریزیم.

سفردومی ها حتماً باید حرمتها و قوانین را رعایت کنند، زیرا پایداری در حرمتها ما را در درمان اعتیاد ماندگار می کند، نه اینکه فقط بیاییم و برویم.

در مشغولیت، شور است، آگاهی نیست ولی فکر می کنیم درست است. و اگر نقد شدیم، با اولین نقد، واکنش نشان می دهیم.

هرجا مشغولیت باشد، تأثیرگذاری مثبت نیست. دلیل اینکه گفته می شود در لژیونها به غیر از سرلژیون دو سه نفر دیگر هم کمکی باشند این است که اگر یک تازه وارد نتوانست با سرلژیون ارتباط برقرار کند، بتواند با آن نفر دوم یا سوم ارتباط برقرار کند، به شرط اینکه آن دو سه نفر مسئول باشند و با هم یک تیم همدل و همسو تشکیل دهند و آنجاست که تأثیرگذاری بیشتر می شود.

در مشغولیت، مالکیت می گیریم و خدمت را به خود نسبت می دهیم و هرچند خدمت می کنیم، کار انجام می دهیم و وقت می گذاریم، ولی هیچ احساس خوبی نداریم، زیرا از آن خدمت انرژی نمی گیریم، چون خدمتگزاری یعنی انرژی گرفتن نه انرژی دادن.

در مسئولیت مطمئن باشید انرژی خوبی خواهیم گرفت؛ همانگونه که در جشن های رهایی، همه خدمتگزاران حس خوبی دارند، پس بدون اینکه کسی به ما بگوید می توانیم از حس و حالی که داریم بفهمیم مسئول هستیم یا مشغول.

مسئولیت در همه زمینه های زندگی کاربرد دارد. وقتی اینجا مسئول بودن را یاد می گیریم، در زندگی شخصی خود هم مسئول می شویم، وقتی به زندگی مشغول باشیم، به جای انجام وظایفمان، سعی می کنیم خواسته خودمان را پیاده کنیم و این یعنی مسئول نیستیم. هرجا با تمام تلاش توانستیم کار را به نحو احسن انجام دهیم و احساس پاسخگویی داشته باشیم، مسئولیم.

یکی از مشغولیت هایی که در خدمتگزاری خودش را نشان می دهد، کم توجهی به پروسه خدمتی است که انجام می دهیم. بی توجهی، خودمحوری، من من کردن، مالکیت و… باعث می شود ظرفیت ما برای خدمتگزاری بالا نرود. چون خدمت برای کارایی شخص به او داده می شود نه برای مهم بودن، عزیز بودن و …

وقتی ما کاری را در خانواده، فامیل، دوست، محیط کار و…، انجام می دهیم که دیگران توانایی و ظرفیتش را ندارند، از ما بدشان می آید و کینه و نفرت ما را به دل می گیرند. چون ما ظرفیت آن کار را داریم و آنها ندارند و ظرفیت است که به ما مسئولیت می دهد.

مسئول آن نیست که کاری انجام دهد و نشان دهد مسئول است بلکه می تواند کاری را انجام ندهد و این ظرفیت بالایی می خواهد.

خدمتگزاران بدون هیچ چشمداشتی درمان را اشاعه می دهند، مشغولیت مانع اشاعه درمان است.

تغییر نگاه در ویژگی های یک خدمتگزار خیلی مهم است و انشاءاله همه بتوانیم عاشقانه و صادقانه اگر وقت می گذاریم، از منویات شخصی خود بگذریم چون هرچه از خود بگذریم، ظرفیتمان بیشتر می شود، هر جا مالکیت و منیت در کار آمد، ظرفیت کوچک و کوچک تر می شود و جایی خودش را نشان می دهد و آنجاست که خودمان به هم می ریزیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: علیرضا2- حسن- حسین ن- محمد- علیرضا1- میثم2- حسین ک-

همسفران: ابراهیمی- موسوی- خداییان- باقری- کشاورز-