کسی که شایستگی دارد، دیگر منیت ندارد، عادت ها را ندارد، و اگر بفهمد عادت هایش می تواند اشتباه باشد روی آنها فکر میکند و بدون زور زدن یا تقلا کردن می تواند ذره ذره آنها را کم رنگ کند. مثل درک بیماری اعتیاد که اگر بفهمیم و درک کنیم مسیر سفر برایمان راحت می شود ولی اگر درک نکردیم مدام درگیر هستیم.

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: شخصیت

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: شنبه 1403/7/14

موضوع امروز در ادامه یا یکی از پایه های دستور جلسه چهارشنبه “عمل سالم، عمل به ظاهر نیک” است.

شخصیت از تشخیص می آید، در واقع ما در تمام روز در ارتباط با دیگران مورد تشخیص آنها هستیم و دیگران هم در دید ما مورد تشخیص هستند. اما تشخیص دادن و تشخیص داده شدن چیست؟

همانطور که در حرمت ها خوانده می شود و از ابتدای این تشکیلات گفته ایم پوشش مناسب داشته باشید، چون جامعه در مورد معتاد یک تشخیص دیگری دارد، و به همین علت باید پوشش تمیز ومرتب و اداری باشد که وقتی در بیرون از اینجا در محل کار یا هر جایی ما را می بینند متوجه تغییر ما بشوند و در تشخیص آنها اثر گذار باشیم. چون هر کس را از شخصیت او می شناسند و شخصیت همان، اعمال، رفتار، و کردار ماست که باعث می شود دیگران چگونه مرا تشخیص بدهند.

یک تازه وارد وقتی به جلسات می آید و به او نکاتی گوشزد می شود می گوید من عادتم این است، یا روحیه من اینطور است و…در واقع تهی بودن شخصیت خود را با اینها بیان میکند؛ و بارها گفتیم “بزرگترین و مخرب ترین و مخوف ترین بیماری عادت است”.

برای هر چیزی می توان یک اندازه و مقدار و میزانی تعیین کرد مثل قد و وزن و… یا حتی شعر هم در ادبیات باید یک وزنی داشته باشد، اما هیچ کس حتی علما یا فلاسفه و… برای شخصیت انسان، اندازه و میزانی تعیین نکرده اند، و تنها عیار سنجش انسان شخصیت اوست، و ابعاد شخصیتی ما را خصوصیات و رفتار ما نشان می دهد.

شخصیت کسب کردنی است،یعنی منهای بحث ژنتیک بقیه قسمتهای شخصیت خود را کسب می کنیم، و آموزشهای تفکر سروج به ما یاد میدهد که تو می توانی ابعاد شخصیتی خود را تغییر بدهی، همانگونه که بقیه افراد و الگوها توانسته اند.

علت اینکه یک مصرف کننده خانواده را دور می زند و دروغ و توجیه می آورد، در واقع ابعاد تهی بودن شخصیت خودش را نشان می دهد. و روز به روز خودش را ضعیف میکند؛ پافشاری روی اخلاقی که می تواند ضد ارزشی باشد یا برای دیگران آزار دهنده باشد، روز به روز ابعاد شخصیتی خود ما را کوچکتر میکند، پس من زمانی می توانم به یک انسان سالم با عمل سالم تبدیل شوم که ابعاد شخصیت من به اندازه من باشد، نه بیشتر نه کمتر؛

اگر یک مثلث برای شخصیت در نظر بگیریم،سه ضلع آن شامل “شایستگی، امنیت، معصومیت” است؛ شخصیت، شایستگی انسان را نشان میدهد، و امنیت درونی یعنی من نگران هیچ کس و هیچ چیز نیستم چون کاری نمیکنم که نگران باشم، و این معصومیت من را نشان میدهد. و ما هیچ کدام اینها را نداشتیم چون نشنیده بودیم و نمی دانستیم، بنابراین یک باره نمی توانیم به همه اینها برسیم و با آموزشهاست که می توانیم کم کم به شخصیت سالم برسیم.

کسی که شایستگی دارد، دیگر منیت ندارد، عادت ها را ندارد، و اگر بفهمد عادت هایش می تواند اشتباه باشد روی آنها فکر میکند و بدون زور زدن یا تقلا کردن می تواند ذره ذره آنها را کم رنگ کند. مثل درک بیماری اعتیاد که اگر بفهمیم و درک کنیم مسیر سفر برایمان راحت می شود ولی اگر درک نکردیم مدام درگیر هستیم.

وقتی به یک تازه وارد گفته می شود تا چند جلسه مهمان محسوب می شود به این خاطر است که به درک بیماری اعتیاد برسد، نه اینکه ما به او القا کنیم، چون درک کردن درونی است، اما القا سطحی است، اگر درک کرد دیگر هیچ چیز منفی روی او اثر نمی گذارد.و با کوچکترین مشکل سریع به زمین نمی خورد و از منطق خارج نمی شود.

معیار و سنجش شخصیت من به اندازه ای است که من در مواجهه با مشکل از منطق خارج نشوم. و فرقی ندارد چه جایگاه و منصبی داشته باشم و یا میزان تحصیلاتم چقدر باشد. وقتی من شایستگی نداشته باشم و با کوچکترین مشکل از منطق خارج شوم بی لیاقتی خودم را نشان میدهم،

“معصومیت یکی از شاخص های شخصیت است یعنی از گناه دور بودن” ولی وقتی من از منطق خارج می شوم احساس گناه میکنم، یعنی خودم را گناهکار می بینیم، اینجاست که تضاد خودش را نشان می دهد و ابعاد شخصیتی من معلوم می شود. و یا در خیلی از مشاجرات به خصوص خانواده دنبال این هستیم که نبازیم در صورتی که حفظ رابطه مهم است.

تمام تلاش آموزشهای تفکر سروج این است که اینها را یاد بگیریم و کم کم به یک شخصیت سالم برسیم و فقط دنبال قطع مواد نباشیم، تا یک نیروی انسانی برای خود و تشکیلات باشیم،همانطور که شعار جلسات ما “تغییر نگاه ما مبدا تحول ماست” من اگر این را متوجه شوم هیچ وقت دنبال عادت های خودم نیستم. اگر به جلسه می آیم ولی هنوز می گویم عادتم این است بدانم آموزشها را درست نگرفتم و هیچ وقت به شایستگی و امنیت و معصومیت نخواهم رسید.

کینه، نفرت، بدبینی، حسادت و… از درون ما را تهی میکند و احساس امنیت را از ما می گیرد. در جلسات، حرمت ها و قوانین در واقع برای این است که ما شخصیت درمانی پیدا کنیم و قالب شخصیتی خودمان را بدست بیاوریم.

ما در اندازه مشکلات نمی توانیم دخالت کنیم ولی هر مشکلی ما را از منطق خارج کرد و به پرخاشگری سوق داد بدانیم ابعاد شخصیتی ما کوچک است. و با آموزشهاست که می توانیم ابعاد شخصیتی خود را بزرگ کنیم و بزرگتر از مشکلات شویم.

“زیباترین جمله از حضرت علی (ع) در این باره داریم که می فرمایند: مواظب افکارت باش که گفتارت می شود، مواظب گفتارت باش که رفتارت می شود، مواظب رفتارت باش که عادتت می شود، مواظب عادتهای خود باش که شخصیتت می شود، و مواظب شخصیتت باش که سرنوشتت می شود”.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: محمد حسین- مهدی- مجید- اسماعیل- مسعود1- ابراهیم- عباس- جواد- حسن