تشویق عاملی است برای رشد؛ کسی که حرمتها را رعایت نمی کند، باید به او تذکر داده شود، اگر شخص مقابل تذکر دید، و روی عیب و نقص خود فکر کرد و آن را برطرف کرد، برایش می شود تشویق و باعث رشدش می شود
موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: تشویق و تأثیر آن در خدمت
استاد: جناب آقای مفتون
تاریخ: دوشنبه 1403/06/05
ارتباطات انسان از خانواده شروع شده و در بیرون در محیط کار، تشکیلات و… ادامه می یابد. چون انسان یک موجود اجتماعی است و نیاز دارد با دیگران رابطه اجتماعی داشته باشد و در غیر این صورت منزوی شده و دچار بیماری می شود.
همه ما گرانبهاترین سرمایه زندگی که وقت است را گذاشتیم و اینجا هستیم تا آموزش بگیریم برای خدمت کردن، تا در خدمت کردن قصور و اشتباهی پیش نیاید و تفکر درمانی متضرر نشود و همه در این قضیه مشترکیم.
پیرو دستور جلسه قبلی که دید نظارتی بود، امروز می خواهیم بررسی کنیم با چه دیدی داریم به زندگی و تشویق، نگاه می کنیم و مسائل را می فهمیم یا درک می کنیم.
تشویق در خدمت در تشکیلات سروج، چیست؟
در تشکیلات ما و کنگره، تشویق، تأیید و تمجید از کسی نیست، تشویق چیزی است که باعث رشد و ارتقاء فرد شود. و این می تواند نقد و تذکر باشد، چون در نقد و تذکر است که انسان رشد می کند.
پس هر جا کسی از نقد و تذکر ناراحت شد و به هم ریخت بداند خدمتگزار خوبی نیست. هرچند می آید و وقت می گذارد. چون خودش را نسبت به تفکر درمانی و خدمت کردن ارجح تر می داند و فکر می کند سقفش پر شده و کسی اجازه تذکر دادن به او را ندارد.
فرهنگ ما اکثراً به این سمت است که تشویق را تعریف کردن از شخص می دانیم و هرجا تعریف نکردیم، فرو می ریزد و این مانع رشدش می شود. در خدمت هم به همین گونه است؛ اگر بعد از خدمتی مثل استادی یا مجری گری و … شخص منتظر تأیید شدن باشند، یعنی دارای همین روحیه است.
نوع تشویق ها می تواند متفاوت باشد. اگر تنبیه روی کسی اثر مثبت بگذارد، نوعی تشویق است. مثلاً وقتی کودکی را از خطر دفع می کنیم، هرچند با حالت دعوا و صدای بلند است ولی باعث می شود آن کودک یاد بگیرد که سمت آن شیء خطرناک نرود.
حقیقت تشویق این است که کسی مورد نقد و تذکر واقع شود. در برابر این نقد، اگر شخص روحیه خدمتگزاری داشته باشد، روی نقدی که به او شده، فکر می کند و ایراد و ضعف خود را برطرف می کند، چون می داند باعث رشدش می شود. پس اگر در برابر تذکر دیگران، در مورد آن فکر کردیم، زود قضاوت نکردیم، سریع واکنش نشان ندادیم، مطمئن باشید آن برای ما تشویق است. ولی هر جا در هر تذکر و نقدی، سریعاً واکنش نشان دادیم و یا ناراحت شدیم، بیانگر این است که در این حیطه نمی خواهیم رشد کنیم، چون برای خودمان سقف تعیین کرده ایم و وظیفه تفکر سروج این است که هوشیار باشد و در این موارد طوری رفتار کند که طرف نه به خودش و نه به تفکر درمانی ضربه نزند، چون خواه ناخواه می زند
تعریف و تمجید هیچ گاه باعث رشد نمی شود. خیلی مواقع در برابر نقد و تذکر کار خودمان را تأیید و توجیه می کنیم و اینجاست که سقوط می کنیم.
زمانی می توانیم از خیلی از جاهای زندگی به نحو احسن استفاده کنیم که بلد باشیم چطور زندگی کنیم. خیلی ها تلاش می کنند که ماشین و خانه خود را بهتر و بزرگتر کنند، ولی به نظر من کسی که بتواند و بلد باشد از همان ماشین مدل پایین و خانه کوچک، یا همان فرش و مبلمان خوب استفاده کند و از آن لذت ببرد ، زندگی خوبی دارد.
تشویق آن است که هر جا از ما تعریف کردند، خود را زیرسؤال ببریم. نه اینکه ظاهرسازی کنیم، بلکه حقیقتاً به درون خود برویم و اشکالات کار خود را بررسی کنیم. بارها گفته شده انسان از حقیقت زاده شده و حقش است حقیقت را بداند و خیلی ها با حقیقت و دانستن آن مشکل دارند و به هم می ریزند، زیرا یک سری عادات و اعتقادات با آنها عجین شده و به همین دلیل است که گفته می شود «حرف حق، تلخ است».
تشویق عاملی است برای رشد؛ کسی که حرمتها را رعایت نمی کند، باید به او تذکر داده شود، اگر شخص مقابل تذکر دید، و روی عیب و نقص خود فکر کرد و آن را برطرف کرد، برایش می شود تشویق و باعث رشدش می شود و رشد آن این است که دیگر آن اشتباه را تکرار نمی کند. پس تشویق را من گوینده تعیین نمی کنم، شنونده است که آن تذکر را تشویق می بیند یا تنبیه.
یک قهرمان وقتی در مسابقات ورزشی مدال می گیرد، تشویقش می کنند، آن تشویق حاصل زحماتی است که کشیده و این باعث می شود ترغیب شود سال دیگر هم به سکو برود ولی خیلی ها یک بار روی سکو می روند چون سقفشان با همان یک بار پر می شود و دیگر پیشرفت نخواهند کرد.
پس خود را مطلق و کامل ندانیم احتمال دارد چیزی را نفهمیم، پس قضاوت نکنیم، تئوری ندهیم، این می شود عامل رشد. این باعث می شود بتوانیم پایدار باشیم. یعنی تفکر پایدار باشد. بارها گفته شده ما دنبال آمار نیستیم، دنبال آثار هستیم. اینکه چگونه می توانیم اثر بگذاریم، مهم است. وقتی به نقدها توجه کنیم، نقدها را بشنویم، کمتر اشتباه می کنیم و باعث جذب افراد به سمت درمان می شویم، در غیر این صورت به تفکر سروج و به اندیشه درمان ضربه می خورد. اگر خدمت را انتخاب کردیم خواه ناخواه مسئولیم، موظفیم و مکلفیم. زمانی به موظف بودن و مکلف بودن می رسیم که از خود بگذریم و این خیلی مهم است.
دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:
مسافران: میثم2- علیرضا2- احسان- هادی- رحمت-
همسفران: ابراهیمی-
سپاس از استاد 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
با نگاهی متفاوت مسئله تشویق را بیان فرمودند⚘..برداشت؛.در تفکر سروج زمانی که به من تذکرو نقدی میشودممکن است اول ناراحت شوم..ولی به مرور وبانظارتی که روی خودم دارم متوجه اشتباهم میشوم و شوقی که نصیبم میشودازین دستاورد همان تشویق است.و گاهی فقط دنبال تایید و دیده شدن هستم در درون خودم به هم میریزم و این حال خرابم شاید تنبیهی است برای خودم
باسلام و درود فراوان خدمت همه بزرگواران
خداقوت
و باز آموزشی جدید و متفاوت از هر آنچه تفکرات زائدی که تا این لحظه داشتم و الان ذره ذره ، نقطه به نقطه در حال شناخت و تغییر آن به سختی هستم .
یک عمر تشویق از نوع تعریف و تمجید بدون رشد ویا حتی متوقف کردن و سقوط ولی الان نقد و تذکر که درد دارد ولی از دلش وقتی با گوش جان باشد باعث رشد می‌شود و گوش کردن بیشتر
چقدر این آموزش الهی سروج ارزشمند است انشاالله که بتوانم دینم را با عملکرد سالم ادا کنم
بسیار از استاد راهنمای بزرگوارم سپاسگزارم متشکرم از کمیته آموزش و تیم ارزشمند سایت
در پناه حق باشید ♥️🌹
باسلام وتشکرازاستاد وهمه خدمتگزاران سروج
نقد وتذکر باعث پیشرفت ورشد من است واگر به آن توجه کنم وبپذیرم ،آن اشتباه را دیگر تکرار نمیکنم.
باسلام وتشکرفراوان ازاستادگرامی…قبل ازجلسات تذکرونقدرانوعی ایراد میدیدم وفکرمیکردم خیلی بدوزشت است برای من که کسی ازمن ایرادبگیردبرای همین همیشه ازانتقادشدن ناراحت میشدم انتقادپذیری راازجلسات یادگرفتم وفهمیدم ودرک کردم که نقدوتذکرباعث رشدمن می‌شود باتشکر
با عرض سلام نقد شدن باعث رشد من است در صورت اینکه من به پذیرش رسیده باشم وبدانم هر کسی ممکن است اشتباه کند ولی خودش متوجه اشتباه خودش نباشد پس نقدرا با دید منت می پذیرم تا به سازندگی برسم ممنون از استاد گرامی
دریافتم آنچه مرا به سمت پالایش و تصفیه سوق می‌دهد، یعنی تشویق.
گاهی ریشه کن کردن رذائل ، همان سکوی پرتابی است که به سمت رشد و تعالی، نیازمندم.
مهم جستجو و کند و کاو آن است.
تشکر و قدردانی فراوان از استاد، بابت تفسیر عالمانه این موضوع و تیم پرتلاش و قدرتمند سایت سروج.
باسلام و تشکر از استاد و تمامی خدمتگزاران تفکر درمانی سروج
هر کجا در جلسه به من تذکری داده شد و پذیرفتم باعث رشد و هر کجا ناراحت شدم باعث سقوطم شد
نقد ها و پذیرش آنها باعث شد جهانبینی من تغییر کند و خود به نشاط برسم
با تشکر🙏🙏
باعرض سلام ودورودوتشکر از استاد راهنما،همیشه براین باور بودم که تشویق باعث رشد وپیشرفت من است ولی با این آموزش متوجه شدم این نقد وتذکر است که من رابه درون خودم می‌برد تا ریشه آن نقد را بشناسم وبا جان ودل بپذیرم ودر رفتارم تغییر ایجاد کنم ودیگر نسبت به انتقادحس بدی نداشته باشم،ممنون وسپاس از تفکر ناب سروج که زمینه درک صحیح ودقیقتری نسبت به مسائل پیرامون را در من ایجاد می کند.پایدار باشید🙏🙏🙏