اگر شرایط پیرامون خود را بسنجیم و به این رشد برسیم که مسائل زندگی را یک گذرگاه ببینیم، به جای ناامیدی، خستگی و دنبال ناجی بودن، ریشه آن را پیدا کرده و درصدد حل آن برمی آییم.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: چگونه از گذرگاه های سخت عبور کنیم؟

استاد: همسفر ابراهیمی

تاریخ: دوشنبه 1403/05/29

کلید واژه های دستور جلسه امروز « گذرگاه و سخت» است.

دنیا و زندگی محل گذر است و در واقع گذرگاه ما همین زندگی کردن ماست. هر کدام از ما در زندگی طبق چارچوبی فکر داریم و رفتار می کنیم و در این چارچوب یک سری نقش ها بر عهده ما قرار می گیرد. گاهی اوقات در ایفای این نقش ها، سختی ها و مسائلی پیش می آید که فشاری بر ما وارد می کند، یعنی در حین عبور از گذرگاه، متحمل یک سری فشارها و سختی هایی می شویم که باید آنها را بگذرانیم و آنجاست که معنی گذرگاه سخت عینیت می یابد.

تا قبل از آشنایی با جلسات چون آموزش ندیده بودیم، در رویارویی با این گذرگاه های سخت، خسته و کلافه شده و به ناامیدی می رسیدیم. دیگران را مقصر می دانستیم و همه اینها باعث می شد متوجه نشویم که در یکی از گذرگاه های زندگی قرار داریم و باید آن را مدیریت کنیم تا بتوانیم از آن عبور کنیم.

در زندگی تک تک ما این گذرگاه ها بوده و حتی گاهی متوجه عبور از آنها نبوده ایم، مثلاً هیچ گاه متوجه نبودیم که از دوران کودکی گذر کرده و وارد دوران نوجوانی و سن بلوغ شده ایم، اما وقتی در گذر از زندگی به جایی رسیدیم که با یک مصرف کننده مواجه شدیم، آن را سخت دیدیم، در برابر آن واکنش نشان دادیم و گفتیم چرا این مشکل به وجود آمده و… در صورتی که ما قبلاً هم گذرگاه سخت داشتیم ولی آن را روال زندگی می دانستیم و برای همین برایمان سخت نبود.

با ورود به جلسات و ورود به لژیون تازه واردین اولین نکته ای که آموزش داده می شود، خوب گوش دادن، تفکر و صبر کردن است. البته همسفرانی هستند که فقط به دنبال این هستند که چگونه مشکل اعتیاد را حل کنند و از آموزشها غافل می مانند، در صورتی که تک تک این آموزشها به ما یاد می دهد چگونه از این گذرگاه سخت عبور کنیم چون این آموزشها بر پایه علم و تجربه بوده و راهنمایان این گذرگاه ها را گذرانده اند و تشخیص می دهند که ما باید الان سکوت کنیم و فقط به رفتار و حرکات و برخوردهای خود فکر کنیم و کاری به مصرف کننده نداشته باشیم.

اگر بخواهیم با باورها و تفکرات نادرست قبلی، کینه، حسادت، احساسی شدن و… از گذرگاه عبور کنیم، در تنگنا قرار گرفته و زخمی می شویم. این به خاطر این است که هنوز تفکر ما شکل نگرفته و به تفکر سالم تبدیل نشده و مهمتر از آن اینکه هنوز به این پذیرش نرسیدیم که الان این گذرگاه برای من اتفاق افتاده و من باید آن را حل کنم.

زمانی که خودِ من با مسأله اعتیاد روبه رو شدم، خیلی آسیب دیدم چون فکر می کردم من باید آن را حل کنم، این را یک گذرگاه ندیدم که باید از آن بگذرم، دنبال راه حل باشم و بدانم نقش من چقدر است و چه کاری از دست من برمی آید، فقط خودم را مقصر می دانستم و چرا چرا می کردم. پس مهمترین نکته به خصوص برای یک تازه وارد که به جلسات می آید این است که بپذیرد گذرگاه برای او بوده، هست و خواهد بود. چون ما در حال زندگی کردن هستیم. همچنین برای یک مصرف کننده هم این گذرگاه است، و او باید برای خودش فکر کند.

مهمترین نکته در عبور از این گذرگاهی که الان برای ما اتفاق افتاده کنده شدن و جدا شدن از افکار زائد است. اینکه خیلی از مسائل ما حل نمی شود و نمی توانیم گذرگاه ها را پشت سر بگذاریم به خاطر این است که تفکر ما درست نشده و هنوز مثل قبل فکر می کنیم، و تا زمانی که اینها را متوجه نشویم، هیچ اتفاقی برای ما نمی افتد.

اگر سهم خود را در مشکلی که پیش آمده ندانیم، با نوع تفکر اشتباه خود آن مشکل را به معضل رسانده و به یک گذرگاه خیلی سخت تبدیل می کنیم و کار به جاهای باریک می رسد. ولی اگر شرایط پیرامون خود را بسنجیم و به این رشد برسیم که مسائل زندگی را یک گذرگاه ببینیم، به جای ناامیدی، خستگی و دنبال ناجی بودن، ریشه آن را پیدا کرده و درصدد حل آن برمی آییم.

مثلاً در مورد گذرگاه اعتیاد، ما نمی دانیم دلیل مصرف و ادامه مصرف برای مصرف کننده چقدر به ما ربط دارد و چقدر ما در آن دخیل بودیم، شاید ما رفتارهای نادرستی داشتیم و شاید هم واقعاً انتخاب خودش بوده، اما به عنوان یک مادر، همسر و همسفر نباید بر این مبنا که چون وارد زندگی شدیم که در آن مصرف کننده هست بنشینیم و دست روی دست بگذاریم تا بقیه زندگی هم به سختی بگذرد، بلکه دنبال چاره جویی می رویم تا ببینیم چه کاری از دست ما برمی آید.

پس این ماهستیم که باید تشخیص دهیم چه مشکلی بر سر راه من است و این گذرگاه چقدر سخت است و من چطور می توانم از این گذرگاه عبور کنم.

ممکن است در زندگی هر کدام از ما یک سری گذرگاه هایی بوده که از آنها عبور کردیم و از یک سری دیگر هنوز نتوانسته ایم عبور کنیم. ولی نکته مهم این است که ما هر بار که به سلامت از گذرگاهی عبور کردیم، هرچند برای ما فشار داشت، ولی باعث رشد ما شد. رشد واقعی زمانی اتفاق میافتد که بتوانیم گذرگاه ها را تشخیص دهیم از آنها عبور کنیم و وقتی قدرت حل پیدا کردیم، به مرور اعتماد به نفس و عزت نفس ما بالاتر می رود و به زندگی امیدوارتر می شویم. خیلی از همسفرانی که سالهاست حتی با وجود حل شدن مشکل اعتیاد در زندگی شان جلسات را پیگیری می کنند برای این است که می دانند گذرگاه ها جزء لاینفک زندگی است. هر مسئله ای که حل شده، انرژی به آنها داده و باعث رشد آنها شده و نوع نگاه و نوع برخورد نسبت به جامعه و اطرافیان در آنها تغیری کرده و تقویت شده است.

این اتفاق نمی افتد مگر اینکه تفکرات خود را بشناسیم، احساسی تصمیم نگیریم، سریع از کوره در نرویم و تشخیص دهیم گذرگاهی است که در حد توان باید آن را حل کنیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: ابراهیمی2- عدنانی- بیگدلی- توانا- حریری- حسین زاده- مکری- ملکی- زیلایی- اسماعیلی- احمدی- موسوی1-