وادی اول به ما می آموزد با تفکر ساختارها آغاز می گردد. اما تفکری که در هوشیاری باشد نه در غفلت. خیلی ها تلاش می کنند ولی نمی توانند فکر کنند، زیرا تفکر در شرایط هوشیاری باید باشد . در غفلت هیچ ساختاری ساخته نمی شود و اگر هم ساخته شود، ساختار منفی است و می تواند مضر و مخرب باشد

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: کیفیت اندیشه

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1403/05/15

در ابتدا تولد هفت سالگی مسافر میثم را به ایشان و کل جمعیت سروج و خدمتگزاران تبریک عرض می نمایم.

کیفیت اندیشه، چگونگی تفکر است. کیفیت به طرز نگاه ما، طرز برداشت ما و طرز ادراک ما کمک می کند. اگر کیفیت را یک طیف در نظر بگیریم، در غفلت، اندیشه ما در پایین ترین حد از کیفیت و در هوشیاری بالاترین حد کیفیت را داراست.

وقتی در جایگاهی قرار می گیریم، در آن جایگاه هم می توانیم غفلت داشته باشیم و هم هوشیاری؛ هر کدام از ما سفر دومی ها جایگاه خدمتگزار بودن داریم، از نگهبان نظم گرفته تا کسی که نوشتارها را می خواند. پس باید حریم ها را رعایت کنیم چون اگر اندیشه و کیفیت آن را رعایت نکنیم می تواند برای تشکیلات مخرب باشد. مثلاً پیشکسوت سفر دومی نوشتار سفر اول را می خواند که جایگاه قرائت آن نوشتار زیر سوال نرود.

در چه زمانی می توانم کیفیت اندیشه خود را عیارسنجی کنم و بدانم کاری را در غفلت انجام دادم یا در هوشیاری؟

آنچه را در هوشیاری انجام میدهیم همیشه مؤثر، ماندگار، تأثیرگذار، مثبت و رو به تعالی است، ولی اگر در غفلت باشیم و فکری به ذهن رسیده و آن انجام شود، بر انتخاب و عقل ما اثر می گذارد و می تواند در زندگی آینده تأثیرگذار و مؤثر باشد.

چرا کیفیت اندیشه در غفلت پایین می آید؟

وقتی در غفلت هستیم، در پایین ترین حد اندیشه قرار داریم. اینکه بعضی مواقع بدبین می شویم یا نگاهمان آلوده می شود و … به خاطر این است که در غفلت داریم تفکر می کنیم و اندیشه ما در غفلت است. ولی اگر به هوشیاری برسیم، اندیشه ما می تواند سازنده، کارساز و مؤثر باشد و دیگر نیاز به توضیح برای کاری که انجام داده ندارد و همچنین مجبور به عذرخواهی نمی شود. هر جا عذرخواهی زیاد شد، بدانیم غفلت زیاد تبدیل به گفتار و رفتار ما شده است.

وادی اول به ما می آموزد با تفکر ساختارها آغاز می گردد. اما تفکری که در هوشیاری باشد نه در غفلت. خیلی ها تلاش می کنند ولی نمی توانند فکر کنند، زیرا تفکر در شرایط هوشیاری باید باشد . در غفلت هیچ ساختاری ساخته نمی شود و اگر هم ساخته شود، ساختار منفی است و می تواند مضر و مخرب باشد و تأثیر منفی داشته باشد هم برای خودمان و هم برای اطرافیان در جلسه و در بیرون.

مثلاً در امر ازدواج بعضی افرادی که احساسی می شوند و عشق و عاشقی را بهانه می کنند، از روی غفلت زود تصمیم می گیرند و نتیجه اش خوشایند نیست. در صورتی که از روی هوشیاری تصمیم برای ازدواج گرفتن این است که اول مأنوس بودن با طرف مقابل را در نظر بگیریم و بدانیم بین زن و مرد باید الفت باشد. انس است که بعد تبدیل به عشق می شود. ولی اگر همان اول عاشق شدیم، سرپایینی می رویم و چه بسا به جدایی بینجامد.

غفلت و هوشیاری در تمام زمانها و لحظه ها می تواند با ما همراه باشد. غفلت در خدمت گزار بودن داوطلب خدمت بودن را به همراه دارد که خوب نیست، ولی در هوشیاری مطلوب خدمت می شویم که خوب است.

وقتی در هوشیاری تصمیم بگیریم و اندیشه و تفکر کنیم، هیچ وقت اثر سوء نمی گذارد چه در محیط خانواده، چه محل کار و چه در جلسات و… . ولی در غفلت، حتی اگر نخواهیم، اثر سوء می گذاریم، حتی شده برای یک نفر. مثلاً عادت نداشتن به خوردن صبحانه، ناشی از غفلت من است و اولین اثر سوء را روی جسم و بدن خود من می گذارد. اگر هوشیار باشیم می دانیم چه طور به سلامت جسم و روح خود برسیم.

نکته ظریف دیگر در کیفیت اندیشه این است که اندیشه ای که ساختار شود، ماندگار است. مثلاً اگر تصمیم می گیریم هر روز صبح قبل از طلوع آفتاب بیدار شویم یا برای خرید نان صبح زود از خانه بیرون برویم، اگر ماندگار است می شود یک فرمان که خودم برای خودم صادر کردم و آن از هوشیاری است. بیدار شدن با طلوع آفتاب باعث می شود سیستم غدد مترشحه بتواند فعالیت خودش را به موقع آغاز کند هضم و جذب و دفع بهتری خواهیم داشت و درنتیجه جسم سالم تری داریم.

 پس یاد بگیریم همیشه چند جانبه به قضایا نگاه کنیم و نگاه تک بعدی نداشته باشیم تا بتوانیم تصمیم های هوشیارانه داشته باشیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: امید- حسن- حسین ن- میثم2- علیرضا1- علیرضا2- محسن- علی-

همسفران: خدائیان- ابراهیمی- باقری- کشاورز- غفاری-