نکته حائز اهمیت در مدارا کردن، شناخت داشتن نسبت به آن موضوع است. اول باید بدانیم می خواهیم با چه چیزی مدارا کنیم. مثلاً در مورد ما همسفران، اگر می خواهیم یک سفر درمانی را شروع کنیم اول باید بدانیم بیمار هستیم یا نه، تا بعد بخواهیم برای درمان آن کاری بکنیم.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: نقش مدارا و سازگاری در سفر

استاد: همسفر غلامی

تاریخ: دوشنبه 1403/03/14

همانگونه که روز چهارشنبه هم بیان شد، مدارا به معنی پذیرفتن هر آن چیزی است که باب میل ما نیست، به خاطر هدفی که داریم. همه دوست داریم خانواده ای با آرامش، آسایش و امنیت و در کل ایده آل داشته باشیم. این دستور جلسه می خواهد به ما بیاموزد برای رسیدن به این آرامش و آسایش، باید با یک سری چیزهایی که در این مسیر بر خلاف میل ماست، مدارا کنیم و آنها را بپذیریم و هضم کنیم. ولی اگر بخواهیم امیال خود را حاکم کنیم و خودمحور، خودبین و خودمرکزبین باشیم یعنی خود من مرکز تمام موضوعات و جریانات زندگی باشم، غیر از تنش و اضطراب و نگرانی چیزی عاید ما نمی شود.

در لغت نامه مدارا: اعتدال، سعه صدر، تحمل، ملایمت و بردباری معنا شده است. همچنین سازگاری: موفقیت، موافقت، تحمل، هماهنگی و هم خوانی معنا شده است.

برای مدارا و سازگاری می توانیم از طبیعت الهام بگیریم. مثلاً وقتی هسته زردآلو در خاک کاشته می شود، مراحل مختلفی را پشت سر می گذارد تا تبدیل به یک نهال و سپس درختی شود که بتواند میوه بدهد. در مورد سفر ما هم که یک سفر درمانی و درونی است، ما باید مراحل و موانع زیادی را پشت سر بگذاریم، تا به رشد و بالندگی برسیم.

اکثراً قبلاً عبارت «سوختیم و ساختیم» را مدارا کردن می دانستیم، ولی تحت آموزشهای جلسات متوجه شدیم این معنای مدارا نیست، مدارا بار مثبت دارد. اهل مدارا، حال خوبی دارد و از وضعیتی که در آن هست، خشنود و راضی است. اینکه قبلاً ما همیشه ناراضی و در حال زجر کشیدن بودیم، به خاطر این بود که مدارا را با جهالت ها و ترس های خود معنا می کردیم.

پس حقیقت مدارا همراه با دانایی است. کسی که اهل مدارا باشد، اول برای خودش هدف تعیین می کند و بعد برای رسیدن به آن هدف، سعی و تلاش می کند و اگر هم در این مسیر به سختی و مشکلی بربخورد، خیلی خوب می فهمد که برای رسیدن به هدف باید بتواند از این مشکلات عبور کند.

پس برای شروع سفر درمانی، یک همسفر، باید بداند تابحال با تفکرات زائد و افیونی که در اثر زندگی در کنار یک مصرف کننده در او غلظت پیدا کرده، با ضدارزشی ها (دروغ، غیبت، حسادت، تحقیر، مقایسه، قضاوت و…) مدارا کرده و زندگی اش را بر اساس آنها سازگار کرده است و اکنون با ورود به جلسات باید بداند آن تفکرات و روش و سبک زندگی که باعث ایجاد شکاف و فاصله بین او و همسر و فرزندان شده درست نبوده است.

همسفر از همان ابتدای ورود به جلسات، باید قوانین درمان را رعایت کند. مثلث پروتکل درمان برای همسفر، پذیرش، آموزش و زمان است. و از آنجا که هدف یک همسفر تعالی اهداف جلسات از جمله درمان یک نفر است، باید بتواند در راستای این هدف قدم بردارد.

همسفر، در چه صورت می تواند به درمان یک نفر کمک کند؟

برای اینکه به یک بیمار کمک کنیم و پرستار او باشیم، اول باید خودمان درمان شویم و به سلامتی برسیم. برای همین از همان ابتدا در لژیون تازه واردین قوانین و حرمتهای جلسات آموزش داده می شود و گفته می شود کارهای قبلی را انجام ندهید تا از آن قوانین افیونی دور شده و آرام آرام قوانین درمان را بپذیریم.

یکی از حرمتهای جلسات، شماره تلفن ندادن و نگرفتن و ارتباط نداشتن با یکدیگر است. حتی اگر به خاطر دوری مسیر بدون اجازه با کسی همراه می شویم یعنی اهل مدارا کردن نیستیم. اگر در کار مسافر دخالت داریم یا ما علائم بالینی او را به راهنمایش بگوییم، یعنی اهل مدارا کردن نیستیم. اگر نوشتن تکلیف، یا نوشتن برداشت، یا تکلیف رفتاری و… را به درستی انجام ندهیم یعنی اهل مدارا کردن نیستیم.

مدارا نوعی صبوری کردن است. قبلاً ما تحمل می کردیم و این با زجر همراه بود چون آگاهانه و از روی دانایی نبود، همیشه خود را فردی بدبخت و بدشانس و… می دانستیم ولی اینجا یاد گرفتیم که صبوری کردن همراه با دانایی و تلاش و آرامش است و از مسیری که طی می کنیم، حتی اگر با سختی همراه باشد، لذت می بریم.

پس نکته حائز اهمیت در مدارا کردن، شناخت داشتن نسبت به آن موضوع است. اول باید بدانیم می خواهیم با چه چیزی مدارا کنیم. مثلاً در مورد ما همسفران، اگر می خواهیم یک سفر درمانی را شروع کنیم اول باید بدانیم بیمار هستیم یا نه، تا بعد بخواهیم برای درمان آن کاری بکنیم. وقتی در کلاس شناخت اعتیاد، بیماری خود را شناختیم و پذیرفتیم و وارد سفر شدیم، از همان لژیون تازه واردین هر حرمت و قانونی را رعایت می کنیم و اینگونه یک فرد فرمانپذیر می شویم و هر چیزی گفته می شود اجرا می کنیم. این فرمانپذیری آرام آرام ما را تغییرپذیر می کند و تکرار و تمرین این تغییرپذیری باعث فهم بهتر و راحت تر آن موضوع برای ما می شود و سفر ما همراه با نظم و برنامه ریزی می شود و اینها همه نشانه های فردی است که اهل مداراست.

مدارا حرکتی آرام آرام و پله پله برای رسیدن به هدف است. اگر اینها را آرام آرام انجام دادیم به سازگاری می رسیم، یعنی خودبه خود در مسیر روان می شویم و خود به خود به آنچه آموزش می گیریم، عمل می کنیم.

موانع مدارا کردن

برای مدارا کردن باید به درمان و تفکر درمان ایمان داشته باشیم. بدانیم هر فرمانی که از طرف تفکر صادر می شود، در جهت درمان خودم یا مسافرم است. هرچقدر ایمان ما بیشتر باشد، بهتر و راحت تر مدارا می کنیم.

مدارا کردن یک هنر است، فرآیند و پروسه است و باید زمانی را طی کنیم تا به مدارا برسیم. این طور نیست که تصمیم بگیریم و یکباره به مدارا برسیم. طبق پارچه نوشته به «صبر، تفکر، مهر، گذشت، عدالت و شجاعت» نیاز است باید اینها را بشناسیم، بپذیریم و اول خودمان را آن طور که هستیم بپذیریم تا با آموزشها آرام آرام به مدارا کردن برسیم.

نتیجه مدارا، حال خوش و خوب است. نشانه رسیدن به مدارا و سازگاری در زندگی رسیدن به قدرت تشخیص است. این که وقتی شرایط زندگی به هم می ریزد، شخص بتواند در لحظه مدیریت کند و به جای آشفتگی و به هم ریختگی و مقصر دانستن دیگران، سهم خود را پیدا کند و موقعیت را مدیریت کند.

مدارا و سازگاری فرآیند تغییر، تبدیل و ترخیص است. وقتی جهالت ها و ضدارزشی های گذشته را بشناسیم و آرام آرام با آنها مدارا کنیم، یاد می گیریم چطور منیت، غرزدن، سرزنش کردن، اعتراض کردن، روحیه طلبکاری را کنار بگذاریم، تغییر هر کدام از این صفات، آرام آرام تبدیل به صفت مقابل آن می شود، یعنی از روحیه طلبکاری به قدرشناسی می رسیم و زمانی که سازگار شدیم، به ترخیص می رسیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: ابراهیمی2- تخت کش- مزروعی- ملکی- رضایی- محمدی- باقری2- اکبری- اسماعیلی- حریری- قادری- توانا- حسین زاده-