تا زمانی که کسی این عقده ها را نشناسند، با آنها جلو می آید و این گره ها او را در زندگی هدایت می کند. به همین خاطر این دستور جلسه قرار داده شده تا به ما بیاموزد که این گره ها را بشناسیم و به مرور زمان با آموزش گرفتن یکی یکی آنها را باز کنیم تا از آنها رهایی یابیم و بتوانیم تصمیمات درست در زندگی بگیریم.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: عقده ها و عقیده ها

استاد: جناب آقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1403/2/31

یکی از بزرگترین مشکلات جامعه نه فقط خانواده های مصرف کننده عقده های درونی افراد است.

خیلی مواقع به خاطر تشابه این دو کلمه به هم و اینکه معنای هر کدام را به درستی نمی دانیم عقده ها را عقیده و عقیده را عقده می دانیم.

عقده به معنای گره است. و از بدو تولد، بسته به نوع برخورد، نوع تربیت و نوع نگاهی که با آن رشد می کنیم، عقده در ما شکل می گیرد و همه انسانها به نوعی درگیر این مشکل هستند، فقط مهم این است که داشتن عقده را در وجود خود درک کنیم.

تمام ضربات روحی، خرد کردن شخصیت و … گره روی گره می شود و وقتی شخص به سن بلوغ جنسی و جسمی می رسد، بیشترین ضربه را می خورد، چون انتخاب هایش بر مبنای بیرون آمدن و دور شدن از این بحران های روحی و عقده هاست. خیلی کم پیش می آید که کسی درست انتخاب کند. و آنجاست که شخص بعد از ازدواج، به جای اینکه زندگی کند، تمام همّ و غمش برآوردن عقده هایی می شود که از کودکی تا زمان ازدواج داشته و همه این رفتارها، روی طرف مقابل و شوهر تأثیر منفی دارد.

تا زمانی که کسی این عقده ها را نشناسند، با آنها جلو می آید و این گره ها او را در زندگی هدایت می کند. به همین خاطر این دستور جلسه قرار داده شده تا به ما بیاموزد که این گره ها را بشناسیم و به مرور زمان با آموزش گرفتن یکی یکی آنها را باز کنیم تا از آنها رهایی یابیم و بتوانیم تصمیمات درست در زندگی بگیریم.

یکی از دلایلی که انسانها با وجود تلاش و زحمت به نفس مطمئنه نمی رسند، وجود همین گره ها و عقده هاست. زیرا عقده ها اجازه نمی دهد، شخص از فردیت بیرون بیاید. شخص عقده ای همیشه به دنبال برآورده شدن خواسته های خودش است نه خواسته های جمع. چنین کسی چه در خانواده و محیط کار و چه در هر تشکیلاتی همیشه دنبال موفقیت فردی خود است. اما کسی که این عقده ها را بشناسد به جایی می رسد که موفقیت جمعی برایش مهم می شود و آنجاست که از خودش می گذرد. دیگر برای قبول شدن فرزند خود در کنکور، عقده های خود را بر سر فرزند خالی نمی کند.

اگر یک زن در خانواده درونش نگران باشد، آن خانواده به هم ریخته است، تمام حالات درونی یک زن در رفتار بیرونی دیگران نشان داده می شود. هر رفتار نامتعارفی که از همسر و فرزندان می بینید، بدانید در درون شما غوغایی بوده است که منجر به آن رفتار در طرف مقابل شده است. و برای همین به سرلژیونها گفته می شود بر سر راه رهجویان مانع بگذارند تا عقده های آنها حل شود.

بعضی خانم ها در خانه عبوس و اخمو و بداخلاق هستند ولی در بیرون خنده رو هستند. این گونه افراد نیاز به توجه و تأیید دارند که نشأت گرفته از عقده های درونی است. اینجاست که شکاف و فاصله در خانواده به وجود می آید و حریم ها شکسته می شود.

زن نیازمند محبت است ولی به خاطر عقده هایش این محبت را درخواست می کند و باعث می شود اطرافیان به دروغ اظهار محبت و دوست داشتن به او بکنند، در صورتی که یک انسانی که عقده هایش را بشناسد، دنبال حقیقت است و می بیند در هر مشکلی خودش چه کار کرده و چقدر سهم داشته است.

وقتی دو نفر سرتاسر وجودشان عقده است و می خواهند با هم زیر یک سقف زندگی کنند، تمام تقصیرات را به گردن یکدیگر می اندازند، آنجاست که نه زن برای مرد حرمت و احترام قائل است و نه مرد به زن محبت می کند. این نوع نگاه باعث می شود زندگی خوبی نداشته باشند و همه اینها نشأت گرفته از آرزوهای طول و درازی است که از قبل داشتند. فقط آرزو داشتند، ولی آیا به اندازه آرزوهایشان تلاش هم کردند.

عقده و عقیده با هم رابطه معکوس دارند؛ نکته ظریف اینکه هر چه گره ها و عقده ها محکم تر شود، عقیده و باور و ایمان ما پوسیده تر می شود و آنجاست که در مواجهه با مشکلات، کفر هم می گوییم.

به این دلیل آموزشهای تشکیلات سروج، ما را به درون خود فرامی خواند تا ببینیم در شهر وجودی خود چه کار کرده ایم. ضربات روحی بچگی در خانواده و مدرسه و بعد در اجتماع و وارد شدن به زندگی مشترک و… را همه کم و زیاد داشتیم، اما مهم این است که درک کنیم طرف مقابل ما هم عقده هایی در زندگی اش داشته است و بر مبنای آنها برنامه ریزی و تصمیم گیری می کند. کسانی می تواند طرف مقابل را درک کنند که بدانند خودشان هم عقده ای هستند.

طبق وادی دوم، ما بیهوده به دنیا نیامدیم و پوچ نیستیم، همه چیز به آخر نرسیده که مجبور باشیم در آن وضعیت که هستیم بمانیم. ما می توانیم با شناخت عقده های خود و باز کردن آنها به مرور، به ارزشمندی برسیم. وقتی به ارزشمندی رسیدیم آن موقع خودمان هستیم که اول از همه از خودمان لذت می بریم.

خروجی عقده، کینه، نفرت، احساس حقارت، حسادت، بدبینی، قضاوت و… است ولی نمی دانیم فقط راحت غیبت، قضاوت می کنیم، بچه و همسر خود را با دیگران مقایسه می کنیم به خاطر اینکه عقده های درونی نهفته و ناشناخته برای خودمان داریم.

نکته ظریف اینکه وقتی عقده ای هستیم زمان مناسب برای کلام خود نداریم. نمی دانیم کی و کجا و چگونه صحبت کنیم. فقط می خواهیم حرفمان را بزنیم. خیلی از ما جلوی جمع تحقیر شدیم و یا شوهر و فرزندان خود را در جمع تحقیر کردیم. این یعنی کلام مناسب را نمی شناسیم که تأثیر مثبت داشته باشد فقط کلامی را به زبان می آوریم که عطش عقده های ما را فروبنشاند.

خانم ها علاوه بر کلام نابجا، با نگاهشان عقده های خودشان را نشان می دهند. نگاه تحقیرآمیز می تواند طرف مقابل را ویران کند و این ویرانه روی سر خودشان خراب می شود ولی این را نمی دانند.

وقتی همسفری عقده هایش را بشناسد، هر گره ای درست باز شود و خودش بازکننده آن باشد، چون از روی آگاهی و دانایی است می شود یقین و در او باور و ایمان به وجود می آید. آنجاست که به تشکیلات سروج ایمان می آورد و از درون به یک آرامش می رسد و تغییر می کند و دیگر دنبال این نیست که شوهر یا فرزندش بیاید درمان شود. دنبال موفقیت جمعی و تشکیلاتی است نه موفقیت فردی و از بارزترین  علامت باز شدن گره ها و عقده ها این است که شخص به پذیرش وضعیتی که در آن هست می رسد و طبق آن برنامه ریزی و تصمیم گیری می کند، دیگر انتظار استفراغ عاطفی ندارد چون ارزشمند شده است. همه ما ارزشمندیم فقط باید خود را بشناسیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: محمدی- اسماعیلی- تخت کش- توانا- ابراهیمی2- حسین زاده- کاظمی- مزروعی- دانش پژوه- ملکی- عدنانی- استکی-