پس طی کردن مسیر شور درمان، تا شعور رهایی و کیفیت آن بستگی به این دارد که شخص قبول کند این کسی که هست دیگر نباشد و قوانین و فرامین جلسات و راهنما را بدون هیچ کم و کاستی انجام بدهد.

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: از شور درمان تا شعور رهایی

استاد: مسافر سفر دوم علیرضا

تاریخ: شنبه 1403/1/25

در موضوع امروز حرف “تا” بین شور درمان و شعور رهایی به معنای طی کردن مسیر و نشاندهنده کیفیت مسیر است.

شور به معنای حس و انرژی اولیه است که وقتی وارد این جلسات می شویم با دیدن مسیر درمان و الگوها این شور در ما بوجود می آید، وعقل به ما می گوید همانگونه که اینها توانسته اند پس من هم می توانم؛ و این خیلی خوب و لازم است اما کافی نیست، و برای به رهایی رسیدن باید به شعور رهایی برسیم.

چطور می توانیم به شعور رهایی برسیم؟

اول اینکه باید بدانیم دستور جلسات کاملاً به صورت زنجیروار به هم متصل است؛ پس برای اینکه به شعور رهایی برسیم قبل از هر چیز، لازم است اعتیاد را بشناسیم “آنطور که هست، نه آنگونه که می گویند”. بعد از شناخت، قوانین مربوط به آن را رعایت کنیم و بعد بپذیریم و بفهمیم که بیماریم و درک کنیم تا به درمان ایمان پیدا کنیم، چون سالها یک باور دیگری نسبت به اعتیاد داشتیم.

بنابراین بعد از شور اولیه برای اینکه فرد بیمار به شعور رهایی برسد لازم است توسط یک فردی که آموزش دیده و این مسیر را تجربه کرده، تحت آموزش قرار بگیرد؛ آموزشی که خودش را بشناسد یا به خودشناسی برسد، چون همه ما فکر میکردیم مشکل فقط مواد است، که با مصرف نکردن حل می شود، اما زمانی که اعتیاد را شناختیم، متوجه شدیم مشکل با مصرف مواد شروع شده، ولی الان مسائل دیگر و سه جایگزینی در جسم و تفکر بوجود آمده؛ در “سیستم شبه افیونی” تخریب وارد شده است و به خاطر “عدم تعادل در این سیستم، شخص دو رفتار متناقض دارد و متوجه می شود که “تفکرش افیونی” شده است و این ها همان خود شناسی است، پس خودشناسی چیز سختی نیست، به شرطی که من تغییر ستیز نباشم و به عبارتی با تغییر جنگ نداشته باشم. کسی که لزوم تغییر کردن را در خود می بیند، می داند تغییر کردن سخت است، اما این را هم با آموزش یاد می گیرد هر کاری از راه درست و نقشه راه می تواند خیلی آسان باشد.

پس طی کردن مسیر شور درمان، تا شعور رهایی و کیفیت آن بستگی به این دارد که شخص قبول کند این کسی که هست دیگر نباشد و قوانین و فرامین جلسات و راهنما را بدون هیچ کم و کاستی انجام بدهد. اما اگر در شور بماند، نمی تواند راه رسیدن را درست پیدا کند. فرض کنیم دو طرف شور دو فلش یکی در جهت جهالت و دیگری در جهت دانایی باشد، اگر فردی دچار غفلت شود حتماً در جهت جهالت حرکت میکند و فکر میکند همه چیز را یاد گرفته است و قطعاً دچار سقوط می شود، اما اگر با هوشیاری و دانایی باشد، قطعاً به شعور رهایی می رسد و این هوشیاری فقط با آموزش امکان پذیر است.

“شور درمان یک “حس است و “شعور رهایی فوران دانایی و آگاهی”؛.و فوران هر چیزی قطعاً اثرگذار می شود، و فرقی در سفر اول یا دوم بودن ندارد، بلکه همه ما باید تحت آموزش باشیم و صداقت داشته باشیم چون یکی از عوارض در شور ماندن این است که با راهنما صادق نیستیم، و یک تصویرسازی هایی در ذهن خود داریم و از ترس اینکه راهنما چیزی خلاف اینکه در ذهن خود ما هست بگوید حرف نمی زنیم و این باعث می شود قدم های بعدی را هم با جهالت و همان تصویرسازی ذهنی برداریم.

مدد الهی همیشه هست، اما به شرطی که ما در مسیر باشیم.و درست حرکت کنیم. و وقتی اعتیاد را درست بشناسیم، هر کسی اینجا می تواند برای ما الگو باشد و دنبال مقایسه و …نیستیم. من اگر واقعاً به شعور رهایی برسم در سفر دوم به عشق این که یک کلمه یاد بگیرم به این جلسات می آیم و در حین آن خدمت کوچکی که می توانم را با افتخار انجام بدهم.

در پایان لازم است بدانیم “رهایی با “شعور رهایی” متفاوت است، چرا که در رهایی شخص فقط به این فکر میکند که به قطع دارو برسد اما زمانی که به شعور رهایی برسد متوجه می شود و به این درک می رسد، که نیروهای ضد ارزشی همیشه در تلاش و تکاپو هستند، که در من نفوذ کنند و تنها راه اینکه من این نفوذ را بشناسم و بتوانم از آن عبور کنم، “آموزش” است.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: مصطفی- یوسف- محمد حسین- جواد- آرش- ابراهیم- علی ارشادی- علی- خسرو- حسن- محسن- احسان- حسن- کیانوش