به طور کلی یا ما چکیده ای از جلسات هستیم یا چسبیده به جلسات. چکیده هر چیزی، تمام خواص آن چیز را داراست. اگر ما چکیده ای از جلسات باشیم، به جلسات ایمان داریم، به آن پایبند هستیم و آن را مقدم بر کارهای دیگر خود می دانیم و آنگاه می توانیم عملکرد خود را مورد ارزیابی و مطالعه قرار دهیم.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: ارزیابی عملکرد من در سفر دوم

استاد: همسفر علیزاده

تاریخ: دوشنبه 1402/12/21

برای اینکه بتوانیم یک ارزیابی درستی از عملکرد خود در سفر دوم داشته باشیم اول باید به این سؤال پاسخ دهیم که اصلاً چرا ما به سفر دوم می آییم؟ و تأکید بر آمدن به سفر دوم چیست که آقای مهندس دژاکام می فرمایند هر رهجویی حداقل یک سال سفر دوم را شرکت کند؟

آیا فقط دلیل آمدن این است که خدمتی را یاد بگیریم و خدمتگزار باشیم، آیا در همین خلاصه می شود و یا دلایل دیگری هم دارد.

برای پاسخ به این سوال، باید بدانیم مفهوم سفر دوم چیست؟

مفهوم سفر دوم برای مسافران، از بی نیازی از دارو تا رسیدن به خودشناسی است و برای همسفران، رهایی و دور شدن از تفکر زائد افیونی تا رسیدن به خودشناسی.

خودشناسی یک پروسه و فرآیند است که به این زودی ها و به صرف آمدن به سفر دوم، به دست نمی آید، به آموزش گرفتن و کار کردن زیادی نیاز دارد، ولی می توان گفت وقتی در مسیر خودشناسی هستیم روزی به انتهای این مسیر، خواهیم رسید.

در سفر دوم علاوه بر اینکه آموزش می گیریم تا خدمت کنیم، چه مسافر سفر دوم و چه همسفر سفر دوم باید یک تسویه حسابی با خود بکنند، ببینند با خود چند چند هستند، چقدر عملکردهای خود را ارزیابی می کنند، چقدر به فکر این هستند که از بندهایی مثل کینه، نفرت، دروغ، حسادت، مقایسه و… رها شوند. چنانچه بارها گفته شده با رها شدن از هر بند ضدارزشی، یک بند الهی به ما وصل می شود. و هیچ کس و هیچ قاضی بهتر از خود ما نمی تواند تشخیص دهد چقدر توانسته ایم در بریدن این بندهای ضدارزشی موفق باشیم. یک نشانه این است که هر جا احساس کردیم سبکبال تر هستیم، بدانیم بندی از ضدارزشها از ما باز شده است.

یک سری بندهای ضدارزشی نامرئی است که با ما هست ولی ما اصلاً آنها را احساس نمی کنیم. سفر دوم جایی است که آن بندهای نامرئی را بشناسیم. مثال ساده برای آن، شخص گرایی است. خودِ من تا اواخر سفر اول، اصلاً معنای شخص گرایی را نمی دانستم. وقتی با راهنمایی استاد راهنما آن را شناختم، دنبال این بودم که دیگر در هر مسأله ای شخص گرا نباشم.

خودشناسی، موضوع بسیار با اهمیتی است و از این رو بزرگان می فرمایند «کسی که خود را شناخت، خدای خود را شناخته است».

موارد مورد ارزیابی در میزان خودشناسی می تواند این باشد که:

چقدر نکته مهم که کلیه گفته ها، دیده ها و شنیده ها در همان مکان باقی بماند، را چه در جلسات و چه در جامعه، رعایت می کنیم؟

چقدر ما سفر دومی ها حرمتها را چه در جلسات و چه در بیرون از اینجا به عنوان نمونه و الگو رعایت می کنیم؟

کجا به پیشکسوتان خود احترام گذاشتیم و کجاها نگذاشتیم؟

و موضوع خیلی مهم چقدر فرمانبردار سرلژیونهای خود هستیم؟

چقدر به جلسات ایمان داریم؟ مقدمه ایمان داشتن، باور قلبی نسبت به هر موضوعی است.

به طور کلی یا ما چکیده ای از جلسات هستیم یا چسبیده به جلسات. چکیده هر چیزی، تمام خواص آن چیز را داراست. اگر ما چکیده ای از جلسات باشیم، به جلسات ایمان داریم، به آن پایبند هستیم و آن را مقدم بر کارهای دیگر خود می دانیم و آنگاه می توانیم عملکرد خود را مورد ارزیابی و مطالعه قرار دهیم. با ارزیابی می توانیم به نقاط ضعف و قوت خود پی ببریم و با آموزش بیشتر، درصدد رفع نقاط ضعف و تواناتر شدن در نقاط قوت باشیم.

کسی که چکیده جلسات باشد، تغییراتش کاملاً مشهود و هویداست و نیاز به گفتن ندارد و رفتارهایش خودبه خود نشان می دهد.

گوشزدها:

• یکی از اهداف جلسات، آموزش گرفتن برای خدمت کردن است. کسانی که برای خدمت استادی انتخاب می شوند باید بتوانند مشارکتها را مدیریت کنند. چون دیده شده که یک سری مشارکت ها، کلیشه ای است. مثلاً من این بودم و الان این شدم، اساتید سعی کنند مشارکت های کلیشه ای را به سمت توضیح دادن چگونگی تغییر سمت و سو دهند.
• معمولاً با مشارکت اول، همه مشارکت ها به همان سمت و سو بیان می شود. استاد هوشیار، باید همانجا اجازه ندهد که بقیه مشارکت ها در راستای مشارکت اول ادامه پیدا کند و توضیح دهد تا مسیر مشارکت ها تغییر کند.
• اگر مشارکتی در راستای صحبتهای استاد نبود، آنجا باز استاد باید تذکر و توضیح دهد که ادامه پیدا نکند.
• در جشن های تولد حتماً باید سفر دومی ها مشارکت کنند.
• همه ما چه سفر اول و چه سفر دوم از سوی تفکر سروج، ارزیابی می شویم و بر اساس آن، خدمتها واگذار می شود. هر لحظه هر رفتار حتی حالت صورت قابل رصد کردن است.

جمع بندی

بررسی عملکرد ما هم سخت است و هم سهل؛ سخت است از این لحاظ که هر کاری در جهت رشد و ارتقاء ناهمواری ها و ناملایمات زیادی دارد. آسان است به خاطر اینکه وقتی در مسیر قرار بگیریم و به حرکت خود ادامه دهیم نهایتاً در مسیر خودشناسی هستیم.

از امروز ما سفر دومی ها بیشتر از قبل، خودمان را واکاوی کنیم. قبل از انجام هر برنامه، رفتار و گفتاری چه در اینجا و چه در بیرون، سکوت کنیم، فکر کنیم و بعد حرفی بزنیم یا اقدامی انجام دهیم. در همه موارد خط قرمزها را رعایت کنیم. از این به بعد، در مشارکت های درست که ضعف همه ماست کوشا باشیم. آنچنان رفتار کنیم که اگر قرار باشد منصفانه نمره ای به خود بدهیم، نمره بدی نگیریم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: علیرضا2- میثم1- علیرضا1- مهدی-

همسفران: احمدی- غلامی- باقری2- ابراهیمی- مکری-