کامجویی بزرگترین مانع درمان همسفرانی است که در مسیر درمان هستند. کامجویی نه تنها به ما لذت نمی دهد بلکه باعث حال خرابی در ما می شود. آموزشهای سروج به ما آموخت برای اینکه انرژی به دست بیاوریم باید جنس لذتهایمان را تغییر دهیم.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: کامجویی

استاد: همسفر احمدی

تاریخ: دوشنبه 1402/12/14

کامجویی به معنای لذت جویی، خوشگذرانی و به دنبال آرزوها رفتن است. در مغز انسان یک مرکز پاداش وجود دارد که با انجام کاری، مواد شبه افیونی تولید کرده و باعث ایجاد حس خوشایندی می شود که به آن لذت می گوییم. پس لذت بالفطره در انسان وجود دارد و چیز بدی نیست و زندگی همراه با لذت معنا پیدا می کند. ولی اینکه چگونه این لذت را به دست بیاوریم مهم است.

دو نوع لذت داریم: لذتهای آنی و زودگذر و لذتهای مانا و پایدار. که انسان به واسطه قدرت اختیاری که دارد، یکی از این لذتها را انتخاب می کند.

لذتهای طبیعی و سالم مثل خوابیدن، غذا خوردن، بچه دار شدن، رشد و پیشرفت تحصیلی، علمی و… لذتهایی مانایی است که با عمل سالم و از طریق ارزشها به دست می آوریم و باعث نشاط و شادی در ما می شود.

اما لذتهایی مثل غیبت کردن، دروغ گفتن، قضاوت دیگران، انتقام گرفتن، تلافی کردن و… که با تخریب دیگران و در واقع تخریب خودمان به دست می آوریم همه لذتهای آنی و زودگذرند و چون در جهت ضدارزشهاست، بعد از آن حالمان خراب می شود.

تا قبل از ورود به جلسات و کسب آگاهی و دانایی نمی دانستیم علت این حال خرابی ما انجام کارهای ضدارزشی است، چون در لحظه لذت می بردیم و آن را ادامه می دادیم. اما با آموزش گرفتن متوجه شدیم اینها لذتهای آنی و زودگذر و همان کامجویی است. ما می خواستیم از طریق ضدارزشها انرژی به دست بیاوریم که نه تنها به ما انرژی نمی داد بلکه از ما انرژی می گرفت.

ما انسانها به خاطر جهالت و تربیت غلط و به خاطر کامجویی مسیر لذتها را از مسیر سالم به مسیر ناسالم منحرف کرده و باعث شدیم جنس لذتهایمان عوض شود.

ما خانواده ها تفکر زائد داشتیم و با قرار گرفتن در کنار مصرف کننده و تفکر افیونی، دچار تفکر زائد افیونی شدیم و به خاطر همین از کارهای ضدارزشی مثل تخریب مصرف کننده، غر زدن، سرزنش کردن، پلیس بازی و… لذت می بردیم که باعث حال خرابی و تخریب در ما شد و همیشه در زندگی دچار اضطراب و استرس و نگرانی و تشویش بودیم.

کامجویی بزرگترین مانع درمان همسفرانی است که در مسیر درمان هستند. کامجویی نه تنها به ما لذت نمی دهد بلکه باعث حال خرابی در ما می شود. آموزشهای سروج به ما آموخت برای اینکه انرژی به دست بیاوریم باید جنس لذتهایمان را تغییر دهیم. باید هر آموزشی را به اندازه توان خود، حتی اگر به نظر کوچک برسد، کاربردی کنیم تا تغییری در ما به وجود بیاید و همین تغییر کوچک، باعث ایجاد لذت و نشاط درمانی در ما می شود. پس انتخاب با خود ماست که بخواهیم از چه طریقی انرژی کسب کنیم از مسیر ضدارزشها یا از مسیر ارزشها و کسب آموزش و دانایی.

یکی دیگر از ویژگی های لذتهای آنی، به وجود آمدن حس حسرت درون ماست. با انجام کار ضدارزشی فکر می کنیم انرژی می گیریم و حالمان خوب است ولی بعد از مدتی کوتاه بسته به اندازه نقطه تحمل ما در مسائل ضدارزشی ها، حسرتی در ما به وجود می آید و از این طریق می توانیم بفهمیم آن لذت زودگذر و کامجویی بوده است.

همسفرانی که در مسیر درمان هستند، دو دسته اند: دسته ای که به جلسه می آیند تا از انرژی که در جلسه است بهره بگیرند و بروند که این انرژی بعد از چند روز دور بودن از جلسه تخلیه می شود و دست ما خالی است. ولی دسته ای دیگر آموزشها را می گیرند و کاربردی می کنند تا تغییری هرچند کوچک در خود ایجاد کنند و با بالا رفتن درک و فهم خود، به یک شور و نشاط درمانی برسند و انرژی درونی شان به یک انرژی مانا تبدیل شود.

درمان سراسر لذت است. اگر درست به آموزشها و نکات گوش کنیم و آنها را کاربردی کنیم، آن سختیهایی که بر اثر از دست دادن ضدارزشی ها و کامجویی ها در مسیر درمان برای ما به وجود می آید، برایمان سهل می شود و آن را با جان و دل می پذیریم و تبدیل به لذت مانا می شود. چون وقتی پوسته شکافته می شود و قالب قبلی خود را می شکنیم و قالب جدیدی به وجود می آوریم انرژی کسب می کنیم.

ویژگی های لذت های مانا:

لذتهای مانا و پایدار در چارچوب اخلاق و انسانیت و عرف جامعه است ولی لذتهای زودگذر مثل حق دیگران را ضایع کردن، حرف نابجا زدن، کلمات نادرست به کار بردن و… خارج از اصول و اخلاق و انسانیت است. پس رسیدن به لذت مانا، در حیطه کاربردی کردن حرمتها و قوانین جلسات است که همیشه به آن تأکید می شود.

شاید این مسیر کمی سختی دارد ولی باید مراقب باشیم انتخاب ما چیست می توانیم درخانه بنشینیم و لذت ماندن در خانه و حفظ نقطه امنی که برای خود ساخته ایم و درجا زدن را انتخاب کنیم یا اینکه از سختی هراس نداشته باشیم و رنج آن را بپذیریم، مثل الان که به جای خواب بعدازظهر در جلسه شرکت کرده ایم تا با گرفتن آموزش و ایجاد تغییرات در خود به لذت مانا برسیم. مدیریت و گذشتن از آن کامجویی ها به عهده خود ماست.

طبق وادی سیزدهم «پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است» و همچنان که می دانید کیفیت شروع نقطه خیلی مهم است تا در مسیر متوقف نشویم. یکی ازعوامل سکون در مسیر کامجویی است. وقتی هنوز از قالب قبلی لذت می بریم، هنوز از سرزنش کردن، انتقام گرفتن، تلافی کردن، خراب کردن حال طرف مقابل و… لذت می بریم، می خواهیم در آن باقی بمانیم. پس به این نکته توجه داشته باشیم که نفس به زیباترین شکل وارد می شود و باعث می شود نقطه ای که گذاشتیم بی رنگ و یا حتی جایی فراموش شود و به حالت و وضعیت قبلی برگردیم. اول تغییرات حال ما خوب نیست و یک سختی و فشاری را باید تحمل کنیم، ولی سختی و فشار و شکافته شدن پوسته باعث نشاط و انرژی درون ما می شود که باعث تغییرات ساختاری و اصولی می شود.

سخن پایانی این که لذتهای مانا و پایدار زمانی به وجود می آید که به یک وحدت درونی برسیم. وقتی حرف و عمل ما یکی باشد، پندار و گفتار و کردار در مسیر صراط مستقیم باشد. آنجاست که دیگر نیروهای بازدارنده روی ما تأثیر نمی گذارد و مانع ما نمی شود.

وضعیت الان نتیجه انتخابهای گذشته ما بوده است. پس سعی کنیم انتخاب هایی که الان انجام می دهیم در هر کار کوچک و بزرگی، درست باشد چون آینده ما را می سازد.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: غفاری- توانا- ابراهیمی2- موسوی- حسین زاده- زیلایی- عامری- تقیان- بی غم-