این وادی به ما می گوید: با هر مصرفی، هر سنی، و هر جایگاه و اعتقاداتی که داری و به خود و دیگران آسیب زده ای می توانی نقطه ای بر پایان آن بگذاری و برگردی و نقطه جدید و درستی را آغاز کنی که یک روزی همین آغاز به نقطه رهایی ختم می شود

موضوع کارگاه آموزشی مسافران: وادی سیزدهم و تأثیر آن برمن

استاد: مسافر سفر دوم هادی

تاریخ: شنبه 1402/12/5

در ابتدا اعیاد شعبانیه و میلاد باسعادت امام زمان(عج) را خدمت همه عزیزان تبریک عرض می کنم.

تیتر وادی سیزدهم:« پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است.»

این وادی روز چهارشنبه به طور کامل توضیح داده شد که اگر در لحظه بوده باشیم و جوانه در ما زده شده باشد، امروز باید تأثیر گرفته باشیم، و فرقی ندارد که یک تازه وارد باشیم یا لژیون نهایی، سفر اول یا سفر دوم.

بارها در جلسات شنیدیم وادی ها، کلید قفل های زنگ زده ما هستند.

چرا قفل های ما مصرف کننده ها زنگ زده است؟

به خاطر جهالت ها و دانسته های غلط ذهنی که داشتیم. زمانی که اولین بار یک مصرف کننده مصرف مواد مخدر را با هر نوع موادی ازیک سیگار و مشروب گرفته تا هروئین و… شروع میکند، یک نقطه بر سلامتی خود می گذارد و بیماری آغاز میشود، و به سرعت در سراشیبی قرار می گیرد و خود به خود جلو می رود. شاید روز اول تفننی باشد اما بعد از مدت زمانی یک آغاز دیگر، شروع می شود و تکلیفی می شود که آنجا دیگر باید مصرف کند، یعنی با انتخاب خود نقطه ای را شروع میکند و بعد کم کم نقطه ها را می گذارد و خط اعتیاد بر او شکل می گیرد و جبر آن که همان حال و روز بد و خراب است بر او حاکم می شود.

این وادی به ما می گوید: با هر مصرفی، هر سنی، و هر جایگاه و اعتقاداتی که داری و به خود و دیگران آسیب زده ای می توانی نقطه ای بر پایان آن بگذاری و برگردی و نقطه جدید و درستی را آغاز کنی که یک روزی همین آغاز هم نقطه پایان می شود و به رهایی ختم می شود؛ و این نقطه گذاشتن ها را براحتی می توان در جلسات دید که فرد با پذیرش بیماری اعتیاد در جلسه شناخت اعتیاد، از لژیون تازه واردین شروع میکند و بعد لژیون آماده سازی و نهایی و بعد از آن به رهایی می رسد و سفر اول که به پایان می رسد و نقطه گذاشته می شود، سفر دوم آغاز می شود.

اگر به درک وادی ها و وادی سیزدهم رسیده باشیم متوجه می شویم وادی سیزدهم نتیجه دوازده وادی قبل است به شرطی که فهمیده باشیم و کاربردی کرده باشیم. نکته ای که می توان در مورد وادی ها گفت اینکه از هر جایی که وارد جلسات شده باشیم و وادی ها را آموزش دیده باشیم می توانیم نقطه پایانی بر خود قبلی و تفکر افیونی خود بگذاریم و خط جدیدی برای درمان شدن و زندگی جدید خود و سلامتی و تعادل ترسیم کنیم.

در ابتدای صحبتهای همه اساتید، سرتیتر وادی چهاردهم است: «آنچه باور است محبت و آنچه نیست ظروف تهی است، دوستان تنها پیوند محبت است که ما را به هم متصل نگاه خواهد داشت» این در هر جلسه تکرار می شود تا ما وادی ها را بفهمیم و درک کنیم تا به وادی چهاردهم برسیم، زیرا وادی چهاردهم آموزش دادنی نیست، یک مرحله است که بعد از گذشتن از سیزده وادی یعنی کاربردی کردن آن به مرور زمان به وادی چهاردهم می رسیم.

شاید بعضی از ما در جلسه شنیده باشیم که به ما گفتند « برو بمیر» و حتی از این جمله ناراحت شده باشیم از جمله شخص خود من که درک درستی از این جمله نداشتم به شدت ناراحت شدم، اما وقتی به درک این جمله رسیدم متوجه شدم که منظور مردن فردی پر از جهالت است، تا شخص جدیدی متولد شود و زمانی این اتفاق می افتد و می میریم که از دست بدهیم. از دست دادن، یعنی بر ضد ارزشی ها نقطه بگذاریم، بر ترس نقطه بگذاریم تا شجاعت آغاز شود، بر دروغگویی نقطه بگذاریم تا راستگویی شروع شود. بر پلیدی نقطه بگذاریم تا صداقت آغاز شود. بر اعمال ضدارزشی نقطه بگذاریم تا اعمال ارزشی آغاز شود، بر نفرت نقطه بگذاریم تا عشق آغاز شود، بر کفر نقطه بگذاریم تا ایمان آغاز شود و در نهایت بر تاریکی و ظلمت نقطه بگذاریم تا نور و روشنایی متولد و آغاز شود.

برای همین گفته می شود کیفیت نقطه مهم است. چون وقتی نقطه را درست نگذاریم شاید به اصطلاح در مسیر هم باشیم اما حال خوبی نداریم و سفر درمانی کیفیت ندارد و حتماً یک جای کار ایراد دارد، تعصب، عادت داشتن و جهالت هنوز بر ما حکمفرماست. بالعکس کسی که نقطه را درست می گذارد مسلماً کیفیت خوبی دارد و در مسیر به درستی حرکت میکند، و نشاط درمانی دارد، پس ناخالصی هایی که درون ما هست اجازه نمی دهد تغییر و تبدیل و در نهایت ترخیص در ما اتفاق بیفتد. باید تغییر کنیم تا نقطه بر ضدارزشی ها بگذاریم و آغازی برای ما اتفاق بیفتد.

عادت کردن یکی از آسیبهایی است که ممکن است با عوض شدن سرلژیون حین سفر اول، برای ما مشکل ایجاد کند. برای خود من این اتفاق افتاد که حدود چندین سرلژیون من رفتند ولی چون من هدف داشتم و سفرم را آغاز کرده بودم، ماندم. قطار درمان و آموزش در حال حرکت است، سرلژیونی که به هر دلیلی رفته نقطه ای گذاشته و این بستگی به من مسافر دارد که نقطه بگذارم و خط جدیدی را شروع کنم یا نه. این نکته خیلی مهم است. سرلژیون که درمان شده، این ما هستیم که به این جا برای رسیدن به درمان خود نیاز داریم. اگر آموزش پذیر باشیم نمی بینیم که می گوید گوش می دهیم تا ببینیم چه می گوید. چون تجربه دارد و زمانی تاریکیها را تجربه کرده و می داند چطور در تاریکی ببیند. بدون اما و اگر حرفهای او را گوش می کنیم و اگر نیت غیر از این باشد، به خود آسیب می زنیم و به حاشیه کشیده شده و از درمان دور می شویم.

کل افرادی که در این مجموعه به عنوان سفردومی خدمت می کنند یا تازه وارد یا کسی که در حال سفر اول است، همه یک خانواده ایم. همه خدمتگزاران با عشق خدمت می کنند، عشق در یک کلمه یعنی از خودگذشتن. تا از خود نگذری به خود نرسی. اینکه نسبت به یک نفر شخص گرا شویم، نشاندهنده این است که هنوز در تاریکی هستیم و چشمانمان را باز نکرده ایم. و اگر وانمود به تغییر کرده باشیم، با قرار گرفتن در شرایطی مثل رفتن یا عوض شدن سرلژیون خودش را نشان می دهد.

برای اینکه از نقطه آغاز به نقطه پایان برسیم باید زمان لازم طی شود، پس نباید زود خواه باشیم، یعنی با نقطه شروع جدید، هر موفقیت و پیشرفت کوچک، آموزش پذیر بودن، و حرف گوش کردن یک قدم ما را به جلو می برد و با کنار هم گذاشتن نقطه ها مسیر برایمان نمایان می شود و اینها باعث می شود یواش یواش خط درمان برای ما تشکیل شود.

برای شروع نقطه آغاز درست و باکیفیت، باید خشت اول را درست بگذاریم یعنی با فرد قبلی و گذشته خود تسویه کنیم، اگر چنین نباشد، در سفر دچار مشکل می شویم و نمی توانیم خط جدیدی را شروع کنیم، و نه تنها رنج می بریم، بلکه اطرافیان را هم رنج می دهیم. و این را بدانیم، از همین الان و همین لحظه تا آخر عمر، کشمکش و جنگ بین عقل و نفس وجود دارد و این بستگی به من دارد که چقدر آموزش گرفته باشم و عقلانی رفتار کنم و عقلانی رفتار کردن خروجی رسیدن به دانایی مؤثر است.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: محمدعلی- جواد- علیرضا2- محمد حسین- محمد- یوسف- حسن2- مجید- اصغر- امید- حسن1- مرتضی- علیرضا1