جلسات به ما آموزش داد که اگر از این پس، دیگر خواستار آن وضعیت قبلی نیستیم، و می خواهیم به آرامش و زندگی سالم که حق هر کسی است برسیم، باید امر اول خود را تغییر دهیم. دیگر روی ذهنیات خود و آن باورهای غلطی که در جامعه راجع به اعتیاد گفته می شود و فکر می کردیم اعتیاد همان است، باقی نمانیم.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: وادی دوازدهم و تأثیر آن بر من

استاد: همسفر ولی زاده

تاریخ: دوشنبه 1402/11/16

خلاصه سخنان استاد:

وادی دوازدهم روز چهارشنبه به صورت کلی بیان شد و امروز می خواهیم از زاویه ای دیگر و تأثیر این وادی بر هر کدام از ما همسفران صحبت کنیم.

درک و فهم تیتر هر وادی، نصف فهم کل مطلب آن وادی است؛

تیتر وادی دوازدهم: «در آخر امر، امر اول اجرا می شود»

می توان گفت امر اول، همان خواسته و نیت ما در هر موضوع و مقوله ای است و آخر امر، نتیجه و برداشت و حاصل آن انتخاب و عدالتی است که بر ما جاری می شود. به عبارت ساده تر، آخر و نتیجه هر چیزی، همان می شود که از اول، نیتش در ذهن ما بوده است.

این مفهوم را در صور آشکار بسیار دیده ایم مثلاً کشاورزی که گندم می کارد، در آخر هم گندم برداشت می کند، همچنین این مفهوم دقیقاً در مورد صور پنهان هم صادق است. اگر اندیشه زشت و هر گفتار، رفتار و هر عمل ضدارزشی بکاریم، همان اندیشه زشت و همان ضدارزشی شامل حال خودمان هم می شود. یعنی در هر جهتی باشیم، عدالت همان بر ما حاکم می شود.

بنابراین این طور نیست که کار ضدارزشی بکنیم و نتیجه ارزشی به دست بیاوریم. زیرا سیستم جهان هستی بر این مبنا طراحی شده که در هر مسیری برویم، عدالت همان مسیر شامل حال ما شود.

اما چه کنیم به نتیجه مطلوب برسیم؟

زمانی به مقصد دلخواه و ارزشی می رسیم که مسیر خود را از ضدارزشها عوض کنیم و آنجاست که نهایت کار ما هم تغییر می کند. این در مورد همه مسائل زندگی از جمله اعتیاد هم صدق می کند.

خواسته اولیه همه ما در ابتدای ورود به جلسات، این بود که اعتیاد در زندگی ما نباشد و مواد کنار برود. آن زمان عدالتی بر ما جاری بود که نشأت گرفته از جهالت ها و نادانسته های ما راجع به اعتیاد بود. اما جلسات به ما آموزش داد که اگر از این پس، دیگر خواستار آن وضعیت قبلی نیستیم، و می خواهیم به آرامش و زندگی سالم که حق هر کسی است برسیم، باید امر اول خود را تغییر دهیم. دیگر روی ذهنیات خود و آن باورهای غلطی که در جامعه راجع به اعتیاد گفته می شود و فکر می کردیم اعتیاد همان است، باقی نمانیم.

وقتی می خواهم آن کسی که هستم دیگر نباشم باید ابتدا تغییر کنیم و سپس تبدیل شویم، در این راستا به یک ابزار خیلی مهم نیاز داریم به نام «القاء، احیاء تحرک».

القاء همان انتقال اطلاعات و آگاهی و به نوعی آموزش هم هست. این القاء در بین همه موجودات حتی بین دو سیم که در مجاورت هم هستند، اتفاق می افتد. در جلسات به واسطه آموزشها، مدام القائات مثبت در جهت ارزشها و صراط مستقیم در ما ایجاد می شود.

احیاء، به معنی زنده کردن است که توسط یک سری نیروهایی این عمل انجام می شود. مثلاً در جلسات خدمتگزاران وقتی به ما کمک می کنند که به درمان و تعادل برسیم، یعنی در واقع ما را زنده می کنند و یا به عبارت دیگر، ما را به زندگی برمی گردانند. یا نیروهای الهی و آسمانی که به چشم نمی آید کمک می کند جرقه در ما زده شده و احیاء درون ما شکل بگیرد.

تحرک هم به معنی حرکت کردن است. حرکت اصلی ترین بخش تغییر است. تا حرکت نباشد، نیروی القاء و احیاء هرچقدر هم زیاد باشد، تأثیری ندارد. هر چیزی وقتی در همان نقطه باقی بماند، بعد از مدتی هم از بین می رود. پس اصلی ترین و مهم ترین بخش، همین حرکت و تحرک است که به عهده خود ماست و تا این اتفاق نیفتد و اینها نباشند، تغییر و تبدیل هم در ما اتفاق نمی افتد و به آخر امر که تعادل، نشاط، آرامش و آسایش است نمی رسیم.

خیلی از خواسته های ما بر مبنای زودخواهی و منیت است و می خواهیم سریع به دست بیاوریم. این نوع خواسته ها اگر هم معقول باشد، ولی به خاطر مهیا نبودن شرایط زمانی و مکانی، نامعقول می شود، پس حتی اگر تا حدودی برای تحقق آن خواسته پیش رفتیم و متوجه شدیم شرایطش نیست و در توان من نیست باید همان جا توقف کرده و دیگر ادامه ندهیم. یاد بگیریم قبل از اقدام به هر عملی، خواسته های خود را بشناسیم تا بدانیم از دانایی سرچشمه می گیرد یا برخاسته از نفس است که می خواهیم تحت هر شرایطی به آن برسیم.

جمعبندی

خیلی موضوعات و اتفاقات در زندگی ما رخ می دهد که ریشه آن برمی گردد به امر اولی که ناشی از جهالت، زودخواهی، منیت و… ما بوده، پس سعی کنیم آنها را ترمیم کنیم، به این صورت که سعی کنیم امرهای اولی که الان انتخاب می کنیم درست بنا بگذاریم تا در آینده دور یا نزدیک عدالتی جاری شود که ما را در مسیر درست و صراط مستقیم قرار دهد و ما را به نتیجه مطلوب برساند نه آن نتیجه ای که دلخواه ماست.

اگر در گذشته امر اول هایی را اشتباه گذاشتیم و باعث وضعیت الان ما شده، و از آن ناراضی هستیم، از امروز آن بنا را درست بگذاریم و گذشته را رها کنیم تا در آینده برسیم به امر اول درستی که امروز میگذاریم.

همین لحظه، همین امروز و همین وضعیت الان من، گذشتة آیندة من است. پس امروز تصمیم بگیریم، امر اول و خواسته های خود را معقول قرار دهیم و در مسیر درست باشیم تا فردا درنهایت به حال خوب، آرامش و آسایش و نشاط برسیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: ابراهیمی2- استکی- خراسانی- سبحانی- حیدری- احمدی- تقیان- زیلایی- ملکی- موسوی- مزروعی- توانا- رحیمی- بنده علی- ابراهیمی-