وقتی کسی عشق به خدمت داشته باشد دیگر از کسی دلگیر نمی شود و نفرت از کسی پیدا نمیکند، نقطه تحمل خود را بالا می برد حتی اگر کسی توهین کرد دنبال تلافی کردن نیست، و به یک باوری رسیده که یک الگو و نماد است و شخصیت حقوقی در این تشکیلات دارد، و در آن صورت، مطمئناً به سمت مرکز گرد باد هدایت می شود و خود را برای عروج آماده میکند.

موضوع کارگاه آموزشی سفر دوم: از فرش تا عرش

استاد: جناب ـآقای مفتون

تاریخ: دوشنبه 1402/11/2

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا تولد سه سالگی مسافر محسن را خدمت ایشان و خانواده محترمشان و کل جلسه تبریک عرض میکنم. محسن عاشق خدمت است و در هر شرایطی با تمام وجود به جلسات خدمت میکند، انشالله که پایدار و ماندگار باشند.

“فرش، پایین ترین نقطه یا اسفل السافلین، و “عرش، بالاترین نقطه یا همان اعلی علیین است.

یکی از دلایلی که تأکید می شود افراد، بعد از رهایی حتماً تا یک سال در جلسات آموزشی سفر دوم شرکت کنند برای همین است که، ضد ارزشی های وجود خودشان را که سالها درونشان نهادینه شده از دست بدهند، و بفهمند کجا هستند آیا اصلاً به آن فرش رسیدند؟ کما اینکه خیلی ها هنوز به فرش نرسیدند چون خصوصیات ضد ارزشی که داشتند را ازدست ندادند.

در جزوه راهنما و رهجو از مهندس دژاکام یک جمله ای با این مضمون بیان کردند: ….«بنابراین یک کمک راهنما و یا راهنما یک الگوی آموزش دیده و تزکیه شده است و بایستی بدون نقص عمل کند و ارزش و جایگاه خودش را محترم شمارد و سپاسگزار خداوند باشد و از قوانین و اصول و حرمت پیروی نماید و عشق، تحمل وایمان را سر لوحه کار خود قرار دهند تا به مرکز گرد باد هدایت شود و خود را برای عروج آماده سازد. در غیر اینصورت در دایره دوم و یا سوم گردباد خرد و خاکشیر خواهد گردید و مانند زباله به بیرون پرتاب خواهد شد».

امروز می توانیم صحبتهای جناب مهندس را با این جمله «آنچه از آسمان می بارد نثار است و آنچه از زمین می روید غبار است» تلفیق کنیم و در باره خدمت و خدمتگزار بودن و آفتهای آن مورد بررسی قرار دهیم.

“خدمت کردن لیاقت و توفیق از طرف خداوند است”؛ اما متأسفانه خیلی از ما وقتی در جایگاه خدمت قرار می گیریم نگاه بالا به پایین و خود برتربینی داریم که این به وضوح از طرز نگاه کردن و حرف زدن و… مشاهده می شود و این “بزرگترین آفت” است و نشان میدهد که “سپاسگزار خداوند” نیستیم. یعنی من اگر در جایگاه خدمت قرار گرفتم حتما شامل نثار شدم و باید سپاس گزار باشم، چون ما غباری بیش نیستیم اگر به این مطلب توجه کنیم آن وقت دیگر از بالا به پایین نگاه نمیکنیم و این نکته مهمی برای خدمتگزاری است.

وقتی کسی عشق به خدمت داشته باشد دیگر از کسی دلگیر نمی شود و نفرت از کسی پیدا نمیکند، نقطه تحمل خود را بالا می برد حتی اگر کسی توهین کرد دنبال تلافی کردن نیست، و به یک باوری رسیده که یک الگو و نماد است و شخصیت حقوقی در این تشکیلات دارد، و در آن صورت، مطمئناً به سمت مرکز گرد باد هدایت می شود و خود را برای عروج آماده میکند. یعنی از درون از فرش به عرش می رسد.

چه موقع ما از فرش به عرش می رسیم؟

بارها گفته شده ما سکون نداریم یا در صعود هستیم یا سقوط؛ پس زمانی که ضد ارزشی ها را از دست می دهیم، به اقتباس از صحبتهای استاد امین دژاکام از منهای شصت درجه به صفر می رسیم و بعد کم کم می توانیم از فرش به عرش حرکت کنیم.و این فقط منوط به جلسات نیست بلکه در کل زندگی و در هر جا و موقعیتی اعم از محیط کار، خانواده، و…باید رعایت کنیم. وقتی در محیط کار خود را بالا و دیگران را پایین تر ببینیم مطمئن باشیم از نظر درونی سفر ما نه تنها به سمت عرش نیست بلکه در حال حرکت به زیر فرش هستیم.

همانطور که در جزوه جهان بینی آمده، ما سه سفر داریم؛ سفر اول از بیماری تا بی نیازی، سفر دوم از بی نیازی تا خود شناسی، و سفر سوم از خود شناسی تا عرش یا عروج؛ اینکه کدام یک از ما لیاقت داریم از این سفر دوم تا عروج برسیم مهم است؛ همه ما نقص داریم ولی هدف ما الهی است زمانی می توانیم به این هدف برسیم که شاکر بودن را حفظ کنیم و بدانیم هر جا و یا در هر موردی به هم می ریزیم و آشفته می شویم خرد و خاکشیر شدن اتفاق می افتد و از خود واقعی یعنی همان گرد باد به بیرون پرتاب می شویم و در نهایت از جلسات هم پرت خواهیم شد.

دوستانی که در این زمینه مشارکت کردند:

مسافران: میثم1- علی1- حسن- علیرضا2-میثم2- حسین(ک).

همسفران: ابراهیمی- مکری- سلیمانی