روز چهارشنبه مورخ 1402/9/22 جشن تولد پنج سالگی مسافر علیرضا یکی از خادمان صدیق و عاشق جلسات در میان جمع گرم و پرشور مسافران و همسفران برگزار گردید.

مسافر عزیز علیرضا ،

در ترمیم جسم و تزکیه جان، فرصتی پیش می آید در بُعد زمانی، آنچه را که می باید با تفکر و تأمل به کار بست مطمئناً در مسیر الهی به توفیقاتی نیز دست خواهد یافت آنگاه دیگر نمی توان غیر از صراط مستقیم راه دیگری را پیمود. تولدت مبارک (مسافران وهمسفران سروج)

مسافر عباس، پیشکسوت مسافر علیرضا

این روز عزیز را به تیم کوهنوردی سروج و همه دوستان همسفر و مسافر تبریک عرض می کنم. با ورود مسافر علیرضا به لژیون تازه واردین به یاد غرور و منیت خودم در ابتدای ورودم به جلسات افتادم و فکر نمی کردم درمان شود. اما الان اینجا ایستادند و پنج سال از درمان ایشان می گذرد. در این مدت هیچ وقت غیبت در جلسات نداشتند و چیزی که برای من خیلی مهم است این است که ایشان تنها مسافری است که تمام تکالیف را منظم و مرتب انجام داده است. همیشه من فکر می کنم چیزی که مرا به درمان رساند، شناخت اعتیاد است، تشکر می کنم از مسافر علیرضا که بار مسئولیت جلسه شناخت اعتیاد را به عهده گرفتند و حتی با وجود یک نفر هم این جلسه هر هفته  پنجشنبه با شور و اشتیاق تشکیل می شود. الان هم مستحق این جایگاه هستند و ایشان را الگوی خود دانسته و به عنوان رهجو از ایشان استفاده می کنم.

مسافر علیرضا: 26سال مصرف کننده انواع مواد مخدر بودم: الکل، حشیش، گراس، تریاک، شیره، قرص و شربت متادون، قرص b2 و ترامادول را تجربه کردم، با سابقه بیست و چند بار ترک، با این جلسات آشنا شدم و خدا را شکر می کنم سفر اولم با تشکر از تفکر درمانی سروج و راهنمایی راهنمای خوبم، مسافر احمدآقا، بعد از 15 ماه و 8 روز به پایان رسید، روش درمان، تنظیم دارو بر اساس علائم بالینی، دارو شربت شفابخش اپیوم و هم اکنون رشته ورزشی والیبال و 5 سال و 2 ماه و 17 روز است خودم را از اعتیاد پس گرفتم و در حال سپری نمودن سفر دوم هستم.

منت خدای عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت، هر نفسی که فرومی رود ممد حیات است و چون برمی آید مفرح ذات. پس در هر نفس دو نعمت وجود است و بر هر نعمت شکری واجب، از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش به درآید.

زبان من قاصر است از لطفی که خداوند در حق من کرد و به اینجا هدایت شدم. شخصیتی که روز اول در اینجا به عنوان یک مصرف کننده برای من قائل شدند و به چشم بیمار نه مجرم به من نگاه کردند، پشتوانه الهی داشت. تشکر می کنم از تمام خدمتگزاران از روز اول از آقای مهندس دژاکام، از آقای مفتون و تا الان دوستانی که دارند خدمت می کنند. روز اول جدا نشستم و سرلژیون تازه واردین جلو آمدند و با روی خوش با من صحبت کردند و برای من صندلی گذاشتند و این برای من که هرجا رفته بودم، در جامعه پزشکی، جامعه عرفانی به من توهین کرده بودند جالب و زیبا بود. اینجا احترام دیدم به این دلیل که یک همدرد با من برخورد می کرد و کسی بود که درد مرا کشیده بود و طی این سالها درس گرفتم و واقعاً تشکر می کنم. اگر اینجا قدمی برداشته می شود، به هیچ عنوان از طرف من نیست، بلکه نیاز من است. خودم احتیاج دارم که اینجا بیایم و بروم و کاری هرچند کوچک انجام دهم. فقط درس پس می دهم درسی که از اساتید خودم گرفتم. به نوبه خودم، واقعاً با تمام وجودم به این باور دارم که هرکاری هم بکنم، لذت یک روز زندگی که الان دارم را نمی توانم جبران کنم. زیرا تا قبل از این زندگی نمی کردم، زندگی ام دکوراسیون زندگی بود. الان هم مشکلات هست اما خدا را شکر مشکلات دیگر برای ما بغرنج نمی شود و سعی می کنیم عاقلانه حل کنیم. از حضور همگی متشکرم.

نعمت بزرگی که خداوند اینجا به ما داده، مکانی است که به یاری خدا و لطف دوستان ساخته شد، نعمتی که با دست در دست هم دادن تمام مسافران و هسمفران برای ما که اینجا هستیم و برای آیندگانی که شاید هنوز مواد مصرف نکردند فراهم شد و جای شکر زیادی دارد.

آرزوی مسافر علیرضا:

آرزو می کنم جلسات شناخت اعتیاد، در جامعه گسترش پیدا کند زیرا مشکل عمده جامعه شناخته نشدن بیماری اعتیاد است. همچنین آرزو می کنم برای خودم که تا آخر عمرم به این تفکر و این جلسات وصل باشم نه اینکه فقط ارتباط و آمدن و رفتن باشد.

همیشه در جلسات گفته شده جشن تولد برای خود شخص نیست، جشن رهایی و جشن روز مسافر و همسفر و همه این جشنها به این دلیل است که ناامیدی قشر آسیب دیده از بیماری اعتیاد، که یک ریشه محکم و قوی است به امید تبدیل شود. دیدن الگوها باعث شد که در جلسات بمانم و حق طبیعی خودم را بگیرم. تازه واردین بدانند که اگر به این باور برسند که اعتیاد، درمان شدنی است، شیرینی رسیدن به درمان را می چشند همانگونه که ما چشیدیم. این جشنها برای این جرقه خوردن هاست.