فرابیماری اعتیاد به فراپرستار، فرادرمان و فرادارو نیاز دارد. داروی شربت اپیوم کاملترین، بهترین و مؤثرترین داروست زیرا دارای 25 نوع آلکولوئید است. بر خلاف ترکهای چند روزه، برای درمان حتماً نیاز به زمان است تا این سیستم در کنار آموزش بازسازی شود.

موضوع کارگاه آموزشی همسفران: چرا اعتیاد فرابیماری است؟

استاد: همسفر غلامی

تاریخ: دوشنبه 1402/9/20

تا قبل از ورود به جلسات و شناخت بیماری اعتیاد، دیدگاه ما هم مثل دیگر افراد جامعه نسبت به اعتیاد و فرد مصرف کننده، فقط ظاهر قضیه بود؛ فقط اعتیاد را مواد عادت، لذت جوی و اینگونه مسائل  می دیدیم، حتی اگر از بیماری بودن اعتیاد هم آگاهی داشتیم ولی هیچ وقت فکر نمی کردیم که این بیماری قابل درمان باشد. حتی جامعه پزشکی هم اعتیاد را یک اختلال روانی می داند و چون فقط ظاهر اعتیاد که همان مصرف مواد است، می بیند، فکر می کند اگر مواد کنار برود و شخص ترک کند، به سلامت رسیده و به حالت عادی برمی گردد و همه اینها به خاطر نداشتن شناخت درست نسبت به اعتیاد است.

اما همه ما تجربه ترکهای متعدد مصرف کنندگانمان را داشتیم. عوارض جسمانی به خصوص در روزهای اول مثل بدن درد، به هم ریختگی دستگاه گوارش و استخوان درد به همراه داشت و بعد از چند روز، افسردگی، پرخاشگری، پایین آمدن نقطه تحمل و زود عصبانی شدن و بی حالی، بی احساسی، بی تفاوتی، ناامیدی و علائم دیگر به سراغ فرد می آمد و این برای ما خانواده ها سوال بود و فکر می کردیم او دنبال بهانه جویی برای مصرف دوباره است. چون نمی دانستیم این حالات به خاطر برطرف نشدن نیاز بدن به مواد است.

از این جهت بیماری اعتیاد فرابیماری است که بالاتر از هر نوع بیماری است. در یک بیماری جسمی مثل معده درد، شخص فقط از همان ناحیه درد می کشد و نیازی به دروغ گفتن، توجیه کردن یا ترس از فهمیدن دیگران ندارد. همچنین پس از تشخیص پزشک و خوردن داروهای تجویز شده، شخص بهبود می یابد. در صورتی که در بیماری اعتیاد شخص وقتی فقط مصرف را ترک کند، علاوه بر اختلالاتی که در صور آشکار او به وجود می آید مثل دردهای عضلانی، گوارش و…، در صور پنهان او نیز این اختلالات عدیده ای مثل بدخواب یا بی خواب شدن، پرخاشگری، بی حوصلگی و… به وجود می آید و برای همین اعتیاد فرابیماری است. به این دلیل دوباره به سمت مصرف مواد برمی گردند و این بار علاوه بر مصرف مواد، مصرف چندین قرص در روز یا مصرف مادام العمر متادون به آن اضافه می شود. پس ترک، درمان اعتیاد نیست.

کاشف بیماری اعتیاد، جناب آقای مهندس دژاکام، که از همین جا هفته مسافر را به ایشان تبریک می گوییم و از صمیم قلب از ایشان تشکر می کنیم که این راه را برای ما و همدردان ما باز کردند و به ما شناساندند، در قدم اول برای این مسأله، یک صورت مسأله طراحی کردند. اثر ترکیب مواد مخدر با انسان صورت مسأله اعتیاد را شکل داد. در ادامه آقای مهندس، توضیح دادند که چطور اعتیاد هم روی صور آشکار و هم صور پنهان اثر می گذارد و قطع کردن یکدفعه ای آن کار درستی نیست. زیرا در بدن انسان یک سیستم تولیدکننده مواد شبه افیونی وجود دارد که به طور طبیعی روزانه نسبت به شرایطی که انسان در آن قرار می گیرد، شروع به ترشح غدد درون ریز و غدد بیرون ریز می کند. کار هورمون ها، هماهنگی و نظم و تعادل بدن است. وارد کردن مواد مخدر بیرونی، روی این سیستم اثر می گذارد و باعث تضعیف و اختلال این سیستم می شود و به مرور شخص به این مواد وابسته می شود. پس می توان گفت اعتیاد یک جایگزینی مزمن است نه یک مسمومیت مزمن. جایگزینی مواد مخدر بیرونی به جای تولید مواد شبه افیونی در خود بدن.

سپس جناب آقای مهندس به این نتیجه رسیدند که اعتیاد علاوه بر صور آشکار و صور پنهان، تفکر و اندیشه شخص را هم دچار آسیب می کند. یعنی مصرف کننده تمام تفکراتش نسبت به برنامه ها و تصمیمات زندگی اش از فیلتر مواد مخدر عبور می کند.

پس می بینیم این بیماری چقدر وسیع است و چطور روی تک تک سلولهای بدن شخص مصرف کننده اثر می گذارد و به همین خاطر باید درمانش اصولی باشد، آن چنان که هم باعث ترمیم جسم و سیستم تولیدکننده مواد شبه افیونی باشد و هم بتواند تفکر و اندیشه شخص را تغییر دهد تا بتواند به سلامتی و تعادل برسد.

حالا که متوجه شدیم اعتیاد فرابیماری است، ما خانواده ها هم باید فراپرستار باشیم. وقتی خانواده متوجه مصرف کننده دار شدن می شود، می خواهد به فرد مصرف کننده کمک کند، ولی رفتارهای اشتباه و از روی احساس، حمایت های ناسالم و پلیس بازی ها مثل خاکی بر چشمان او می شود و به جای آماده کردن بستر، تخریب ها را بیشتر می کند.

باید بدانیم هیچ کسی نمی تواند هیچ کاری حتی ساده ترین کارها را انجام دهد مگر اینکه آموزشهای لازم را در مورد آن کار دیده باشد. پس ما که می خواهیم فراپرستار در زندگی باشیم، باید اول خودمان به سلامتی و آرامش برسیم، چهره خندان و پر از آرامش داشته باشیم تا بتوانیم بستر مناسبی برای بیمار مصرف کننده خود فراهم کنیم. فراپرستار کسی است که با صبر، مهر، تفکر، گذشت، عدالت و محبت مسیر درمان را طی کند تا بتواند برای مصرف کننده بستر مناسبی را فراهم کند.

برای درمان مثلثی است به اضلاع جسم، روان، جهانبینی؛ با داروی شربت اپیوم، سیستم تولیدکننده مواد شبه افیونی آرام آرام ترمیم و بازسازی می شود ولی برای رسیدن به سلامتی جسم و تغییر تفکر و اندیشه مصرف کننده حتماً نیاز دارد آموزش بگیرد تا دارو در بدن او تأثیر بگذارد. بدون آموزش، حتی اگر کسی به تدریج دارویش هم قطع شود، باز هم به درمان نمی رسد، در واقع ترک تدریجی بوده است، زیرا اندیشه و تفکر تغییر نکرده و بازسازی بدن با آگاهی و دانش همراه نبوده و کاملاً بازسازی نشده اند و به احتمال خیلی زیاد دوباره برگشت می خورد.

فرابیماری اعتیاد به فراپرستار، فرادرمان و فرادارو نیاز دارد. داروی شربت اپیوم کاملترین، بهترین و مؤثرترین داروست زیرا دارای 25 نوع آلکولوئید است. بر خلاف ترکهای چند روزه، برای درمان حتماً نیاز به زمان است تا این سیستم در کنار آموزش بازسازی شود. پروتکل درمان برای مسافر، دارو، آموزش و زمان و برای همسفران، پذیرش، آموزش و زمان است، اول بپذیریم ما هم چیزی از اعتیاد نمی دانیم، بیماریم و با آموزش در طی زمان می توانیم به درمان برسیم. پذیرش بیماری هم برای مصرف کننده و هم برای خانواده خیلی مهم است. بیمار مصرف کننده باید بپذیرد که بیمار است.

این دستور جلسه برای ما همسفران گذاشته شد تا بیشتر به عمق بیماری اعتیاد پی ببریم و بدانیم مسئولیت ما چقدر سنگین است. میزان مسئولیت پذیری ما نسبت به بیماری اعتیاد، میزان درک و فهم و برخورد و ارتباط ما با مصرف کننده است. هرچقدر نسبت به یک مصرف کننده درک عمیقی داشته باشیم نشان می دهد چقدر این فرابیماری را شناختیم.

همچنین برای یک همسفر سفر دومی که مسافرش درمان شده، نیز درک و فهم بیماری اعتیاد این است که بتواند با درک بیماری اعتیاد، در جای جای زندگی درمان را اولویت زندگی خود قرار دهد و در خدمت تفکر درمان باشد تا بتواند ادای دین کوچکی باشد. به عنوان یک رهجوی کوچک با رفتار درست خود، اشاعه دهنده تفکر درمان در جامعه باشیم.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

همسفران: غفاری- محمدی- ابراهیمی2- استکی- تقیان- توانا- داروغه- ولی زاده- حیدری-